Snowrunner

Je hebt van die games die je eens een kans wil geven, maar waarvan je eigenlijk niet weet of je het wel leuk gaat vinden. Dat had ik met Snowrunner. Met allerlei voertuigen door ruig landschap rijden om vracht te vervoeren en jezelf uit benarde situaties trekken: het klinkt op zich leuk, maar kan ik een game lang ploeteren door sneeuw en modder?

Snowrunner is een vreemde eend in de bijt. In de meeste games waarin auto’s centraal staan gaat het er om om de snelste te zijn. Hier niet. Je gaat juist traag richting je doel. Je begint in een pickup truck in Michigan, een gebied waar net een flinke overstroming is geweest. De wegen zijn flink gehavend en de tutorial laat je dan ook al snel een onverhard pad op gaan. Weer later wordt het een stuk uitdagender in omgevingen zoals Alaska en Rusland, waar je naast gladheid ook moet oppassen voor de ondergrond die onder de sneeuw ligt. Of die er niet ligt.

Snowrunner (Foto: Focus Home Interactive)

De bedoeling op elke map is simpel. Eerst ga je een uitkijktoren zoeken zodat je een beetje weet waar je bent en hoe de kaart er uit ziet en welke missies er beschikbaar zijn. Nee, het is geen Ubisoft-game. Je ziet ook meteen welke fabrieken, mogelijk andere voertuigen en opladers er waar te vinden zijn. Er is meer te doen op de kaart van een regio. Op de map zie je ook upgrades voor je voertuigen, die natuurlijk in een afgelegen gebied liggen. Andere voertuigen met panne kun je beter naar een garage slepen. Repareren en tanken is gratis, maar een nieuw voertuig kopen kost natuurlijk wel geld, veel geld. Er zitten allerlei bekende merken in. Je hebt dus ook wat management in de game, zeker met de hoeveelheid brandstof moet je opletten.

In de missies in Snowrunner ga je vaak materiaal vervoeren. In de eerste missie willen de inwoners snel een brug weer oplappen, dus ik moet al zware stalen balken en houten planken naar ze toe brengen. Spullen die veel te groot en te zwaar zijn voor mijn pickup. Eerst op zoek naar een grotere vrachtwagen met oplader dus. Daarna moet je met moeite naar een fabriek waar ze ijzeren balken produceren, maar dan is je oplader al vol. Hup naar de brug in kwestie, lossen die hap en weer naar een houtzagerij voor planken. Heb je die afgeleverd dan is de brug gemaakt en kun je weer verder de map verkennen.

Snowrunner (Foto: Focus Home Interactive)

Toegegeven, het klinkt niet heel spannend. Snowrunner moet het dan ook niet hebben van snelle actie, eerder van het oplossen van problemen die je overal tegenkomt terwijl je door het ruige landschap probeert verder te komen. Daar heb je weer te maken met slechte omstandigheden, zoals modder waar je jouw voertuig in vast kunt rijden. Gelukkig zijn er hulpmiddelen zoals een lier, en sommige wagens hebben een lage gearing en/of 4WD. Je bent constant bezig met het zoeken naar een begaanbaar genoeg pad. En je probeert niet vast te komen zitten door te spelen met de hulpmiddelen die je hebt. Het geeft je toch voldoening als je jezelf uit een modder- of sneeuwsituatie hebt kunnen bevrijden en op de plek van bestemming bent gekomen.

De besturing van je voertuigen is wennen. Ook de camera lijkt raar, hij richt zich vooral op je wagen en niet de omgeving. In de tutorial van het spel heb je nog verharde wegen en nog geen flinke uitdaging. Later snap je waarom de camera zo staat, want je wil heel graag zien op welke ondergrond je banden staan en vooral of je niet op een modderbende af gaat. Gelukkig heb je een lier als dat wel het geval is, maar soms is zelfs die niet genoeg en heb je een ander voertuig nodig om je eruit te trekken.

De omgevingen in Snowrunner zien er prima uit, en na een trage start ben ik ook te spreken over de physics. De ontwikkelaars houden erg veel in de gaten, zoals bandenspanning, wielrotatie, temperatuur, maar ook hoe dik de modder is of hoe hard water stroomt. Toch is niet alles 100% realistisch, soms kom je uit situaties die in het echt nooit zouden lukken. Die lier kan wel heel veel hebben, en ook het object waar je deze aan vastmaakt is soms robuuster dan in het echt. Het gaat ook nog niet zover dat je zelf knopen hoeft te leggen, de lier gebruik je met een druk op de knop. Zo blijft het ook speelbaar en leuk, in plaats van steeds een reset te moeten doen.

Snowrunner is een verrassing voor mij. Het is geen snelle actiegame, maar juist een game die intens is door alle uitdagingen die je voor je wielen krijgt als je dwars door de natuur moet rijden. Grafisch mag het spel er ook wezen. De besturing is even wennen, maar dat mag de pret niet drukken. Als je van racen en actie houdt, dan is dit geen game voor jou, maar wil je eens van de gebaande paden af, dan kan Snowrunner je miscchien net zo verrassen.

Gespeeld op PlayStation 4. Ook vekrijgbaar op Xbox One en pc.