Fire Emblem: Three Houses

 

In Fire Emblem: Three Houses zijn er drie toevoegingen aan de vertrouwde gameplay tijdens de gevechten. De eerste is het kunnen toewijzen van battalions. Iedereen in je team kan een battalion onder zich krijgen. Deze geven je niet alleen wat bonuspunten in specifieke attributen. Je kunt namelijk naast een gewone aanval een Gambit-punt inzetten. Dan gaan je troepen de aanval in, wat meestal extra veel damage doet. Zo’n Gambit heeft meestal nog extra effecten, zoals het terugduwen van de vijand op het grid, of de vijand verminderde aanvalskracht voor de komende beurt. Het kan het verschil maken in het redden van een unit.

De tweede toevoeging is de mogelijkheid enkele stappen terug in de tijd te gaan, door dat meisje in je hoofd. Ik speel elke Fire Emblem met perma-death aan. Dat betekent dat als iemand dood gaat, je die niet in de volgende missie weer vrolijk mee kan laten vechten. Dood is dood. En juist omdat het je studenten zijn waar je bloed, zweet en tranen in stopt om ze van alles bij te leren voelt zo’n dood extra rot aan. Dan is het kunnen redden door een eerdere verkeerde beslissing handig.

Fire Emblem: Three Houses - Fighting Overview (Foto: Nintendo)

De derde toevoeging is eigenlijk terug van weggeweest. Je hebt speciale aanvallen die veel damage doen, maar wel meteen de durability van je wapen verlagen. Is je wapen kapot, dan heb je een serieus probleem. Nu kun je wat reserve-onderdelen meenemen, maar je inventory is niet oneindig. Geld is op zich niet zo’n probleem, voor een grote strijd iedereen weer met frisse wapens uitrusten is dan ook het advies. Een grote verandering is de oude vertrouwde wapen-driehoek, waardoor je altijd wel wist wie je tegen welke vijand moest zetten. Nu wordt er niet meer gekeken naar welk wapen je draagt, maar welke klasse je bent. Het wordt belangrijk hoe je je studenten traint, zodat je voor elke situatie wel een antwoord hebt.

Fire Emblem: Three Houses - Attack (Foto: Nintendo)

Fire Emblem: Three Houses heeft eigenlijk maar twee problemen. De eerste is dat het op de moeilijkheidsgraad normal echt te gemakkelijk is. Ik ben na een paar uur overnieuw begonnen op hard, anders zijn de gevechten gewoon een tussendoortje. Op hard en natuurlijk met perma-death aan wordt het een stuk tactischer en ben je soms blij dat je een paar beurten terug kunt draaien. Ben je nieuw in de serie is het natuurlijk fijn dat er een makkelijke modus is, maar ik had het gevoel dat ik overpowered was.

Het tweede probleem is een luxeprobleem: waar haal ik de tijd vandaan om alles in Fire Emblem: Three Houses te spelen? Deze game is groot, heeft heel veel content als je ook wil socializen in het klooster. Mijn eerste playthrough was zo rond de 50 uur. En dan wil ik eigenlijk nog terug komen op sommige beslissingen om te zien hoe het verhaal zich dan zou ontwikkelen. Pro-tip: voordat je zo’n beslissing neemt: maak een save aan. Dan kun je later terug zonder uren weer opnieuw te hoeven spelen. Je hebt dus eigenlijk drie games, die hebben elk weer meerdere eindes en dan is er nog new game+. Eerder gaf de maker al aan dat je 200 uur bezig zal zijn. Ik geloof hem op zijn woord.

Fire Emblem: Three Houses is fantastisch, voor mij is het de beste game uit de franchise. De veranderingen en toevoegingen zijn logisch en gooien de vertrouwde formule op zo’n manier om dat het een frisse wind is door de franchise. De enorme hoeveelheid content zorgt er voor dat ik hier nog met gemak maanden bezig ben en het verveelt niet. Ik was vooraf wat sceptisch over het leraar zijn, en was al blij dat er gemeld was dat je het kon skippen. Dat heb ik uiteindelijk niet gedaan, het is juist leuk om banden te krijgen en te onderhouden met de studenten. Het geeft in gevechten ook een extra dimensie: je doet er alles aan om ze niet het loodje te laten leggen. Fire Emblem: Three Houses is een game die op mijn Switch blijft staan. Nu nog de season pass content erbij en ik weet al wat ik tot ver in 2020 aan het spelen ben.