Marvel's Spider-Man
Marvel superhelden-films zijn er genoeg, maar met de games wil het nog niet echt vlotten. We staan toch al een tijd je droog als het gaat om een goede singleplayer-game gebaseerd op het Marvel-universum. Batman, van dat andere merk, staan bij mij hoog in de favoriete superheldengames. Wat nou als Marvel een goede ontwikkelaar in de arm neemt en nu eens zoiets probeert? Het resultaat: Marvel en Sony gaven Insomniac Games de eer om met Spider-Man een game te maken. Wat ze in elkaar geslingerd hebben mag er zijn.
Geen 'er was eens'
Het verhaal van Spider-Man is eens niet een origins-verhaal, de fans weten al lang dat nerd Peter Parker door een spin is gebeten en daardoor superkrachten kreeg. Nee, dit verhaal speelt zich af als Spider-Man zich kiplekker in zijn vel voelt, hij is op zijn sterkst. Zijn grootste vijanden zoals Rhino, Vulture, Electro en Scorpion zijn in de Rafter, de gevangenis voor de zwaarste vijanden. Peter krijgt een belletje dat Wilson Fisk opgepakt kan worden. Dat zou betekenen dat zijn allergrootste vijand achter de tralies kan, dus als Spider-Man gaat hij zelf zorgen dat dat voor elkaar gaat komen. Al snel blijkt dat Fisk heel wat macht had en dat ook dat Spider-Man heel wat nieuwe vijanden maakt. Ik ga niets spoileren, maar er zijn heel wat verrassingen in de game, om maar niet te spreken over de hoeveelheid referenties naar andere vijanden en vrienden en natuurlijk het grote Avengers-logo op het gebouw van Tony Stark. Comic- en Marvel-fans worden hier blij van.
Neighboorhood
Naast de verhaallijn zul je ook zijmissies tegenkomen die soms heel simpel zijn en alleen leuk zijn voor een referentie. Een andere keer kom je een oude bekende tegen, die je niet goed gezind is. Er zijn ook allerlei schuilplaatsen en geheime basissen te vinden in de districten van New York. En waar zou onze friendly neighbourhood Spider-Man zijn zonder de kleine criminele activiteiten zoals berovingen? Al deze missies leveren tokens op. Je hebt Base-tokens, Crime-tokens, Challenge-tokens en meer. Deze tokens zijn nodig om de verschillende kostuums en gadgets te upgraden. Je hebt meerdere pakken, sommige moet je kopen met tokens, andere verdien je door de verhaallijn of missies uit te spelen. Elk pak geeft je een nieuwe perk. De een geeft je minder problemen met kogels, een ander geeft je de focusmeter. Al die krachten zijn op cooldown, dus je bent niet onbeperkt bestand tegen kogels.
Focus op gevechten
In Spider-Man speelt de focusmeter een belangrijke rol in de gevechten. De gevechten zijn het best te vergelijken met Batman. En dat is een compliment. Combo's maken gaat soepel, en daarmee bouw je focus op. De specials, die je alleen kan doen als je focusmeter genoeg gevuld is, zijn gemakkelijk in te zetten. Er zijn ook vrij veel bewegingen te doen dankzij het web van onze superheld. Naast de standaard trappen en slagen kun je onder iemand door glijden en van achter aanvallen of juist een web uitgooien en tegen iemand aan zwaaien. Het is allemaal supersimpel uit te voeren. Tijdens de misdaden op straat krijg je ook bonus-uitdagingen, goed voor meer ervaringspunten. Dus dan probeer je toch 10 man met een vliegende kick een gebouw af te rammen (Spider-Man slingert ze toch tegen de muur zodat ze niet dood vallen), of die combo van 65 hits te maken.
Met genoeg ervaringspunten krijg je weer een skillpoint erbij waardoor je arsenaal nog verder toeneemt. Ik was zo blij met de skill dat ik wapens uit de handen van vijanden kon rukken. Die slinger je daarna gewoon naar ze terug, tegen hun hoofd. Wat wel jammer is dat je de skilltrees die je krijgt niet om keuzes gaan. Je kunt alles krijgen, het is alleen kiezen wat je als eerste vrij speelt. Al met al zit het vechtsysteem goed in elkaar, ik heb nooit gehad dat iets onmogelijk leek of onmogelijk deed. Qua missies is het qua kleinere vergrijpen wel vaak hetzelfde. Ergens in de stad is er weer een beroving, je gaat erop af, doet je ding en dat was het. Ik heb al te veel crime-tokens, ik laat ze nu ook voor wat ze zijn.
De manier van voortbewegen is bij Spider-Man natuurlijk vooral langs gebouwen heen slingeren. Dat voelt heerlijk. Insomniac heeft echt iets gemaakt wat eenvoudig te besturen is. Als je niets bijzonders wil dan is het een kwestie van de R2-knop ingedrukt houden. Dat is je automatische piloot die alleen mis gaat als er echt niets in de buurt is om aan te slingeren. Wil je meer actie tijdens het reizen dan kun je boosten, je afzetten van randen van gebouwen of masten, enzovoort. Als je hoog in de lucht bent kun je zelfs salto's en andere turnbewegingen maken voor extra ervaringspunten. Maar die schieten niet heel hard op, het gaat vooral om de stijl. Later krijg je uitdagingen om zo snel mogelijk een parcours af te leggen, dan is de automatische piloot niet meer nuttig en merk je pas hoeveel vrijheid en geavanceerde slingeracties je kunt doen. Het gevoel van snelheid wordt extra kracht bijgezet als je vlak langs de bewoonde wereld zoeft, mensen die je toeroepen en wegduiken, auto's die toeteren. Schitterend.
New York in volle glorie
Grafisch is Spider-Man dat ook. Er zijn wat zeikerds op het internet die al voor release klagen over plassen water die weg zijn ten opzichte van een eerdere trailer, maar die mensen hebben de game nog niet in 4K met HDR op hun eigen tv gezien. Schaduwen overdag, de neonlichten van New York in de nacht, de drukte op de straat: wow. Een purist zou kunnen zeggen dat gebouwen in de verte minder detail hebben, zeker in de nacht valt het meer op dat er met de verlichtingen van appartementen veraf wat gecheat wordt. Maar dat vergeet je al snel als je weer een bekend gebouw ziet, of met de volgende misdadigers gaat matten. De animaties tijdens die gevechten zijn soepel en de details van alle personages zijn duidelijk te zien, ook van de omstanders die kijken hoe je het doet tegen een zooitje misdadigers.
Conclusie
Spider-Man is bij mij meteen de top-3 van superheldengames binnengedrongen. Het begin alleen al: de Marvel-start zoals in de films, de muziek die heel bekend klinkt. Eigenlijk mag je deze niet missen als je een PlayStation 4-eigenaar en Marvel-fan bent. Er is na het verhaal genoeg op te ruimen in de stad, al wordt het wel wat eentonig om de zoveelste vluchtauto te moeten stoppen of geheime fotoplekken te vinden. Juist de grotere zijopdrachten zijn leuk om te doen en qua verhaallijn is het helemaal een feest der referenties en bossfights. Zoals gezegd, de eerste baas is nogal simpel, maar daarna wordt het een stuk beter. Het einde voelde qua verhaal episch aan en er is duidelijk nog veel meer om mee te werken. Dat zal ook in enkele uitbreidingen gebeuren die de komende maanden uit gaan komen. Het laatste gevecht was dan weer wat minder in "hoe kan ik deze baas het beste aanpakken". Het is vrij duidelijk en niet heel moeilijk. Of was ik misschien al te sterk geworden door dat rondhangen in de stad? Spider-Man is alleen verkrijgbaar op PlayStation 4.
