The Invisible Man

Minder een scifi-boekverfilming dan een paranoïde psycho-schiencethriller, geeft The Invisible Man een scifi-tintje aan het gevaar van de mysterieuze stalker.

Hoewel Leigh Whannells The Invisible Man niet is gebaseerd op het verhaal van het gelijknamige boek dat H.G. Wells aan het einde van de negentiende eeuw uitbracht heeft het wel iets met dat boek gemeen. Naast dat er natuurlijk een onzichtbare man in voorkomt geldt voor zowel het boek als de film dat de titel gedeeltelijk een spoiler is. Wells begint zijn verhaal met een man die zich vreemd gedraagt en altijd volledig is ingepakt in jassen, sjalen, mutsen en zonnebrillen. Een onwetende lezer, oftewel iemand die de titel niet kent, zou de kans hebben langzaam zelf te ontdekken dat deze figuur onzichtbaar is en dat feit, ironisch genoeg, niet wil tonen. Het voegt dramatische spanning toe. Maar de titel geeft dat feit al weg en de lezer moet dus geduldig wachten tot de onzichtbare man zichzelf, eh, onthult en er een compleet ander verhaal ontstaat nu iedereen in het boek er ook van weet.

The Invisible Man: Elizabeth Moss

In Whannells film geldt dit net zo goed; hoofdfiguur Cecilia Kass (Elizabeth Moss), net ontsnapt uit een relatie met Adrian, is ervan overtuigd dat hij zichzelf onzichtbaar heeft gemaakt en haar stalkt. Voordat Whannell steeds duidelijker laat zien dat Cecilia toch wel een punt heeft is er voor de kijker al geen twijfel over mogelijk dat er inderdaad een onzichtbare man is die haar het leven zuur maakt; de titel van de film onderstreept dat. Maar personen om haar heen geloven haar niet. Ze denken dat Cecilia ze niet allemaal op een rijtje heeft. En dat is eigenlijk ook wel zo, want de twijfel over de echtheid van de onzichtbare man en het feit dat niemand haar gelooft maakt haar nog eenzamer dan ze zich al voelde en laat haar enorm aan zichzelf twijfelen. Als een gesprekspartner in een kamer door de man in het gezicht wordt geslagen krijgt Cecilia de schuld en daar is simpelweg geen onderbouwd verweer tegen mogelijk. "Ik was het niet, het was de onzichtbare man!"

Paniek maakt zich dus stukje bij beetje van Cecilia meester, en dat net nadat ze al uit die verstikkende relatie met de mysterieuze Adrian was weggekomen. Hoe vecht je tegen iemand die je niet ziet, waarvan je niet weer waar hij is en wat hij van plan is? Hoe vraag je om hulp als niemand je gelooft? De horror in deze verfilming kent daardoor zowel fysieke als psychologische kanten, en Moss brengt de onzekerheid, paranoia en angst uitstekend over op de kijker; ook wanneer je overtuigd bent dat er iemand achter haar aan zit (en dat is al snel) wordt het niet makkelijker om de rest van het verhaal rustig over je heen te laten komen. Gaat iemand haar geloven en dus helpen? Weet ze te ontsnappen aan de onzichtbare plaag?

The Invisible Man: Elizabeth Moss

Een andere overeenkomst tussen Wells' boek en Whannells film is dat de wetenschap achter de onzichtbaarheid, hoewel deze in beide versies van elkaar verschillen, op z'n minst twijfelachtig is. Wells neemt de moeite om de lezer uit te leggen hoe het precies werkt en hoewel zijn versie plausibel klinkt is het grote onzin en dat geldt ook voor deze filmversie: Whannell laat uitleg achterwege, maar toont wel hoe de onzichtbare man zichzelf verbergt. Deze methode is eveneens zowel plausibel als grote onzin en kan dus het beste genegeerd worden.

Gelukkig leidt de pseudo-wetenschap niet af van de horror; Whannell richt zijn camera afwisselend op Moss en de lege ruimte om haar heen om het gevoel van paranoia bij de kijker over te brengen en wanneer er dan toch fysiek contact is vergeet je al snel dat er niet daadwekelijk een onzichtbare acteur aan het werk was. The Invisible Man is een uitstekend verfilmd, origineel en heerlijk spannend verhaal over een vrouw die aan haar omgeving moet bewijzen dat een man die niemand kan zien haar het leven zuur maakt.

The Invisible Man zou oorspronkelijk nu in de bioscopen draaien; dankzij de coronacrisis is de film nu te huur op diverse VOD-platformen.