One Piece: World Seeker
One Piece viert dit jaar zijn twintigjarige bestaan. Arlong Park, Thriller Bark, Skypea, en natuurlijk Marineford, Dressrosa en Whole Cake Island: Luffy en zijn crew zijn al de meest bizarre tegenstanders in deze hoofdstukken tegen gekomen. In de manga en anime zijn we al vergevorderd in de Yonko Saga. De laatste aflevering van de Whole Cake Island is deze maand uitgezonden. Dus na een paar filler-afleveringen in de korte Reverie Arc is het tijd voor het grote gevecht tegen de yonko Kaido in de Wano arc. Dat dat episch gaat worden is al te lezen in de manga, Kaido wordt niet voor niets ‘Kaido of the Beasts’ genoemd.
Ondanks dat er gezegd wordt dat het verhaal nu toch echt op zijn einde begint te lopen is er nog veel te doen voor Eiichiro Oda, de maker van de franchise. Er zijn nog veel open eindjes vast te knopen en natuurlijk moet crewlid Nico Robin de vier polyglyphs in al haar handen krijgen zodat de coördinaten van het eiland Raftel ontcijferd kunnen worden. Daar is dan de One Piece, een schat waarmee Luffy de Pirate King zou moeten worden. Zijn grootste tegenstander, Blackbeard, is er ook naar op zoek en verzamelt ondertussen een leger van Devil Fruit-gebruikers. Dat die twee met elkaar gaan clashen is duidelijk, maar wanneer?
One Piece is een van de populairste manga-franchises en het is dan ook niet raar dat daar met enige regelmaat games van verschijnen. Pirate Warriors, Burning Blood,Unlimited World Red en Grand Adventure zijn leuke games. Het feit dat ik nu al 4 jaar de mobile game One Piece: Treasure Cruise speel is ook wel een teken dat het een enorme aantrekkingskracht blijft houden. Nu is er One Piece: World Seeker verschenen. Tijd om te rekken en strekken, want we mogen weer met rubberen Luffy aan de gang.
Als One Piece –fanaat was ik al meteen blij: Bandai Namco heeft namelijk een presskit opgestuurd met daarin de figurines van de Pirate King Edition van One Piece: World Seeker opgestuurd! Ik was al zelf aan het twijfelen om deze te halen, dat komt dus erg mooi uit. In de verpakking vind ik naast de game een linnen map, artwork en niet een, maar twee figurines. Luffy zelf en een replica van een Devil Fruit, het fruit dat vele personages speciale krachten heeft gegeven. Die staan al in de kast in de huiskamer bij de andere figurines die ik heb. Tof gebaar, en een erg tof pakket. Mocht je fan zijn dan is het de moeite waard om te kijken of je deze kan aanschaffen. Maar een speciale editie maakt natuurlijk nog geen goede game, tijd om te gamen en te zien of het niet alleen bij toffe goodies blijft.
Het verhaal van One Piece: World Seeker is speciaal voor deze game geschreven in samenwerking met de Eiichiro Oda, de schrijver van One Piece. Oda-san weet natuurlijk als geen ander een One Piece verhaal te vertellen. Luffy komt op Prison Island dat bezet is door de Marines onder leiding van Isaac. In de opening is het meteen raak en Luffy raakt al in gevecht met deze slimme en sterke baas. Luffy wordt verrast door Isaacs vindingrijkheid en kan ontsnappen. Hij wordt gered door Jeanne. Zij is leidster van een verzet op het eiland. Zij willen de Marine verslaan, en de eilandbewoners weer in vrijheid laten leven. Dat is nog niet alles. In het midden van het eiland staat een zwaar bewaakt fort met daarin een geheim. Tijd voor Luffy om het verzet te helpen en achter het geheim van het eiland te komen. Het is een vermakelijk verhaal, zeker omdat er heel veel oude bekenden hun gezicht laten zien. Oude vijanden zoals Smoker, Rob Lucci en Crocodile kom je tegen om te bevechten, maar ook de drie broers van Sanji, de Germa 66. Zus Reiju en pa Judge zijn dan weer nergens te bekennen…
De presentatie van One Piece is tweedelig. De personages zien er echt helemaal top uit. Geen realisme-gedoe zoals in Jump Force, maar anime-like getekend, vol details en soepele bewegingen. Luffy beweegt zich over het eiland door zijn rubberen armen te rekken naar daken, bomen en weet ik wat meer. Dat ziet er prima uit. De landschappen en dergelijke zijn ook prima, maar het probleem zit ‘m vooral in de saaiheid van het eiland zelf. Het eiland voelt leeg aan. In de aanwezige stad zou je veel meer drukte verwachten, maar het lijkt eerder de populatie van een gehucht te hebben. Het is ook dat de ontwikkelaars zich zelf beperkt hebben: er is maar een eiland en de omgeving is altijd hetzelfde. Geen woestijn, berg of moeras te ontdekken: het is groen gras, boompjes en af en toe een random schuurtje. Er leven geen dieren, insecten of wat dan ook. Het weer blijft hetzelfde en de tijd staat stil, dus het is er altijd dag. Ik verwacht geen Red Dead Redemption taferelen, maar meer variatie en het gevoel op een bewoond eiland te zijn is toch niet al te veel gevraagd.
Het vechtsysteem van One Piece: World Seeker stelt teleur. Je hebt een skilltree waarin je special moves kunt vrijspelen, maar uiteindelijk ben je gekoppeld aan twee vechtmodi: je normale wendbare vechtstijl waarin je aanvallen kunt dodgen en een haki-modus, waarin je met haki de aanvallen juist blokt. Dat klinkt tof en dat had het ook kunnen zijn. Maar het wisselen van modi gaat niet tijdens het aanvallen, je moet een combo af maken voordat je kunt wisselen. Juist Luffy is iemand die wendbaar zou moeten zijn en snel moet kunnen afwisselen, maar de makers hebben het vechten niet verder uitgewerkt. Er zit een stealth-optie in, maar ik heb echt geen enkel moment gedacht dat ik iets beter stealth had kunnen doen. Soms word je verplicht het te doen door een betreffende missie. Dat zegt als doel: "kom ongezien bij punt X". Voor de rest: gewoon vergeten, het is compleet niet nodig om de tegenstanders te overleven.
Dat is vooral te zien aan de mogelijke combo’s. Er is ook maar een standaard aanval die bestaat uit buttonmashen. Dat maakt de gevechten niet echt taktisch of een lust voor het oog. Vechten tegen een Lucci, Smoker of Akainu zou juist episch moeten zijn, maar het is vooral nu klap incasseren met haki, meppen met haki. Of doe wild, wissel na de blok naar de normale modus en mep dan. Voor het voetvolk volstaat de normale modus meestal wel, op wat grote jongens na, dan is een kanonskogel blokken wel fijner.
Het verkennen van het eiland is beter uitgewerkt in One Piece: World Seeker. Al snel kun je met Luffy alle kanten op door met zijn rubberen armen bomen, daken en andere objecten van ver te pakken en je verder te laten slingeren. Het gaat niet zo soepel als bijvoorbeeld Spider-Man, maar het is zeker wel tof. Ook zijn tijdelijke tornado die hij met zijn benen maakt door snel rond te draaien maakt het verplaatsen sneller. Zijn observer haki kun je gebruiken om makkelijker vijanden te spotten en door muren heen te kijken. Dat alles maakt het eiland bekijken een stuk vlotter dan continu de sprintknop ingedrukt houden.
Zo nu en dan zie je een uitroepteken boven een NPC. Dat betekent dat je er een zijmissie kunt halen, maar ook die zijn niet echt wereldschokkend origineel. Het zijn meestal fetch-quests of een timed mission. Even wennen: je krijgt ook compleet geen hint. Zo kom ik vrij in het begin iemand bij een schuurtje tegen die iets wil hebben. Hij zegt me dat het op de begraafplaats te vinden is. Prima, maar waar is die dan? We zijn verwend in games, dus het is eens een verademing. Dat er geen zichtbare marker te zien is vind ik niet erg, dat bevordert het verkennen van het eiland. Maar naast die persoon staan bijvoorbeeld wegwijzers die niet te lezen zijn, als ik op een gebouw ga staan zie ik niets wat op een begraafplaats lijkt.
Een subtiele hint zoals ‘in het noorden’ waardoor je meer op verkenning gaat was leuk geweest. Die zijn er bij andere missies dan weer wel, maar het is vooral erg goed verkennen en het eiland leren kennen. Daarom is het extra jammer dat er zo weinig leven op dat eiland te vinden is. Naast het verhaal zijn die missies ook het enige dat er te doen is op het eiland. Je krijgt door die zijmissies te doen items en karmapunten. Met die karmapunten speel je kostuums, scenes en meer vrij.
One Piece: World Seeker laat me met gemengde gevoelens achter. Grafisch is het zeker de beste One Piece-game die we hebben gehad. Originele stemmen van de stemacteurs uit de anime, leuk verhaal, en veel details in de personages. Fanservice ten top, al vind ik het jammer dat de andere Strawhats niet speelbaar zijn. Er zit enorm veel focus op het verkennen en leren kennen van het eiland om alle quests te doen. Dat is prima, al had wat hulp in het begin gemogen. Maar het eiland is eentonig en het vechten niet echt goed uitgewerkt. Ik heb 150+ uur in One Piece Pirate Warriors 3 zitten omdat het vechten enorm leuk bleef en het daarom helemaal niet erg was om alle missies en bonusobjectives te halen. Dat zie ik mezelf met One Piece: World Seeker niet doen. Voor fans die hopen De ultieme One Piece-game: nee, dit is ‘m niet.
Gespeeld op PlayStation 4, ook verkrijgbaar op Xbox One en pc.
