WWE 2K19

Vorige maand kwam 'die andere' sportgame van 2K uit, NBA 2K19. Simpelweg de beste basketbalgame, maar daar was vooral opvallend dat er niet veel nieuws onder de zon was te vinden. Gelukkig is dat niet te zeggen over WWE 2K19.

Sinds 2014 heeft 2K de rechten van WWE en wordt daar elk jaar een game van uitgebracht. Deze waren niet allemaal een even groot succes, met als dieptepunt vorig jaar. WWE 2K18 had veel bugs en voelde veel van hetzelfde aan. Er was geen Showcase, er was wel een vrij standaard carrière-modus en ik raakte er snel op uitgekeken. Toen WWE 2K19 werd aangekondigd was ik dan ook sceptisch: met maar een krap jaar aan ontwikkeltijd kunnen de ontwikkelaars toch nooit veel doen? Nou, de slogan van dit jaar, never say never, is erg toepasselijk.

WWE 2K19 voelt vanaf het begin al beter. Het worstelen zelf is duidelijk verbeterd. Het vastpakken en slaan is verbeterd waardoor je nu niet het gevoel krijgt dat het een heel oneerlijke wedstrijd gaat worden. Voor de makers is het natuurlijk lastig om een gulden middenweg te vinden in het vechten tussen realisme en arcade. Gelukkig zijn er allerlei opties om je dat zelf te laten bepalen. Dus je kunt ervoor kiezen om wat minder realistisch te gaan door een kleine, minder sterke, worstelaar alsnog de mogelijkheid geven om gasten als Braun Strowman op te tillen. De flow van een wedstrijd gaat ook lekkerder. Iemand vastpakken en een suplex uitvoeren ziet er ook nog eens mooier uit omdat de camera af en toe net zoals in het echt gaat inzoomen. Dat maakt het vechten een stuk leuker om naar te kijken.

WWE 2K19 - Wrestling (Foto: 2K Games)

De leercurve om te verdedigen is nog steeds aanwezig. Net zoals je tegenstander heb je een reversal-meter. Je kunt dus niet onbeperkt proberen uit een situatie te komen. Maar als je tegenstander je wil meppen kun je deze reversen, kortom, mijden en terugslaan. Dat doe je door met een perfecte timing op een schouderknop te rammen. En die timing is best lastig, in het begin ben je bijvoorbeeld geneigd te denken dat je dat moet doen als de knop in het beeld verschijnt. Fout, je moet het op impact doen. Dus je moet veel bewegingen kunnen lezen voordat je weet wanneer het juiste moment daar is. Even wennen, veel proberen en er beter in worden, meer kun je niet doen. De andere minigames tijdens gevechten in WWE 2K19 zijn meestal goed te doen, zoals het proberen te winnen van een Money in the Bank. Je klimt de ladder op en er verschijnt een cirkel met daarin een kleinere cirkel met een hap eruit. Tussen de cirkels stuitert een balletje. Jij moet een paar keer dat balletje door dat gaatje heen krijgen terwijl de cirkel draait. Lukt je dat dan win je.

Toch zijn er een paar minigames in WWE 2K19 die jammerlijk falen. Als je opgetild wordt en de tegenstander draagt je naar de hoek om je daar af te rossen dan kun je in theorie nog eruit komen door heel snel op een knop te bashen. Volgens mij hebben de makers een andere gamepad dan ik, met een auto-fire of zo, want dat lukt je als menselijke speler nooit om snel genoeg die escape-meter vol te krijgen. Op nummer 1 van slechtste minigames is de submission. En dat terwijl deze belangrijk is om een pot te winnen. Ik had gehoopt dat ze de verschrikkelijke variant eens de nek hadden omgedraaid, maar helaas. Deze is nog steeds altijd in het voordeel van de cpu, die sneller reageert bij die specifieke minigame en eigenlijk altijd wel wint, al zijn alle ledematen al compleet uitgeput. De tegenstander ligt soms compleet buiten westen en nog verlies ik deze minigame. Gelukkig is er een tweede minigame in te stellen in de opties, maar kom op, maak dit systeem nu eens fatsoenlijk en vooral eerlijk.

WWE 2K19 - Daniel ingame (Foto: 2K Games)

Een nieuw systeem is het Payback System. Dit is echt een verrijking. Voor een wedstrijd kies je twee payback-moves, twee bewegingen die echt een wedstrijd om kunnen draaien. In een wedstrijd ga je geheid klappen krijgen en bouw je een payback-meter op. Na een bepaald gevulde meter kun je een payback inzetten mocht het minder gaan. Het is een soort super-reversal, waardoor je een aanval mijdt en een pijnlijke beweging terug doet waardoor de tegenstander opeens echt in het nadeel is. Is je meter nog verder opgebouwd dan komt de level 2 payback-beweging, die vanzelfsprekend nog meer impact heeft. Let wel: je hebt zelf ondertussen ook aardig wat pijn, dus het is niet dat je gegarandeerd gaat winnen. Het systeem zorgt er wel voor dat je in ieder geval nog een kans hebt, in plaats van de tijd uit te staan (of liggen) in de ring.

WWE 2K19 heeft veel meer spelmodi. De carrière-modus is dit keer een stuk leuker. Je begint in een indie-league en krijgt al snel de kans om te tekenen bij WWE. Dat gaat mis en het contract wordt voor je ogen nietig verklaard. Tijd om wraak te nemen en de indie-league groter te maken. Het verhaal gaat van raar tot bizar, maar dat hoort wel een beetje bij WWE, de soap met de meest rare twists. Hier kunnen ze nog losgaan met een multiverse en dergelijke, dat wordt in het echt wat lastiger. Groot pluspunt: de spelers worden ingesproken door de WWE Superstars. Weg met die geschreven teksten van vorig jaar. Als ik dan toch een nadeel moet noemen: er zijn heel veel laadschermen, soms zelfs tussen scenes door. Dat is vrij irritant.

WWE 2K19 - Hell in a Cell (Foto: 2K Games)

Showcase is terug van weggeweest en dit keer is Daniel Bryant de gelukkige die we mogen begeleiden tijdens zijn carrière. De man heeft ups en downs gekend en is een toffe peer. Je ziet hem ook in filmpjes in deze modus, waarin hij zijn eigen gebeurtenissen beschrijft. In deze modus is het de bedoeling dat je bepaalde doelen haalt tijdens het vechten. Je moet bijvoorbeeld in een van de eerste partijen de tegenstander eerst een specifieke special move doen om zijn arm aan te vallen. Pas als dat gelukt is krijg je de volgende opdracht. Hoe langer je er mee wacht, hoe vermoeider jij ook vast gaat zijn, want ja, de tegenstander staat er natuurlijk niet voor spek en bonen. Daarover gesproken, soms zijn de partijen echt wel superfrustrerend. Alleen al Cena, de eerste partij, is al pittig op normal en ik weiger om op lager te spelen. Randy Orton kan ik niet meer zien in Showcase, ik heb die partij te vaak moeten herspelen voordat het me gelukt was.

Een nieuwe modus in WWE 2K19 is 2K Towers. Hierin moet je het achter elkaar tegen enkele tegenstanders opnemen. De wedstrijdregels zijn soms anders en soms best extreem. Meestal zit er ook een thema in. Zo is er de British Invasion, waarin je het tegen Britten zoals Tyler Bate en wijlen British Bulldog mag vechten. In deze modus verdien je natuurlijk ook VC, de ingame currency, om nieuwe worstelaars en maar ook stats voor jouw eigen gecreëerde worstelaar vrij te spelen. Jammer was wel dat op dag 1 alle challenges op hard waren, terwijl mijn net gemaakte Pheno nog echt niet de stats had om deze aan te kunnen. Dus dan maar vechten in de permanente Towers.

WWE 2K19 - Tower Rumble (Foto: 2K Games)

WWE 2K19 heeft nog enkele verbeteringen doorgevoerd waarvan sommigen het noemen waard zijn. Zo kun je nu in Hell in a Cell niet alleen aan de zijkanten maar overal uit de cel proberen te klimmen, een stuk realistischer. Je kunt een tegenstander nu ook op andere manieren uit de cel beuken en niet zoals voorgaande jaren met alleen een OMG-move die je niet even uit je mouw kan toveren. Je kunt ook op de cel komen en daar je tegenstander van af gooien, zo de ring weer in. Lekker theatraal. Er zijn veel nieuwe 6- en 8-man partijen te starten, maar belangrijker nog, je kunt je nu makkelijker focussen op een specifieke tegenstander in dat soort partijen. Nieuw zijn 5-mans partijen. Kortom heel veel soorten gevechten zijn er te starten, en dan heb ik het nog niet eens over de opties per soort gevecht. WWE Universe heeft in mijn ogen als grootste verbetering het feit dat je een winnaar kan kiezen als je een partij laat uitvechten door de computer. Hiermee kun je namelijk je eigen soap veel beter opbouwen: een rivaliteit tussen twee vechters opbouwen bijvoorbeeld.

Er zijn nog veel meer dingen verbeterd onder de motorkap van WWE 2K19, waardoor ik gerust kan zeggen dat de franchise de weg naar boven heeft gevonden. Er zijn nog wel verbeteringen mogelijk, zeker aan het oude submission systeem, dat domweg oneerlijk is wanneer je tegen de computer speelt. Er zijn ook wat matches in onder andere de modus Showcase die echt lastig zijn, daar is de balans soms compleet zoek. Foutjes, ook grafisch, zijn er nog steeds te vinden, maar ze zijn er veel minder dan vorig jaar. Het lijkt erop dat de ontwikkelaars eens zijn gaan lezen op internet wat mensen nu eigenlijk willen hebben en er ook daadwerkelijk wat mee doen. Daar waar sommige sportspellen stilstaan is WWE 2K19 juist wel een flinke stap vooruit gegaan met veel meer content, minder bugs en zelfs een over-the-top verhaalmodus. De game is uit op PlayStation 4 en Xbox One.