The Ballad of Buster Scruggs
Netflix stort zich dit award seizoen in de strijd voor oscars en Golden Globes. Dit doen ze door aan het eind van het jaar een aantal grote titels kort in de bioscopen te draaien maar vervolgens snel op hun streaming platform te publiceren. Zo volgt in december nog Roma maar kunnen we nu al genieten van de nieuwe film van de Coen Brothers (Fargo) met hun western-anthologie The Ballad of Buster Scruggs.
De film bestaat uit zes losstaande films die onderling geen relatie hebben, behalve dat ze zich afspelen in het Wilde Westen. Dit zorgt voor een ongekende variatie in de verschillende segmenten. Zo gaat één onderdeel compleet over the top maar is een ander segment klein en afschrikwekkend. De film duurt ongeveer 2 uur en 15 minuten dus de losse segmenten zijn niet uitzonderlijk lang, maar wel allemaal anders van duur en tempo.
Er wordt over het algemeen aangenomen dat de film zijn oorsprong vindt in een serievoorstel voor Netflix. De Coen Brothers zijn hier mee aan de slag gegaan, maar schijnen niet erg enthousiast te zijn over het 'open einde' concept waar je met een serie mee te maken krijgt. Ze hebben dit concept dus omgezet naar een anthology-film die zich perfect leent voor het thuis kijkend publiek van Netflix en de filmdivisie van de dienst mogelijk opnieuw op de kaart zet.
De film weet in te verrassen. Het eerste segment is zo bizar dat je als kijker niet goed doorhebt wat er allemaal gebeurt. Al vlug daarna schroeft men meer en meer terug naar een rauwere, realistischere variant wat een natuurlijke climax bereikt in het 5e verhaal. Het laatste deel van de film voelt meer als een epiloog aan en is ook het onderdeel wat de minste indruk achterlaat. Sterker nog, als dit onderdeel niet in de film had gezeten was de eindscore hoger geweest. In deze review gaan we niet dieper in op de losse verhalen. Als kijker moet je deze zelf ontdekken.
Ieder segment is gevuld met grote namen. Zo is er een hoofdrol voor Liam Neeson, maar ook voor James Franco en Brendan Gleeson. De Coen Brothers weten uit iedereen het maximale te halen. Een hoofdrol is er in deze film zeker ook voor de schitterende landschappen van het Oude Westen. De film is visueel een genot van het oog. Groene valleien, eeuwige sneeuw en westerndorpjes worden zo mooi in beeld gebracht dat je er letterlijk je vingers bij af kan liggen.
