Luigi's Mansion 3

Luigi de lafaard staat in Luigi’s Mansion 3 voor zijn grootste avontuur tot nu toe. Deze held op sokken moet noodgedwongen weer geesten verjagen om zijn broer en prinses Peach te redden. Luigi’s Mansion 3 maakt in eerste instantie een spetterende indruk, maar weet vervolgens niet over de gehele speelduur altijd even interessant te blijven.

Gamesequels maken meestal de schaal van de setting steeds groter. Dat gaat ook op voor deze serie. Luigi moest in het eerste deel op de Gamecube alleen een spookhuis verkennen. In de 3DS-sequel moest de groengeklede angsthaas langs meerdere spookhuizen. Nu, in deze Switch-game, moet Luigi een heel hotel afstruinen.

Last Resort, zo heet het meer dan vijftien verdiepingen tellend hotel waar Luigi, Mario, Peach en een paar Toads besluiten om vakantie te vieren. Aan het begin van de game kom je op deze vijf sterren locatie aan en worden Luigi en co. vorstelijk ontvangen door het vriendelijke personeel. Al snel blijkt dit alles natuurlijk een val te zijn. De hoteleigenares, een Cruella de Vil-achtige spook, heeft eerder al Professor E. Gadd ontvoerd en zijn geestcollectie vrijgelaten. King Boo, de bekende slechterik van deze games, is daarmee dus ook weer vrij en uit op wraak. Mario, Peach en de Toads worden vliegensvlug gevangengenomen. Alleen Luigi weet te ontkomen, waardoor hij noodgewonden de taak op zich krijgt om weer alle spoken te vangen en zijn familie te redden.

Wat gelijk opvalt aan Luigi’s Mansion 3 is dat het grafisch heel aantrekkelijk is. Het hotel is prachtig en haarscherp weergegeven. De stijl van de game is cartoonesk, maar bevat ook veel details en duistere tinten. De game komt echt tot leven dankzij de vele animaties waar Luigi en de spoken van zijn voorzien. Als Luigi wordt opgeschrikt door een spook zie je hem bijvoorbeeld letterlijk verstijven en loopt hij daarna eventjes zo stijf als een plank. Zo heeft hij tig reacties op allerlei enge elementen waardoor het erg leuk is om hem al bibberend de boel te laten verkennen.

De spoken zijn over het algemeen vrij ondeugend en vinden het fantastisch om Luigi de stuipen op het lijf te jagen. Het hotel zelf is ook bijzonder omdat elke verdieping van een ander thema is voorzien. Een van de verdiepingen is bijvoorbeeld een complete filmstudio. Bij een andere sta je weer midden in een jungle. Er is zelfs eentje met een strand, inclusief piratenschip. Deze visuele variatie werd erg gewaardeerd. Door dit alles vind ik Luigi’s Mansion 3 grafisch de meest gepolijste Nintendo-game op de Switch tot nu toe.

Als het gaat om gameplay is er ook het een en ander veranderd. Het eerste deel in de serie zit het dichtst bij survival horror, door het langzaam verkennen van een donker en eng huis. Deel twee voelde af en toe een beetje als een arcade-game. Het jagen op spoken gaat daar een stuk sneller en je wordt ook door de missiestructuur uitgedaagd om goede scores neer te zetten. Deel drie zit eigenlijk tussen de twee games in en voegt daarbij een paar nieuwe gameplaymechanieken toe.

Luigi maakt wel weer gebruik van de Poltergust, zijn trouwe stofzuiger waarmee hij spoken vangt. De Poltergust komt met ingebouwde zaklamp. Dat is hoognodig, want het licht is niet alleen handig om de duisternis te verdrijven, maar je kunt het ook gebruiken om spoken voor eventjes te verlammen. Verder heeft je zaklamp ook weer een functie om onzichtbare objecten te onthullen. Overigens vereist deze sequel sowieso meer vaardigheid dan voorheen, omdat de camera iets verder van Luigi afstaat moet je een stuk nauwkeuriger met je stofzuiger en lamp richten.

Ontwikkelaar Next-Level games heeft dit keer gepoogd om de gameplay iets meer actiegericht te maken. Als je met je stofzuiger een spook als een vis op de haak vast hebt vult zich langzaam een metertje. Als het vol zit kun je de nieuwe ‘slam’ move gebruiken waarbij Luigi het spook in de lucht tilt en dan keihard weer tegen de grond ramt. Hier doe je andere vijanden in de buurt ook pijn mee. Spoken dragen af en toe een zonnebril of petje om het licht van je zaklamp tegen te houden. Dan moet je de ‘burst’ gebruiken, een move die de luchtdruk van de stofzuiger gebruikt om dat soort bescherming weg te blazen. Ten slotte is er de Plunger, een ouderwetse gootsteenontstopper verbonden aan een touw, die je kunt afvuren. Je kunt vervolgens aan dat touw trekken om bijvoorbeeld pantser te verwijderen.

Van de nieuwe toevoegingen is Gooigi de kers op de taart. Dit is een Luigi-dubbelganger gemaakt van groen slijm die je op elk moment kunt oproepen. Vooral bazen kun je soms alleen verslaan met hulp van deze kloon. Al deze elementen bij elkaar zorgen ervoor dat gevechten met spoken een stukje meer diepgang bieden dan voorheen. Daarbij moet je al deze gereedschappen natuurlijk ook buiten de gevechten gebruiken. Gooigi bijvoorbeeld is vloeibaar en kan dus op plekken komen die voor Luigi niet begaanbaar zijn. Hij lost alleen wel op in water. Gooigi moet vaak ingezet bij veel van de puzzels. De rol van Gooigi kan overigens door iemand anders worden ingenomen in co-op, als je samen wil spelen.

Luigi's Mansion 3 maakt dus in eerste instantie een uitstekende indruk. Het hotel, de graphics en de nieuwe spelmechanieken zijn top, maar na een paar uurtjes houdt de game zo'n beetje op met het toevoegen van echt nieuwe elementen. Nintendo gebruikt niet zoals gewoonlijk de simpele mechanieken in steeds complexere situaties, je doet vaak steevast hetzelfde. Heel af en toe is er een nieuwe puzzel om een van de optionele edelstenen te verdienen, maar voor de rest is er weinig variatie. Verdiepingen later in de game voelen daarmee niet anders dan de eerste locaties die je verkent en het spel werd daarom halverwege een beetje monotoon.

De echte totale verveling slaat nooit toe, maar het systematisch stofzuigen komt in de buurt van bezigheidstherapie. Deze game is tussen de vijftien en de twintig uur lang. De speelduur is daarmee dus te lang voor wat het te bieden heeft. Al dat geld opzuigen heeft overigens weinig zin, want je kunt er enkel cheat-items mee kopen zoals items die Game Overs weren en items die de locatie van geheimen verklappen. Het was veel leuker geweest als je bijvoorbeeld nieuwe kostuums of iets dergelijks kon kopen. Ik raad trouwens ook iedereen aan om het 'hint'-systeem uit te zetten, want het verklapt gelijk de oplossing van de toch al geringe verhaal-gerelateerde puzzels.

De game bevat ook een multiplayer-modus waar je met maximaal vier spelers willekeurig gegenereerde verdiepingen moet verkennen om een doel te halen. Meestal moet je als team simpelweg alle spoken vangen, maar soms krijg je de opdracht om een bepaalde hoeveelheid geld te verdienen of om Toads te zoeken. Deze modus is leuk voor een uurtje of twee, maar dan heb je ook hier de limieten gezien van wat hij te bieden heeft en start je hem waarschijnlijk nooit meer op.

Ondanks de bovengenoemde minpunten is mijn instelling tegenover de game zeker niet negatief. Het begin van de game blijft erg sterk en daarna zijn er ook een paar memorabele verdiepingen en baasgevechten. In de voorgenoemde jungle-verdieping vind je bijvoorbeeld een kettingzaag die je aan je stofzuiger vastbindt om vervolgens alles om je heen te slopen. De filmstudio bevat een een leuke puzzel waar je creatief de filmcamera's moet gebruiken. De game bevat nog wel een aantal van die hoogtepuntjes die ervoor zorgen dat ik toch geboeid genoeg bleef om het uit te spelen.

Luigi's Mansion 3 breidt de formule die zijn voorgangers hebben neergelegd uit met nieuwe elementen en mechanieken. De game oogt daarbij extreem gepolijst en is werkelijk een lust voor het oog. Hij stelt helaas ook teleur omdat hij na de sterke beginfase nog weinig meer weet te verrassen en omdat het de spelsystemen niet veel verder of interessant uitbouwt. Desondanks zou ik iedereen aanraden om op Halloween binnen te blijven en lekker de hele dag te stofzuigen samen met Mario's veel leukere broertje.

Luigi's Mansion 3 is exclusief voor Nintendo Switch.