Mega Man Zero/ZX Legacy Collection

Capcom is inmiddels expert in het maken van uitstekende collecties van oude Mega Man-games. We kregen eerder al uitgebreide verzamelingen van de originele Mega Man- en Mega Man X-games. Nu zijn de minder bekende Zero-games aan de beurt.

Mega Man Zero 1 t/m 4 kwamen tussen 2002 en 2005 uit voor de Gameboy Advance. Mega Man ZX en ZX Advent zijn van een volgende generatie: deze twee games werden gemaakt voor de Nintendo DS in 2006 en 2007. Alle games zijn van de hand van Inti Creates, een onafhankelijke ontwikkelaar die later ook verantwoordelijk was voor de Azure Striker Gunvolt-serie.

Het menu in de collectie is goed gemaakt. Je kunt makkelijk en snel uit een van de zes spellen kiezen en je krijgt daarbij de optie om de Engelse of Japanse versie te spelen. De belangrijkste nieuwe feature is het optionele checkpoint-systeem. De Mega Man Zero-games zijn echt behoorlijk pittig, de toevoeging van checkpoints maakt ze een stuk meer toegankelijk. Ik hou zelf van moeilijke games, maar ik vond het fijn om er alsnog gebruik van te maken voor een paar momenten.

De collectie bevat verder heel uitgebreide muziekspeler en gallery-opties, altijd fijn. Nieuw is de Z Chaser-modus. In deze modus kun je per game twee races doen en je tijden online vergelijken. Dat is vrij karig, zeker vergeleken met de extra modi in de andere Mega Man-collecties. Z Chaser is gelijk een van de grootste teleurstellingen in deze collectie.

Het meest logische is om gewoon bij Mega Man Zero 1 te beginnen. Het verhaal van deze game speelt zich honderd jaar na de Mega Man X-serie af. Zero, die al die tijd in een kunstmatige slaap heeft gelegen, wordt gewekt door Ciel. Dit jonge meisje leidt een verzet tegen de utopische Neo Arcadia, een stad die alle reploids (mensachtige robots) wil vernietigen. Omdat vrede stichten onmogelijk blijkt, is het aan Zero om de reploids te beschermen.

Mega Man Zero ontdoet zich van veel Mega Man-conventies en voegt allerlei systemen toe om het een eigen smaak te geven. Het eerste deel is daarin nog het meest radicaal. In deze game zit je niet op een scherm uit acht bazen te kiezen, maar krijg je een serie missies voorgeschoteld. De structuur van de missies kan verschillen (soms krijg je bijvoorbeeld juist de baas aan het begin) en je hebt ook missies met speciale doelstellingen. Opvallend hierbij is dat als je een missie faalt deze gewoon verdwijnt uit de lijst. Je kunt zowat alle missies falen en toch gewoon bij de laatste baas komen! Dit is alleen nadelig omdat je dan speciale chips misloopt die je schade verbeteren.

Als je geen zin hebt in een missie kun je het hoofdkwartier van het verzet verkennen en zelfs naar buiten lopen en de gebieden waar je de missies doet bereiken en doorlopen. Verder is er ook een RPG-achtig systeem waarbij je je wapens kunt levelen.

De basisgameplay lijkt gewoon op wat je van Mega Man gewend bent. Je doorloopt 2D levels en dient tussendoor vijanden uit te schakelen. Af en toe moet je een beetje platformen en hindernissen ontwijken. Zero kan geen vaardigheden opzuigen zoals Mega Man dat doet, in plaats daarvan maakt hij gebruik van verschillende wapens. Je hebt een pistool dat eigenlijk hetzelfde functioneert als de beroemde Buster Gun, maar spelers gebruiken voornamelijk het beroemde zwaard van Zero. Qua vaardigheden voelt Zero nog wat beperkt in het eerste deel, iets dat de sequels verhelpen.

Bovenop dit alles is er ook nog een ranking-systeem. Als je de missies snel doet en weinig schade oploopt krijg je meer punten. In deel één maakt een goede ranking hebben niets uit, dus dat is alleen voor de wat meer hardcore speler. Tenslotte is er een ‘elf’-systeem, de elf is een optionele NPC die je kunt meenemen en je extra buffs geeft, zoals meer HP. Als je gebruik maakt van elfs verlies je wel rankingspunten. Mega Man Zero 1 is dus een game met heel veel nieuwe ideeën en maakt daarmee nu, bijna twintig jaar later, nog steeds indruk.

Het is dan natuurlijk aan de sequel, Mega Man Zero 2, om al die ideeën te verfijnen. Dat doet het ook ten dele, maar het is alsnog mijn minst favoriete Zero-game. Qua systemen is de grootste verandering dat de missie-structuur zo goed als weg is. Levels zijn meer traditioneel Mega Man, inclusief duidelijke eindbazen. Persoonlijk vind ik dat jammer. Een betere verandering is dat ranking er nu toe doet. Als je tenminste gemiddeld A-rank behoudt kun je de speciale vaardigheid van de baas stelen. Die vaardigheden geven je de mogelijkheid om nieuwe moves te doen met Zero’s wapens. Dit geeft Zero de extra diepgang die hij nodig had.

Het grootste probleem van deze sequel is het level design. Dit is een game die veel levels bevat die vol zitten met irritante gimmicks zoals glad ijs, overal spike traps, ergelijke plaatsing van vijanden en meer van dat soort elementen die irritant werken en de game op een goedkope manier echt knettermoeilijk maken. Ik was ook niet blij met de Chain Rod, een nieuw wapen dat als een soort hookshot dient maar dan heel houterig werkt. Mega Man Zero 2 kon mij aan het einde een beetje gestolen worden.

Gelukkig repareert Mega Man Zero 3 de schade. Dit is mijn inziens zelfs het beste deel. Het behoudt de meer gestroomlijnde structuur en toegevoegde diepgang van deel twee, maar is dit keer geen irritante game met slecht level design. De game blijft pittig, maar voelt eerlijk en gepolijst. Bovendien heeft het de beste baasgevechten. Dit deel verwijdert het levelen van wapens, een idee dat eigenlijk nooit goed uit de verf kwam. In plaats daarvan verstopt het nu veel meer collectibles in levels. Qua verhaal is dit eigenlijk ook de climax van de serie. Zero redt de reploids en lijkt een overeenkomst te hebben met Neo Arcadia.

Waarom bestaat Mega Man Zero 4 dan? Omdat Inti van Capcom nog een game moest maken. Dat dit een beetje een ‘extra’ deel is kun je wel proeven. Het verhaal is een beetje geforceerd en de game komt met een paar nieuwe ideeën die waarschijnlijk voor andere delen eerder waren afgekeurd. Er is bijvoorbeeld een weer-systeem dat levels een klein beetje verandert, maar er eigenlijk weinig toe doet. Verder zijn de elf- en speciale vaardigheden-systemen op de schop gegaan, maar ook die veranderingen hebben uiteindelijk weinig effect. Zero 4 is al met al geen slechte game, het is het makkelijkste deel in de serie en in alles gewoon heel degelijk.

De Nintendo DS Mega Man ZX-games zijn een stuk anders dan de Zero-games. Wat als je van Mega Man een Metroidvania zou maken? Dat is een vraag waar deze games antwoord op proberen te geven. Dit is dus geen game met individuele levels. In plaats daarvan heeft het open 2D gebieden vol geheimen die je soms alleen kunt bereiken door later terug te komen met nieuwe vaardigheden. Het is op zich geen slecht idee, een Mega Man Metroidvania, maar de uitvoering is behoorlijk matig. Het grootste minpunt is dat de wereld die je verkent gewoon saai is en weinig atmosfeer heeft.  Het verkennen van deze wereld werkt ook niet prettig. Het is raar aan elkaar verbonden, met weinig fast-travel punten, veel backtracking en een onduidelijke map.

Een ander minpunt is dat er een grotere focus ligt op het verhaal. Deze game speelt zich tweehonderd jaar na de gebeurtenissen in Zero 4 af. Reploids en mensen leven eindelijk samen in vrede, tot er natuurlijk weer terrorist-achtige incidenten beginnen te gebeuren. Je speelt dit keer niet als een beroemd personage, maar als Vent of Alie (je mag kiezen), een pakketbezorger. Door bepaalde omstandigheden kom je in het bezit van de X-model, een soort pantser dat je de vaardigheden van Mega Man geeft. In de game zitten meer dialogen dan in Zero en naast je thuisbasis is er zelfs een stad met allemaal inwoners die iets van je willen. Inti is alleen geen ster in het schrijven van gameverhalen en het pakt dus niet goed uit.

Het grootste pluspunt is het feit dat het niet enkel bij de X-model blijft. Gedurende het spel vind je andere pantsers die je compleet nieuwe vaardigheden geven. Je kunt dan ook op elk moment tussen de verschillende pantsers wisselen. Dit geeft de game uiteindelijk verrassend veel diepgang en het was altijd leuk om nieuwe models te vinden. Toch moet ik uiteindelijk concluderen dat ZX, ondanks dat het eigenlijk nieuwer is, vreemd genoeg meer verouderd voelt dan de Zero-games. Tegenwoordig zijn er namelijk heel veel goede indie Metroidvania-game die het beter doen.

Mega Man ZX Advent is gelukkig een goede algemene verbetering ten opzichte van het eerste deel. Inti gooit in deze game de map op de schop. De gebieden die je verkent voelen meer als typische ietwat lineaire Mega Man-levels aan, er is een duidelijke mini-map toegevoegd en je hoeft een stuk minder te backtracken. De game is daarmee een meer natuurlijke, in plaats van geforceerde, mix tussen Mega Man en het Metroidvania-genre.

ZX Advent brengt ook meer diepgang door nog meer pantsers toe te voegen, al moet ik toegeven dat een aantal daarvan vrij gimmicky zijn. Ik vind de verbetering op alle aspecten, behalve het verhaal dan, goed genoeg om te zeggen dat dit deel zeker wel de moeite waard is om te spelen.

Conclusie:
Mega Man Zero/ZX Legacy Collection is gewoon weer een een uitstekende zet van Capcom dat heel nuttig deze games verzamelt in een verzorgd pakket. Natuurlijk zijn niet alle games top (vooral Mega Man Zero 2 en ZX laten het afweten). Het is ook jammer dat Z Chaser zo weinig content heeft. Toch kun je deze echt niet laten liggen als je Mega Man ook maar een beetje leuk vindt.

Gespeeld op PS4, ook beschikbaar voor Switch, Xbox One en pc.