Outward

Outward is een open-wereld fantasy-RPG waarin je in de huid kruipt van een doorsnee avonturier. Uitgever Deep Silver benadrukte dit gegeven meermaals in de aanloop naar de release om aan te geven dat je geen superheld speelt maar meer een soort Jan met de Pet, die net als iedere andere sterveling moet eten, drinken, slapen en bij gevaren soms het hazenpad moet kiezen om te overleven.

Een survivalgame bij uitstek dus, iets wat al na enkele minuten in de game duidelijk wordt zodra je je buiten de veilige omheining van het eerste dorpje waant. Deze thuisbasis is waar je jezelf voorbereid op uitstapjes de wijde wereld in of juist herstelt van een slopend avontuur eerder, twee dingen die in Outward in essentie op hetzelfde neerkomen. Dat doe je door je wonden te genezen, te rusten, aan je voeding te denken en bijvoorbeeld je uitrusting repareren of juist nieuwe te kopen voor de volgende uitreis.

Die voorbereiding en die uitstapjes vormen de basis van het spel. Je kunt het zien als een soort vaste procedure die je steeds opnieuw doorloopt en waarbij je steeds wat verder komt of nieuwe dingen ontdekt. Avonturen eindigen vaak op twee manieren: je moet terugkeren naar je vaste stek omdat je resources opgebruikt zijn, of je legt het loodje. Sterven in Outward lijkt in eerste instantie best vergevingsgezind, je gaat namelijk nooit écht dood. Als je health-balkje leeg is raak je buiten bewustzijn om enkele momenten later wakker te worden. Er geldt echter wel een hele grote kanttekening. De game autosavet voortdurend en handmatig saven kan niet. Save-scumming is niet mogelijk en daardoor hebben alle keuzes die je maakt impact omdat er meteen nadien gesavet wordt. Dat kan verschillen van keuzes die je maakt in gesprekken tot de keuze om al of niet de strijd aan te gaan met een roedel wilde dieren of een stel bandieten. Delf je het onderspit dan moet je leven met de consequenties.

De plek waar en de hoedanigheid waarin je wakker wordt na geveld te zijn kan nogal eens een verrassing zijn. De ene keer ben je door een mysterieuze goeddoener teruggesleept naar je eigen basis terwijl het de andere keer struikrovers kunnen zijn die je bewusteloze lichaam meesleurden naar hun schuilplaats. Je loot heb je meestal snel weer terug, dit wordt in je rugzak bewaard die gemakshalve altijd in de nabijheid van je ontwakingsplek ligt. Dust yourself off and try again is dan doorgaans het devies. Zo komt Outward wel meer op vermakelijke wijze onverwachts uit de hoek. Tijdens één van mijn ontdekkingsreizen stuitte ik op een groot fort en ik besloot even een kijkje te nemen. Een vriendelijke bewaker begroette mij en gebood mij hem te volgen. Luttele minuten later ontwaakte in een ondergrondse kerker, gestript van mijn eigendommen en gedwongen om gewapend met een pikhouweel grondstoffen te delven tussen andere slaven. Dit leverde een leuk, onverwachts side-questje op waarin ik moest zien te ontsnappen.

Grafisch is Outward niet bepaald een hoogvlieger. Hoewel er een duidelijke art direction is, met een eigenzinnige stijl die bij vlagen lijkt op die uit oudere Elder Scrolls-games, zijn er veel lelijke, lage resolutie textures te vinden waarvan vaak ook niet alles even goed inlaadt. Over de hele lijn zijn de graphics gewoon niet goed, maar het is ook weer niet rampzalig. Nine Dots Studios is ook beslist geen grote ontwikkelstudio en dat een dergelijk ambitieuze open-wereld game dan een boel oneffenheden toont ligt wel enigszins in de lijn der verwachting, voor zover dat een excuus mag zijn.

Animaties zijn eveneens niet bepaald van hoogwaardige kwaliteit, al geldt dat vooral voor NPC's die vaak door objecten lijken te clippen of op rare wijze neervallen zodra je ze verslagen hebt. De animaties van je eigen personage zijn in veel opzichten best prima, met redelijke movesets voor verschillende wapens en over de hele lijn een redelijke besturing voor het gewone voortbewegen. Springen kan je personage niet, sprinten en sluipen weer wel. Middels stealth ben je in de mogelijkheid om ongezien locaties binnen te dringen en nietsvermoedende slechteriken te 'backstabben'. Gevechten zelf doen bij vlagen denken aan de combat in Dark Souls, voor zover we die vergelijking nog mogen maken. Vijanden kun je 'locken' terwijl je om ze heen rolt en blockt met een zwaard-schild-combinatie of juist met een groot tweehandig zwaard, vaak zoekend naar een opening om toe te slaan. Dat gaat dan puur om de rauwe gevechten, er zijn ook nog een heleboel speciale vaardigheden die je kunt unlocken, en vooral het magic-systeem in Outward is behoorlijk uitgebreid omdat je spells en/of skills kunt combineren. Denk aan fire spells om ergens de fik in te zetten en vervolgens met een soort windhoos te veranderen in brandende projectielen.

De eerste opdracht die ik kreeg toen ik na een schipbruik uit de proloog kwam was het vergaren 150 coins binnen een bepaalde tijd om mijn eigen woning, een heuse vuurtoren, terug te kopen van enkele schuldeisers. Deze opdracht leek een eitje toen ik erachter kwam dat je relatief eenvoudig je verkregen loot kunt verkopen, bijvoorbeeld vlees en huiden van gejaagd wild, verschillende paddestoelen en planten of achtergelaten wapens. Helaas verloor ik de tijd een beetje uit het oog en na enkele uitstapjes te hebben gemaakt had ik mezelf getrakteerd op een nieuw dik vest om mezelf beter tegen de kou te kunnen wapenen, niet doorhebbende dat ik nog maar één dag had om de schuld te vereffenen. Uiteindelijk kwam ik een dag te laat aan met de verschuldigde som, die vervolgens verdubbeld werd. Even een savegame van eerder pakken is er dan dus niet bij.

(Side-)quests zijn zeer dungezaaid. Je bent als speler eigenlijk voortdurend (en veelal onbewust) bezig met de main quest met heel af en toe een zijstraatje dat zich doorgaans beperkt tot fetch-quests. Ook is er heel weinig levendigheid in de wereld van Outward, in je kamp lopen enkele NPC's rond waar je mee kunt babbelen maar daarbuiten valt er barweinig te converseren. Deze game moet het echt hebben van het lone wolf survivalen, of uiteraard met een compagnon in co-op. Het feit dat dat mogelijk is, is op zichzelf best uniek te noemen aangezien niet veel fantasy RPG's zo'n mogelijkheid tot samenspel bieden. Een groot nadeel van de co-op is wel dat één van de twee spelers geen quest-progressie maakt.

Er is iets verslavends aan Outward ondanks al zijn tekortkomingen. Het looten, het overleven, het steeds weer iets verder komen en sterker worden biedt een aangenaam gevoel van genoegdoening. Dat gevoel wordt versterkt door het anti-savescumsysteem. Een bepaalde keuze durven te maken en vervolgens dankzij of juist ondanks de gevolgen er beter van te worden houdt het spannend en verslavend. Het spel is dan ook moeilijk weg te leggen als je eenmaal de smaak een beetje te pakken hebt. Je moet wel in staat kunnen zijn om door een boel ruwe randjes heen te kijken en niet te moeilijk doen over grafische oneffenheden of een wat kale gamewereld. Outward is momenteel voor €39 op te pikken op Steam en in de PlayStation Store.