CD: Stereoseat - Heavenly Creatures
Deze week verschijnt Heavenly Creatures, het nieuwe album van het uit Gent afkomstige Stereoseat. Dat is een naam die wellicht nog niet direct bekend in de oren klinkt, maar de band heeft de afgelopen jaren, dankzij energieke optredens, zeker een plaatsje in het cult circuit verworven.
Stereoseat werd in 2013 opgericht als een studioproject door songwriter Tom van Dorp, die bekend werd met de band Chrome Yellow, en geluidstechnicus Sergej ‘soundwizard’ van Bouwel (Absynthe Mind). Aanvankelijk vulden gitarist David van Glabeke (Kenji Minogue) en drummer David van Belleghem (Delavega) de bezetting aan. Zij zijn ook te horen op het debuut Safety Car Crash uit 2015. In 2018 maakten zij plaats voor toetsenist Maarten de Meyer (Vive La Fêye) en drummer Jelle Lefebvre (Pink Room, Celestial Wolves). Met de nieuwe bezetting veranderde de stijl ook iets. De atmosferische rock is rauwer en zo nu en dan ook agressiever geworden.
Het nieuwe geluid van de band is met name hoorbaar op het eerste gedeelte, zeg maar de eerste vijf tracks. Die knallen er geweldig op los. In een hoog tempo worden zware, maar niet minder melodieuze gitarenlijnen aan de man gebracht. De elektronica wordt daarbij mooi gedoseerd op de achtergrond gebruikt en mag soms naar voren treden, zoals bij het orgel intermezzo tijdens de opener ‘Waltz’. Dat is meteen al een heerlijk nummer om mee af te trappen. Volgens de bio wil de band met refreinen Queens Of The Stone Age de loef afsteken. Wellicht grootspraak, maar toegegeven, zeker de eerste drie nummers hadden zo door Josh Homme geschreven kunnen zijn. Ze zijn super aanstekelijk. Zelf vind ik de vierde track ‘Whigs’ nog het meest weg hebben van Nine Inch Nails. Het nummer neigt zelfs wat naar punk en symboliseert daarmee de eerdergenoemde agressie. Het meer mid-tempo, maar zeer dreigende ‘Landskin’ kan in dat kader ook genoemd worden.
Het tweede gedeelte van Heavenly Creatures bevat wat meer uitgesponnen songstructuren. Er wordt ook meer afgewisseld tussen elektronica en gitaren. Zo wordt ‘Sittard’ prima opgebouwd en zwengelen tegen het einde pas hypnotiserende gitaren aan. ‘Shiver’ is het meest gevarieerd van alle songs. Het gaat over en weer van ambient naar zwaar gitaarwerk, maar ook naar catchy pop. Op ‘Out of Tune’ wordt heel opvallend poppy new wave vermengd met metal breakdowns. Een ander opvallend nummer is wat mij betreft ‘November’. Het heeft wat weg van Tool, maar dan zeker sterk uitgevoerd, dus in die zin een compliment. Het album sluit met een dot ambient af, met twee tracks die in wezen in elkaar overlopen en waarvan de tweede volledig instrumentaal is. Dat zijn ‘Retard’ en ‘Coda’.
Heavenly Creatures is absoluut een interessante release zo aan het begin van het jaar. Het is duidelijk dat Stereoseat hun muziek naar een hoger plan hebben getild. Daarmee is het ook een band om rekening mee te gaan houden. Voorlopig zal de nieuwe plaat nog in eigen land worden gepromoot, dus hopen dat we ze binnenkort ook op Hollandse bodem kunnen gaan zien.
22/02: South of Heaven, Bilzen (w/This Can Hurt)
06/03: B52 Eernegem (w/ Vermillion)
07/03: Dax Café, Turnhout (w/This Can Hurt)
04/04: Lemon Bar, Wetteren (w/This Can Hurt)
24/04: Brieljant, Deinze (+support)
20/06: Gainsbar, Kortrijk
