Alfie Boe geniet zichtbaar in DeLaMar Amsterdam
Begonnen als operazanger, bekendgeworden door de rol van Jean Valjean in Les Misérables in Londen en op Broadway en nu in Amsterdam voor een avondvullend programma met werk waar hij van houdt. Alfie Boe is misschien niet een naam die gelijk een belletje laat rinkelen, maar dat de beste man kan zingen bewijst hij op feilloze manier in het DeLaMar Theater in Amsterdam.
"Het is voor mij nog enigszins onbegrijpelijk dat ik als zanger nu mag optreden voor jullie in Amsterdam, jullie zijn het Europees debuut waar ik van droomde", begint Boe. Hij trapt af met een geweldige uitvoering van Louis Prima's 'Sing, Sing, Sing'. Het is dat soort muziek, de bigbandmuziek, die een grote rol speelt in het eerste gedeelte van het optreden. Naar mate de avond vordert en de lach op Boe's gezicht steeds groter wordt, omdat hij beseft dat hij voor een compleet vriendelijk publiek speelt, laat hij steeds meer de touwtjes los. Dit heeft echter geen moment invloed op de kwaliteit van zang die hij levert.
Zijn uitvoering van Édith Piaf's 'La Vie en Rose' zou op papier helemaal niet zo goed moeten werken dan dat het vanavond doet. Hetzelfde geldt voor 'My Funny Valentine', maar elke noot is raak. Tussendoor is er ruim de tijd om verhalen te vertellen. De eerste keer als zanger voor Boe in Amsterdam was toen hij als last-minute-vervanger werd gevraagd om in een groot gezelschap Puccini te gaan zingen in het Concertgebouw. "De generale repetitie ging perfect en ik had nog overdag de tijd om de stad in te gaan totdat het concert zou beginnen. Toen pas kwam ik erachter wat voor een lekkere 'coffee and cake' jullie hier hebben. Voor de mensen die mij toen stoned Puccini hebben horen zingen, het spijt me."
Voor de pauze, waar Boe het overigens niet geheel mee eens is ("jullie zullen pauze nodig hebben om dronken te worden voor het tweede deel"), wordt er een selectie van gypsynummers van het album Serenata ten gehore gebracht. Daaruit blijkt de klassieke scholing, want het Italiaans komt er zonder veel moeite met een enorme kracht uitzetten. Het is dat hij niet op de setlist staat, maar 'Nessun Dorma' had ook erg fijn in het gehoor gelegen als Boe het zou zingen.
Na de pauze is het dan tijd voor het nummer waar een groot deel van het publiek al vanaf het eerste moment op zat te wachten. Tijdens de 25th Anniversary Concert-reeks van Les Misérables in de Londense O2 was al het stemgeweld te horen, maar in zo'n intieme setting als het DeLaMar Theater is 'Bring Him Home' misschien toch net een beetje specialer. "Zo, nu ik dat nummer heb gespeeld, ga ik naar huis!" Gelukkig is het ook een avond gevuld met humor en sympatie richting het publiek. De voetjes gaan geregeld van de vloer en helemaal tijdens het boogie-gedeelte van het concert.
Er wordt afgesloten met een vers geschreven nummer genaam 'Misty Mountain', een mooie ruimte voor uitgebreide solo's tijdens 'Wagon Wheel' en uiteindelijk de perfecte toegift in de vorm van 'Run', een nummer van Snow Patrol waarin blijkbaar ook een flinke operanoot te passen valt. Alfie Boe, een naam om te onthouden, niet alleen om zijn prachtige operazang, maar ook omdat het een rasartiest blijkt te zijn.
