Animal Crossing: New Horizons
Animal Crossing is een stille kracht voor Nintendo. Het is geen game die veel hype genereert, maar er worden alsnog miljoenen exemplaren van verkocht. New Horizons is niet alleen wederom een heerlijke game om mee te ontspannen, het is ook de meest ambitieuze uitvoering van het concept en geeft spelers meer controle dan ooit.
Voor ik aan deze recensie begin is het nodig om te zeggen dat Animal Crossing geen gemakkelijke game is om te reviewen. Ondanks het feit dat ik de game al twee weken aan het spelen ben heb ik nog maar een fractie van de content gezien. Dit is geen game die je echt kunt uitspelen. Tijd in Animal Crossing verloopt op hetzelfde tempo als in het echte leven en dat betekent dat ik dus maar een stukje van maart heb gespeeld. De vele seizoensgebonden evenementen heb ik niet kunnen zien. Animal Crossing is een game die gemaakt is om maanden of zelfs jarenlang een uurtje of twee per dag te spelen.
Animal Crossing klinkt nooit heel spannend als je het beschrijft. Qua gameplay ben je een groot deel van de tijd vissen en insecten aan het vangen, bloemen aan het planten, bomen aan het schudden, huizen aan het versieren en met andere inwoners aan het praten. Het klinkt simplistisch en dat is het ook. Het is geen materiaal voor spannende gametrailers. In die eenvoud schuilt echter een verborgen kwaliteit die je alleen door te spelen echt kunt ervaren. Het enige wat ik kan zeggen is dat Animal Crossing bezigheidstherapie tot een kunst heeft verheven.
De alledaagse activiteiten geven voldoening omdat je naar iets groters toewerkt: het maken van je eigen paradijseiland. Je begint met een onbewoond eiland vol onkruid en verstrooide bomen, maar verder niets. Langzaam bouw je het op tot iets bijzonders en nodig je allerlei mensen uit om er te wonen. Er komen winkels, een museum en andere faciliteiten. Dit is geen snel proces, elke stap kost ook tijd en vaak vraagt de game jou om een dag later (in het echte level) terug te komen. Dat is hoe Animal Crossing langzaam je dagelijkse routine infiltreert en een kleine verslaving wordt.
Een paradijseiland dus. New Horizons geeft wat dat betreft spelers meer gereedschappen dan ooit om dat te bewerkstelligen. In de 3DS-game, New Leaf, kon je al je eigen dorp beheren. Het eiland dat je nu krijgt is nog een stukje groter. Echter, de grootste verandering is de toevoeging van crafting. Je dient nu een groot deel van de spullen voor je eiland zelf te maken door materialen te vergaren. Je kunt alles wat je zelf maakt ook verder customizen (meestal een ander kleurtje). Craften geeft het opleuken van je eiland een meer persoonlijke touch en is daardoor welkom.
Net zo welkom zijn alle toevoegingen die de game net wat fijner maken om te spelen. Het quick menu wiel waaruit je snel al je tools kunt selecteren werkt bijvoorbeeld perfect. Iets dat ook koppijn scheelt is meer opslagruimte waar je ook makkelijker toegang tot hebt. Het is ook makkelijker dan ooit om je huis prachtig in te richten dankzij een nieuwe modus waarin je vanuit vogelperspectief al je spullen kunt verschuiven. Het zijn kleine dingen, maar op de lange termijn en een speeltijd van over de honderd uur hebben ze veel effect.
Tegelijkertijd kan de game soms nog steeds een beetje irritant zijn. Het tempo van Animal Crossing ligt over het algemeen doelbewust laag, maar soms kan dat ook echt te traag zijn. Je kunt bijvoorbeeld niet meerdere items tegelijk craften, waardoor je soms tig keer de crafting-animatie moet zien. Verder is het ook vervelend hoe bepaalde NPC’s dezelfde slome dialogen elke keer herhalen als je bijvoorbeeld iets gaat verkopen. Echter, mijn grootste ergernis zijn de laadtijden tussen kamers in je huis en in het museum dat je bouwt. Er zit een vertraging van een paar seconden als je tussen kamers loopt en dat is net genoeg om het vervelend te maken.
Wat New Horizons in vergelijking met andere Animal Crossing-games echt naar een hoger niveau tilt is dat je als speler meer controle hebt. Je bepaalt nu bijvoorbeeld zelf waar je huizen van nieuwe inwoners komen in plaats van dat ze zelf maar ergens hun woning neerzetten. Veel groter nog is de ‘Island Designer’ functie. Hiermee kun je zelf rivieren en bergen maken en dus het landschap van je eiland volledig wijzigen. Meer dan ooit verwacht ik straks ongelofelijke creaties te zien van andere spelers. Let wel, ik heb deze functie pas na zeventig uur spelen vrijgespeeld. Dat ik al zo veel uren heb gespeeld is overigens een indicatie van hoe verslavend het is.
New Horizons geeft de speler ook meer doelen en 'missies' dan voorheen. Je hebt nu optionele dagelijkse taken waarmee je ‘Nook Miles’ kunt verdienen (miles geven toegang tot exclusieve goodies). Nook en Isabelle geven je ook meer directie over wat je zou kunnen doen om meer inwoners aan te trekken en het eiland te verbeteren. Dit pakt het kritiekpunt dat Animal Crossing soms een beetje doelloos kon aanvoelen goed aan.
Conclusie:
Animal Crossing: New Horizons is voor mij de laatste twee weken letterlijk dagelijkse kost geweest. Ik wilde maar al te graag elke dag een kijkje nemen op mijn eiland en er was altijd iets nieuws te beleven. Hoe goed New Horizons echt is moet de komende maanden blijken, maar ik kan al voorzichtig concluderen dat het het beste deel in de serie is en een absolute topgame bovendien. Mijn eiland, Majestris, gaat de komende tijd mijn gameleven domineren. Er zijn weinig games die dat voor elkaar krijgen.
Exclusief voor Nintendo Switch
