Final Fantasy XIV: Shadowbringers

Final Fantasy XIV: Shadowbringers is eindelijk uit de schaduw. Pheno deed zijn cape om en ging de uitbreiding van deze MMORPG in.

Er zit al veel van mijn vrije tijd in Final Fantasy XIV. Ik was dan ook al helemaal startklaar voor de nieuwe uitbreiding Shadowbringers. Beste gear op mijn main character en op alle gatherers en crafters. Laat de uitbreiding maar komen! En de early access op 28 juni kwam.

Allereerst mag er gezegd worden: de launch van Final Fantasy XIV: Shadowbringers was bijna perfect. Petje af voor de teams bij Square Enix die vast gezweet hebben. In de eerste minuten waren de servers even over de rode door het aantal spelers met early access en een dag vrij. Dat werd vrij snel opgelost met extra capaciteit en niet veel later werden spelers door middel van een duidelijke wachtrij verdeeld over servers. Daar kunnen heel wat andere online games wat van leren.

Final Fantasy XIV: Shadowbringers - Sin Eater (Foto: Square Enix)

Tja, en wat ga je dan doen? Final Fantasy XIV: Shadowbringers heeft nieuwe jobs, maar alle oude jobs kunnen van level 70 naar level 80. Als eerste koos ik ervoor om mijn main, de White Mage, eens door het verhaal te laten lopen en als eerste de verbeterde en nieuwe skills uit te proberen. Nu is de White Mage in de vorige expansie, Stormblood, nogal generfd. Vooral in endgame content waren de twee andere healers graag gezien door de bonussen die ze konden geven aan het hele team. Vijf procent extra damage van Astrologian is veel handiger dan, uh, niets van de White Mage. Ook qua damage deden we niet meer mee na een paar patches. De andere healers kregen meer damage en helaas, de White Mage bleef hetzelfde.

Final Fantasy XIV: Shadowbringers - Lily (Foto: Square Enix)

Final Fantasy XIV: Shadowbringers gooit dat helemaal om. Het is nu zelfs zo dat de White Mage sommige DPS-klassen overtreft. Allereerst zijn de wind en stone-skills foetsie als je levelt. Daarvoor krijg je twee snellere skills voor terug. Holy is verbeterd: alhoewel de oh-zo-handige stun op vijanden maar één keer gebeurt, zwakt de kracht met opeenvolgende Holy’s niet af. Het beste zijn de Lily’s geworden. Deze meter was er al in Stormblood, maar werkte niet. Moest je healen, dan kreeg je een kans op een Lily en daarmee kon je ietsje beter healen. Ja leuk, maar ik wil aanvallen en alleen healen wanneer het nodig is.

Daar heeft Square Enix wat op gevonden. De meter vult nu langzaam per seconde. Bij een volle meter bloeit er een Lily, tot een maximum van drie. Je krijgt twee heal-skills tot je beschikking die elk een Lily kosten. Dit keer heb je de keuze, een single-target heal en een wat matiger team heal. Heb je drie Lily’s gebruikt, dan barst er een speciale Lily open die een enorme sterke aanval beschikbaar maakt. Om het team te versterken is er de level 80 skill Temperance. Je krijgt witte glinsterende vleugels, je spreuken genezen krachtiger en je hele team krijgt een damage reduction voor een ruim aantal seconde. Eindelijk iets om in een raid het team blij te maken. Ik doe damage en ik kan anderen helpen. Fijn, en nu niet in komende patches de boel weer verzieken graag…

Een van de redenen van mij om Final Fantasy XIV te spelen is het verhaal en de enorme lore die erachter zit. Final Fantasy XIV: Shadowbringers is om die reden al meer dan de moeite waard. Het is een enorm donker verhaal, dat wel toepasselijk is bij een uitbreiding met deze titel. Op het einde van de laatste content-patch van Stormblood wisten we dat er meerdere werelden zijn. Wij, als Warriors of Light moeten naar de First om die wereld te helpen, maar met wat? Nou, dat wordt al vrij snel duidelijk. Die wereld is overspoeld met licht. Hierdoor zijn er wezens, Sin Eaters, ontstaan die als zombies iedereen met nog wat levenskracht doden. Er is nog een klein stukje bewoonbare wereld over, maar dat zal niet lang meer duren. Tijd om de Warrior of Darkness te worden en dat licht terug te dringen.

Final Fantasy XIV: Shadowbringers - Gunbreaker (Foto: Square Enix)

Wat is de Source, wat is de First, hoe zit het met Zodiark en Hydaelyn en wat is de rol van de Ascians nou eigenlijk? Op deze vragen en meer krijg je een antwoord tijdens het verhaal. Je leert de Scions veel beter kennen. De schrijvers spelen met je emotie, ik zat soms echt geroerd naar scenes te kijken. Het einde? Fantastisch, ik krijg weer kippenvel tijdens het schrijven van deze zin. Natuurlijk zijn er veel fetch-achtige sidequests, maar nooit irritant. Je wordt langzaam in de nieuwe wereld geleid door deze quests. Meer lore, meer achtergrond, en soms een leuke nieuwe beweging om te rollenspellen, zoals de dwerggroet “Lali-ho”. Ik vermoed dat bij volgende fanfests een hoop fans deze groet gaan gebruiken.

De gebieden waarin je komt zijn erg afwisselend. Je begint eerst in een vrij standaard gebied met een paar legervestigingen, wat bos, wat paden, dat is het. Niets wereldschokkends. Dan is er nog een woestijngebied, wederom niets bijzonders. Gelukkig wordt het daarna veel beter. Dan komt namelijk Il Megh, het elfengebied. Dat is ontzettend kleurrijk, en met de achtergrondmuziek waan je je in Droomvlucht van de Efteling. Rak'tika Greatwood heeft naar mijn mening een fantastische sfeer. De muziek die op de achtergrond speelt doet erg tribal/zigeuner aan, daar kan ik erg lang naar luisteren. Over het laatste gebied ga ik niet veel zeggen, dat zou spoileren zijn. In het begin van dat gebied dacht ik nog van “is dit het”, maar naar het einde toe kwam er weer zo’n kippenvel-moment, opeens gaan alle registers open. Ik weet niet wat de makers hebben gebruikt toen ze dit bedachten, maar geef me ook wat van dat spul.

Final Fantasy XIV - Shadowbringers - Area (Foto: Square Enix)

Zeg je MMO, dan zeg je dungeons. De eerste dungeon van Final Fantasy XIV: Shadowbringers heeft leuke diepte waarmee de makers spelen. Op de achtergrond zie je beesten grazen, soms komen ze op je af als letterlijk dolle stieren. De moeilijkheid van de dungeons valt over het algemeen mee: ik ben overal blind in gegaan als healer, ik heb niets opgezocht op het internet. De eerste wipe kwam bij de tweede Primal, vrij ver in het verhaal. Daar moesten we als groep van 8 toch even kijken waarom we een mechanic niet konden overleven. Maar dat is juist leuk, het uitvinden wat werkt en wat niet. De eindbaas: een paar wipes, maar als je eenmaal de nieuwe mechanics door hebt is deze goed te doen. Klein detail: mijn controller was gewoonweg flink warm na die boss, ik heb moeten healen als een malle.