Days Gone

Days Gone is een ambitieuze titel waarin de wereld leeft. Alles en iedereen heeft een doel, meestal om de spelers te vermoorden, en het is aan jou om te bepalen hoe je hiermee omgaat.

Days Gone is groots. Groots in opzet, groots in hoe facties met elkaar omgaan, groots in gevaar. In een post-apocalyptische wereld is het aan jou om te bepalen hoe en wat je doet met als enige doel te overleven. Weet Days Gone een goed pakket af te leveren of is de ambitie misschien iets te groot geweest?

De setting
Deze review bevat enkel kleine spoilers voor de opening van de game. In Days Gone speel je als Deacon St. John. Je wordt meteen in een spannende sequence gegooid waarin de Freakers (de niet-zombies maar toch zombies van de game) Deacon, zijn vriendin en enkele andere omstanders in een hoekje drijven. Deacon plaatst zijn vriendin in een helikopter en besluit zijn vriend Boozer te helpen tegen de freakers. Bromance en alles. Na een timeskip van twee jaar is het koppel gewend geraakt aan de nieuwe status van de wereld en is het tijd om te spelen.

De game speelt als een open-world surival game, maar heeft trekjes naar een cinematische ervaring als The Last of Us. Het tempo is vrij laag, er is veel ruimte voor dialoog en cutscenes en kent een groot schala aan unieke NPC's die je tegenkomt. Daarnaast heb je de typische survival-elementen als het moeten verzamelen van resources om geneesmiddelen en wapens te maken, een beperkte hoeveelheid ammo en weapon durability voor melee-wapens. De developers van de game hebben aangegeven zoveel mogelijk te willen focussen op lol van de game, iets waar ze enigszins in zijn geslaagd.

De wereld en facties
De wereld van Days Gone is goed gelukt. De verschillende facties (Freakers, Rippers, NERO, Drifters) reageren allemaal anders op elkaar en bieden elk een ander gevaar. Neem Freakers, geïnfecteerde mensen die reageren op geluid. Je hebt normale freakers, maar ook kleine Newts die afstand houden van de spelers tot je hun gebied betreedt. Of Brutes, erg grote Freakers die meer kunnen hebben. Het gedrag en de hoeveelheid Freakers verschilt tussen dag en nacht, zon of regen en ook jouw tactiek als speler verandert mee. Overdag zijn er bijvoorbeeld meer Freakers te vinden rondom hun nesten, maar zijn ze wel zwakker. In de nacht is dit juist het tegenovergestelde. Kies je er dan voor om met ze op de vuist te gaan, of probeer je ze te groeperen en maak je ze af met een bom of molotov? De keuze is aan jou.

Het interessantst is de horde. Er is een grote horde Freakers te vinden, een paar honderd Freakers samen die reageren op geluid en op je afstormen. Je eerste instinct is vluchten, een goede optie, maar in tegenstelling tot wat je zou denken kan het het waard zijn om hier tegen te vechten. Uiteraard ga je niet winnen, maar Freakers die je vermoord blijven ook dood. Je kunt deze horde dus (tijdelijk, want Freakers uit de omgeving worden weer door de horde aangetrokken) kleiner maken. Maak gebruik van de omgeving, ontwijk de horde, geef jezelf tijd om te ontsnappen en investeer in de toekomst door de horde kleiner te maken. Een stressvolle en hectische ervaring.

Andere facties zijn bijvoorbeeld de Rippers. Zij aanbidden de Freakers en zullen ze nooit aanvallen, maar met hun sadistische en kwaadaardige trekjes zijn ze wel een groot gevaar voor jou. Wanneer verschillende facties samenkomen reageren ze op elkaar. Soms strijden ze, soms gebeurt er niet zoveel en soms keren ze zich tegen jou. Afstand houden en de situatie beoordelen is dan ook essentieel. Je hebt de mogelijkheid om te scouten en vijanden te markeren, zodat je in ieder geval weet waar je het tegen opneemt. Resources zijn schaars, ammo is zelfs niet te craften, dus je moet echt nadenken of een gevecht het waard is of niet.

Dan is er ook NERO, de militaire eenheid van de game. Je komt ze in de verhaallijn meerdere keren tegen en veel van hun oude locaties zijn te vinden in de game. Hier moet je simpele puzzels oplossen en kun je permanente upgrades vinden voor bijvoorbeeld je health en stamina. NERO kun je geen schade toerichten door hun speciale bekleding, dus is stealth je enige oplossing. Het biedt een compleet andere ervaring en weer andere dynamiek dan de andere facties.

De wereld van Days Gone is, zoals gezegd, goed gelukt. Niet alleen voel je constant een gevoel van dreiging en gevaar, de wereld verandert met je mee. Regent het, dan zie je plasjes vormen op de grond, de omgeving nat worden en wordt het gedrag van NPC's beïnvloedt. Met sneeuw zie je langzaam maar zeker de omgeving wit vormen. Het is mooi om te zien en geeft de game een dynamiek mee die past bij de levende wereld. Hier slaat Days Gone de spijker op de kop. Ook de soundtrack mag er wezen en geeft elke situatie de perfecte atmosfeer mee.

De gameplay
Het jammere aan Days Gone vind ik dat de gameplay niet past bij de vormgeving van de wereld. Aan de ene kant biedt de game je deze prachtige wereld waarin je constant verder wil gaan, maar aan de andere kant doet de game er alles aan om dit zo onplezierig mogelijk te maken. In de game is de motor je enige vervoersmiddel, dus leek het de ontwikkelaar een goed idee om de motor kapot te laten gaan en de benzine op te laten raken. Is je benzine op, dan moet je benzine zoeken en dat kan wel even duren, want zoveel ligt er ook weer niet. In zo'n geval ren je naar een locatie, hoop je op bezine (soms ligt het er ook gewoon niet), moet je het meenemen terug naar je motor en kun je weer even verder. Zo'n intermezzo heeft in het slechtste geval zo'n tien minuten geduurd. Of neem het feit dat vijanden lange tijd op je kunnen schieten, maar wanneer je hun wapen naderhand opraapt zit er amper ammo in en hebben ze geen reserve ammo. Je kunt geen ammo maken, dus wisselen van wapens is vrij nutteloos. Er zijn upgrades aanwezig in de game om dit beter te maken. Je kunt bijvoorbeeld je motor upgraden om meer brandstof te dragen of een ammo box monteren aan je motor. Ook zijn er skills die je bijvoorbeeld je melee wapen laat repareren, maar het kost vele uren aan spelen voor je meerdere van deze upgrades hebt. Tot die tijd is het frusterend, daarna enigszins handelbaar. Op geen enkel moment wordt het daadwerkelijk 'leuk'.

In de game vind je ook Freaker-nesten, stinkende nesten waar Freakers zich in schuilen. Eén van de doelen in de game is om deze nesten te vernietigen. Doe je dit, dan zijn er in de directe omgeving minder Freakers aanwezig én speel je fast-travel locaties vrij. Het irritante alleen is dat je dit doet door ze te verbranden, bijvoorbeeld met Molotov Cocktails. Het is frustrerend om vijf, zes van deze nesten tegen te komen, om vervolgens de resources niet te hebben om de nesten te verbranden. Deze resources liggen uiteraard niet altijd op de locatie zelf, dus komen later nog maar terug. Of twee, drie keer. Keer op keer wordt je kunstmatig uit de wereld gegooid. Zonde.

De vertelwijze
Er zijn nog wel meer zaken in de game die ervoor zorgen dat ik er nooit echt in kwam, waaronder de opbouw van het verhaal. In een typische survival-game word je meegenomen door het verhaal. Van A naar Z word je vastgegrepen en zit er een constante pacing in de game. In Days Gone heb je dit niet, voornamelijk door de natuur van open-wereld games. Diverse NPCs uit nederzettingen geven je uit het niets quests, vaak zonder echt duidelijke context, die je allemaal door elkaar kunt doen. De quests en verhalen hebben zelfs completion percentages, zodat je precies weet hoe ver je bent. Soms geeft het voltooien van een objective een cutscene, maar vaak wordt een gesprek gewoon gevoerd over de radio. Door het in stukjes snijden van alle verhaal-elementen en ze regelmatig passief te vertellen word je nooit gepakt door het verhaal. Er zit een soort wanverhouding tussen de verhalende natuur van een survival-game en de structuur van een open-wereld die Days Gone niet goed weet te verwerken. De cinematische stukjes die er wel inzitten zijn weer mooi, passend bij de opzet en hebben impact, maar die impact is er te weinig.

Ook technische aspecten zorgen ervoor dat echte immersie mist. Zo had ik last van late pop-in van elementen in de game (het plotseling verschijnen van een auto, bomen en dergelijke), kon ik bepaalde interactie-elementen niet gebruiken, waardoor ik een eerdere save opnieuw moest laden, laden textures soms erg laat en kwam ik regelmatig framedrops tegen, voornamelijk in de buurt van nederzettingen van Drifters. De day-one patch heeft een aantal zaken al verbeterd (nog niet opgelost), dus hopelijk komen er nog wat patches in de toekomst om de problemen verder te verhelpen.

Een ander probleem is de AI van voornamelijk Freakers. Ze rennen op je af, zelfs na het maken van stealth kills. Dat is nog wel hetgeen me het meest ergerde aan de game. Freakers lijken een superhoge gevoeligheid te hebben voor alles dat in de buurt gebeurt, waardoor je stille aanpak soms arbitrair wordt gebroken. Ammo is schaars, melee wapens gaan snel kapot, dan moet het mogelijk zijn om alles stealth te doen. Buiten de controle van de speler om wil dit weleens onmogelijk zijn. Het opvallendste voorbeeld was toen ik een distractor (een soort herriemaker waar veel Freakers naartoe rennen) gooide vanaf een huis aan de andere kant van een plein en er vervolgens een zooi doodmaakte met een Molotov. De overlevende Freakers rende zonder twijfel meteen mijn kant op. Hoe dan? Dit gebeurt ook na het afschieten van een pijl of een pistool met silencer. Als stealth niet goed werkt in een game waar stealth vaak je enige optie is, dan gaat er iets mis.

Conclusie
Days Gone is een ambitieuze game met een schitterende wereld. Dynamisch, gevaarlijk en interessant. Momenten dat je echt even op kan gaan in de wereld zijn geweldig, van pracht en praal naar systemen die allemaal samen werken om interessante encounters en variatie mogelijk te maken. Helaas is de gameplay tussen en zelfs gedurende deze momenten ondermaats en wordt je te vaak uit de wereld gesmeten. Days Gone weet helaas geen goede match te vormen tussen een verhalende survival en een open wereld.