Blood & Truth

PlayStation VR is de laatste twee jaar lekker bezig. Vorig jaar konden we al genieten van onder andere WipEout VR en Astro Bot. Dit jaar gaat Sony lekker verder met Blood & Truth. Deze gangster first-person shooter is wederom een goede reden om de VR-bril en de Move controllers uit de kast te halen.

Blood & Truth is zo ongelofelijk Brits dat het gewoon komisch is. De dikke accenten van de personages zouden in ieder geval niet misstaan in een oude Guy Ritchie film. De game is in essentie een slechte actie-film, maar juist daardoor heeft het bepaalde charme waar iedereen van kan genieten. Het neemt zichzelf gelukkig niet al te serieus.

Je speelt als Ryan Marks, een net gestopte soldaat die net is teruggekeerd van een militaire missie. Ryan's familie runt Londen als de grootste misdaadorganisatie in de stad. Echter, de patriarch van de familie is zojuist overleden, waardoor andere misdaadgorganisaties hun kans schoon zien om het stokje over te nemen. Daar hebben jij en je familie geen zin in, iets dat een gangster-oorlog ontketent.

Blood & Truth is meer vergelijkbaar met Until Dawn: Rush of Blood dan met Arizona Sunshine of The Persistance. Het is een on-rails shooter, dat betekent dat je niet vrij rond kunt lopen. Je bepaalt wel zelf wanneer je vooruit gaat en soms kun je ook naar links of naar rechts, maar je kiest enkel een punt waar je personage vervolgens automatisch naartoe loopt. Achteruit gaan is niet mogelijk. Dit creert wat vaak als een 'shooting gallery' wordt omschreven. Je schuilt achter cover en schiet met de Move-controllers op aanstormende mannetjes. De game is dan ook wel een klein beetje een kermisattractie.

Het is ook luid en spectaculair. Qua productiewaardes zou je dit gerust een AAA VR-game kunnen noemen. De personages zijn realistisch weergeven en geanimeerd met motion capture. Het verhaal is flauw en de personages lijken wel karikaturen, maar de voice acting is in ieder geval goed verzorgd. Ook qua locaties maakt het indruk, de game is niet zuinig en wisselt snel tussen verschillende interessante settings.

Mijn favoriete missie is eentje midden in de game waarin Ryan samen met zijn broer een kunsmuseum van een vijand 's nachts infiltreert. Er zijn geen slechteriken en je hoeft geen enkele keer je geweer te pakken. In plaats daarvan genieten jullie samen van de vreemde attracties (interactief met VR natuurlijk) in het museum om vervolgens de boel te vernielen om van graffiti te voorzien.

Blood & Truth bevat weinig van de meer geavanceerde VR-shooter mechanieken, maar het vermaakt de speler dus op andere manieren. De game is wat dat betreft lekker speels en focust zich dus niet op enkel knallen. Je moet af en toe lockpicken, klimmen en allerlei objecten gooien. Zo vond ik een propje papier dat ik met een basketbal beweging in verder staande prullenbak kon werpen om een kleine beloning te krijgen. Het heeft ook een toegewijde knop om je middelvinger op te steken en er is ook een knop om trucjes te doen tijdens herladen van je geweer. Deze game heeft dat soort zelfbewuste humor die je als speler makkelijk kunt waarderen.

Net als de meeste VR-games is dit geen lange zit. Na zo'n vijf uurtjes bereik je de credits. Daarna kun je nog terug naar missies gaan voor collectibles of een paar challenges doen. Juist omdat de schietmechanieken niet erg diep zijn heeft het wel relatief weinig replaywaarde, maar ik heb in ieder geval genoten van mijn tijd met de game. Het is een domme, bombastische en vooral Britse game waar je lekker in los kunt gaan. Blood & Truth is gewoon een game waar je op een paar bad guys schiet, lol maakt en er verder niet over nadenkt. En dat is in dit geval top.

Exclusief voor PlayStation VR.