Astral Chain
Bayonetta is een van mijn favoriete actiegames. De ontwikkelaar, Platinum Games, kan helaas wel eens een steekje laten schieten. Zo goed Bayonetta was, zo matig was bijvoorbeeld Teenage Mutant Ninja Turtles. Astral Chain zit gelukkig vastgeketend in kamp Bayonetta.
Astral Chain speelt zich af in het jaar 2078, waar de mensheid weer eens op het punt van uitsterven staat. De menselijke bevolking heeft zich verschanst in een megastad genaamd ‘The Ark’ op een kunstmatig eiland. De wereld gaat naar de haaien door een interdimensionale aliensoort genaamd de ‘Chimera’, die zich in een andere dimensie genaamd de ‘Astral Plane’ leven. Ze vernietigen alles op hun pad, nemen burgers mee naar hun dimensie en verspreiden een rode materie die mensen uiteindelijk verandert in hulpjes van de Chimera. Om de Chimeras te bestrijden, wordt de 'Neuron' Police Task Force gebruikt. Ze gebruiken Legions: Chimera's die via een paranormale keten aan een agent gebonden zijn. Zij zetten hun Legion in om te vechten.
In het begin van Astral Chain kies je jouw personage: speel je de zus of de broer. Het heeft geen consequenties, dus kies wat je wil. Qua customization is er weinig te doen. Je hebt een paar haarstijlen, kleur haar en ogen en dat is het zo ongeveer wel. Als ik dan toch iets moet aanwijzen waar Astral Chain minder sterk is dan Bayonetta dan is het de persoonlijkheden. De broer en zus blijven een beetje op afstand. Je leert ze niet echt kennen en ze hebben minder persoonlijkheid dan de heks.
Het verhaal van Astral Chain wordt verteld door middel van hoofdstukken. In elk hoofdstuk heb je natuurlijk de verhaallijn, maar er zijn ook zijmissies te doen. Die missies zijn niet heel bijzonder. Ze zijn kort en een beetje cheap gebouwd. De makers hebben geen moeite genomen om iemand een naam te geven, maar je snapt dat ‘suspicious man’ zich stil houdt als je langs hem loopt. Je zult je onzichtbare Legion moeten gebruiken om zijn telefoongesprek af te luisteren. Op die manier leer je dat hij een drugsdeal aan het voorbereiden is en kun je hem volgen. Dan rest nog het op heterdaad betrappen en klaar is de zijmissie. Het levert items en xp op, maar een voldaan gevoel geven ze vaak niet.
De gameplay is wat Astral Chain uniek maakt. Je bestuurt jezelf en de verschillende Legions. Je zou kunnen denken dat het AI-geregelde hulpjes zijn, maar je moet ze besturen met de rechterstick. Je gooit ze met ketting en al richting een vijand, je kunt aan de ketting trekken om ze terug te roepen en je moet ze soms weer wegstoppen zodat ze kunnen opladen voordat ze verder vechten. Er zijn allerlei combo’s te verzinnen. Al snel leer je dat je een aanstormende vijand kunt laten vallen door deze op tijd te doden en de ketting met je Legion strak te spannen. De actie spat van het scherm, en er zijn zoveel mogelijkheden om vijanden de baas te kunnen. Het is haast zonde om stom te button bashen, al zal dat vast ook lukken.
Er zijn vijf Legions te unlocken die allemaal weer anders spelen en ook zorgen dat jij anders moet spelen. De tofste vind ik wel de Beast Legion, die met een brul elke vijand stunt. Het feit dat je ook op hem mag zitten maakt het nog een snel transportmiddel ook. De Arrow Legion vecht dan weer van afstand, deze schiet pijlen af. Je moet deze dus niet naar voren gooien, want daar is de Legion wat minder op zijn plek. De Axe Legion wil juist met zijn schild zo dicht mogelijk tanken.
Zelf sta je ook je mannetje, of vrouwtje in Astral Chain. Naast het standaard sprint- en springwerk kun je ook dodgen. Doe je dat met juiste timing dan vertraagt de tijd even en kun je flink uithalen met een van je drie wapens. Je hebt namelijk een snel zwaard, een groot zwaard en als je het wat verder weg wil zoeken een geweer. Wat ik merkte is dat de vijanden gevarieerd genoeg zijn zodat je alles wel moet inzetten. Je gaat de game niet met maar één Legion uitspelen. Of tenminste, het zou niet efficient zijn. Je hebt bijvoorbeeld de Arm Legion. Deze is helemaal niet handig om op te roepen tegen vliegende vijanden. Pak dan de Arrow Legion, die kan ze uit de lucht schieten. Er is dus geen oppermachtige Legion waardoor je de rest niet gebruikt, de vijanden zorgen voor die balans.
Als ik de actie van Astral Chain met Bayonetta vergelijk dan is Bayonetta veel sneller. Nu is het daar weer gemakkelijker omdat je maar één persoon bestuurt. Vind je het lastig om twee personages te besturen? Astral Chain ondersteunt co-op. De een speelt de agent, de ander een van de Legions. Mocht je geen tweede speler hebben dan zijn er allerlei hulpsystemen aan te zetten in de Unchained Mode, waarin er van alles geautomatiseerd wordt. Astral Chain zorgt er voor dat ook de minder begaafde speler het kan spelen, maar dan met zijwieltjes.
Er zijn ook nog wat onderzoeken te doen, want ja, dat doen agenten nu eenmaal. Het gaat vaak om het vinden van aanwijzingen die in de directe omgeving te vinden zijn. Het afluistervoorbeeld is hierboven al gegeven, maar zo moet je op een plaats delict ook uitzoeken wat er precies gebeurd is. Daar heb je je scanner en Legion voor. Met de scanner kun je zien wat surveillance-camera’s hebben opgenomen. Normale agenten zijn soms niet zo happig om je te helpen, omdat ze het als broodroof zien. Die moet je afluisteren. Het blijft vrij basaal, maar het wordt nooit storend.
Grafisch is Astral Chain een leuke game om naar te kijken. Over het algemeen speelt het vlot, maar je merkt zeker in handheld-modus wel wat vertraging bij veel vijanden gecombineerd met het maken van combo’s. Het camerawerk is soms irritant, zo moet ik iemand op het politiebureau spreken, maar terwijl de dialoogvensters voorbij komen staat mijn personage precies voor de NPC. Die zie je dan ook niet. Dat is een beetje knullig. Tijdens het vechten heb ik minder last van de camera, daar hebben de makers wel op gelet.
Astral Chain heeft een unieke gameplay. Het moeten besturen van twee personages tegelijkertijd en het samen kunnen werken om combo’s te doen maken het spelen erg dynamisch. En je speelt nog met een legertje coole robots ook nog. Er zijn wel wat technische issues: soms kan de Switch al het geweld niet tegelijkertijd aan. De camera tijdens dialogen maakt ook wel eens een slippertje, en om nu te zeggen dat de zijmissies uitblinken in originaliteit gaat ook wat ver. Al deze dingen mogen de pret niet drukken. De actie die je terugkrijgt is gewoon te goed om te blijven zeiken over die paar momenten dat het mis gaat. Platinum Games heeft met Astral Chain een goede game afgeleverd die Switch-gebruikers het wachten op de volgende Bayonetta even doet vergeten. De game komt 30 augustus uit, alleen op Nintendo Switch.
