Seven Deadly Sins: Knights of Britannia

Netflix begint ook te investeren in anime en voor de liefhebber zijn er ondertussen enkele ondertitelde Japanse series naar het westen gekomen. Zodoende kwam ik in aanraking met Nanatsu no Taizai, The Seven Deadly Sins. Ik heb het eerste seizoen in een weekend er doorheen gejaagd, en vooral het personage Hawk heeft een plekje in mijn hart veroverd. Met ongeduld wacht ik op seizoen twee. Ik was dus erg blij met het nieuws dat Bandai Namco een game met de zeven zondes zou uitbrengen. Ik heb eind vorig jaar een demo kunnen spelen en op het eerste gezicht was ik er positief over. Nu, na een weekend door de game te hebben gespeeld en bijna platinum te hebben gehaald heb ik mijn mening moeten herzien.

The Seven Deadly Sins: Knights of Britannia volgt het verhaal van de serie. Er zijn heel veel zijmissies die een zijsprong maken, maar dat maakt niets uit. Het zijn meer 'wat als die en die tegen elkaar zouden vechten'. Pas op het einde wordt het wat spoileriger, want dan komt Esconar in beeld. Deze man is in seizoen 1 een paar keer genoemd en een enkele keer in zijn zwakke vorm te zien, maar niet in deze vorm zoals in het spel. Of zijn verhaal in het spel klopt kan ik simpelweg niet zeggen, want seizoen 2 is nog maar net begonnen in Japan en zeker nog niet op Netflix in het westen. Toch voelt het verhaal in het spel niet compleet. Je moet de serie hebben gezien, want anders mis je bepaalde stukken uit het verhaal. De niet te doden Ban die Jericho in de gevangenis te kakken zet zie je niet, maar later confronteert ze hem wel daarmee. De relatie tussen King, Elaine en Ban wordt ook niet duidelijk uitgelegd, terwijl het in de serie echt wel een dingetje was. Daardoor komen de personages niet zo sterk over als in de serie. De enige die de boel hier redt is Hawk. Het moedige varkentje heeft dezelfde grote bek en humor als in de serie.

In The Seven Deadly Sins: Knights of Britannia volg je het verhaal door op een enorme map rond te lopen met de moeder van Hawk. Voor de niet-kenners: ze is een reusachtig groen varken met een herberg op haar rug. Het verhaal begint ook met prinses Elizabeth die de Sins wil vinden om haar koninkrijk te redden van de Holy Knights en al snel komt ze de leider Meliodas tegen. Hij zoekt zijn collega's ook. Je gaat per provincie informatie inwinnen over de verblijfplaats van de andere Sins. Je gaat ze vinden door geruchten. Als je een missie uitspeelt krijg je weer wat procenten geruchten erbij. Bij een bepaald percentage speel je nieuwe verhaal- of zijmissies vrij. Sommige zijmissies zijn pas vrij te spelen na het verhaal, om zo nog wat pittige opdrachten te mogen spelen waar je wel aardig wat upgrades voor nodig hebt, bijvoorbeeld tegen asgrijze demonen.

Er zijn zo'n kleine 100 missies in The Seven Deadly Sins: Knights of Britannia maar ze worden wel eentonig na een uur of twee. Er zijn missies waar je 1-tegen-1 vecht tegen een van de hoofdpersonages van de serie. Dan is er de variant 2-tegen-2 en, doe eens gek, 1-tegen-2 en 2-tegen-1. In die missies is het spel meer een arena-fighter. Er zijn ook missies waar je met een of twee personages tegen een groep voetvolk moet opnemen. Dan is het spel een hack & slash. En dan zijn er nog de verzamelmissies met prinses Elizabeth. Zij kan niet vechten in die missies, maar kan alleen ingredienten oppakken. Om toch te overleven rent Hawk mee die tot demonen wil bevechten om haar te beschermen. Indirect bestuur je het varkentje.

Het grote probleem met deze 'variatie' aan missies is dat het alle drie beter had gekund. Als arena-fighter verwacht je afwisseling van stijlen, combo's en een snelle besturing. Punt 1 lukt nog wel, alle vechtersbazen voelen anders aan. Meliodas is een allround zwaardvechter, Merlin is de krachtige tovenares die niet zo kan incasseren en dan heb je bijvoorbeeld Diane nog die naast krachtig en ook erg traag speelt. Prima, maar waar zijn de mogelijkheden tot een leuke combo? Op wat buttonbashen na wat lijkt op een combo is er niets. Je hebt drie basisaanvallen, drie magie-aanvallen en een special. Die special kan lullig missen als iemand net op de grond ligt of net opkrabbelt. De bewegingen sluiten dus niet aan. Het helpt ook niet dat de besturing zo log als een olietanker aanvoelt. Het is speelbaar, maar ik had een uur gewenning nodig om er wat van te bakken. Het helpt ook niet dat alles in drie overvolle informatieschermen wordt uitgelegd om daarna nooit meer getoond te worden.

Een mislukte fighter is een ding, maar naast de verhaalmodus is er ook nog een duel-modus in The Seven Deadly Sins: Knights of Britannia. Dat is de fightermodus dus. Je speelt het merendeel van de arena's en personages vrij door de verhaalmodus te spelen, iets wat ik best wel irritant vind. Maar qua gameplay heeft deze modus dus exact dezelfde problemen. Natuurlijk is het top dat zowat de hele arena gesloopt kan worden. Huizen, karren, hekken, alles is te mollen terwijl je elkaar naar het leven staat. Maar gameplaywise vecht het niet zo heel erg lekker. Ik hoop zo dat deze franchise nog de Dragon Ball FighterZ-behandeling krijgt. De personages hebben namelijk echt wel potentiel om een gevarieerde fighter te vullen, maar zoals de makers het nu gedaan hebben is doodzonde. Laat Arc System Works hier op los en je krijgt waarschijnlijk iets heel tofs. Of een soort van One Piece: Burning Blood zonder de idiote AI-sponzen en ik zou al veel blijer worden.

De hack & slash-missies dan. Ik speel ondertussen Dynasty Warriors 9 en dan steekt The Seven Deadly Sins: Knights of Britannia daar heel erg karig bij af. In het beste geval heb je zo'n zestig man te doden, dat was het. Het enige lastige eraan is de tijdslimiet. Die is te upgraden zodat je wat meer tijd hebt, maar die had ik gelukkig niet nodig. Dan zijn er nog de krijsende beesten die zo irritant herrie schopten dat ik het geluid zelfs wilde uitzetten. Gelukkig waren die niet in elke missie, maar als ze er waren wilde je zo snel mogelijk die missie uitspelen. De tijdslimiet kwam meestal nog niet in de buurt ... Het grootste probleem bij deze modus is de aimlock, die alle kanten op kan vliegen. Combineer dat met dezelfde trage besturing en gebrek aan combo's en je snapt dat het echt wel beter zou kunnen.

Goed, de verzamelmissies zijn de laatste variant. Eigenlijk vond ik deze nog het origineelst. Je bestuurt Elizabeth en kunt zelf, naast het oppakken springen en rondlopen, niets. Nou ja, er is een leuke toevoeging: je hebt mijn held Hawk onder een actieknop zitten en daarmee stuur je hem kill-en-attack op vijanden af. Deze staan natuurlijk bij de spullen die je moet verzamelen en daar is ie weer, de tijdslimiet zorgt voor wat druk. Helaas waren er maar een stuk of vijftien missies op deze manier. Hier had nog wat meer puzzelelement in mogen zitten, maar toch was het vermakelijk zat.

Met moeder Hawk kun je de naar dorpen toe om missies uit te zoeken, maar belangrijker: in de herberg kun je de personages upgraden. Per gewonnen missie krijg je een uniek object. Dat gebruik je om een upgrade te kopen in een grid. Je kunt niet kiezen, een verdiend object hangt vast aan een specifieke upgrade. Dat kan een upgrade aan een levensmeter van een van de personages zijn, maar ook een kracht dat je 10% meer kracht of verdediging hebt. De levensmeter is een passieve bonus, veel andere bonussen kun je activeren door ze aan personages te geven. Ze mogen maar vier items dragen in een missie, dus je kunt ze niet overpowered maken. Wil je een uitdaging dan kun je de missies nog allemaal op S-rank halen. Dat wil zeggen, je moet het zo spectaculair mogelijk maken. Hoe meer huizen, kraampjes, rotsblokken of wat dan ook sneuvelen en hoe schitterender je de tegenstanders neerhaalt, hoe meer appeal-punten je krijgt en die hangen weer samen met de ranking die je op het eind krijgt. Een probleem: het spel is in totaal bij mij vier keer gaan hangen omdat ik iets te enthousiast bezig was. Gelukkig is er autosave en is alleen die missie opnieuw te doen na een harde reset, maar toch.

Grafisch wordt de animestijl leuk gedaan in The Seven Deadly Sins: Knights of Britannia. De omgeving voelt ook levendig aan. Soms zie je de schaduw van een zwerm meeuwen, heel veel van de omgeving kan kapot en je ziet dat er best wel aandacht in is gestopt. Bij sommige spellen heb je wel eens dat als je bij een muur vecht en de camera draait dat je de leegte achter de muur ziet. Dat is hier niet het geval, de hele scene is wel opgezet, zelfs achter de muur. Ook wordt jouw personage uitgelicht als je gedeeltelijk tegen die muur aan kijkt, zodat je toch weet wat je aan het doen bent. Maar met leuke graphics en slooppartijen red je geen game. Toch ben ik doorgegaan omdat ik Escanor heel graag eens wilde zien en voor ik het wist had ik al bijna alles S-rank, dus ik ga nog wel even door om het compleet uit te spelen en die platinum te halen, gewoon om te zien of ik die paar rottigere missies ook op S-rank kan halen. Bandai Namco heeft ook nog gratis DLC beloofd waarin seizoen twee verder uitgediept wordt, en ik ben weer te nieuwsgierig tegen die tijd. Dus het spel is zeker niet voor het laatst gespeeld.

The Seven Deadly Sins is op papier een ideale serie om te ver-gamen. Maar met pijn in mijn hart moet ik zeggen dat The Seven Deadly Sins: Knights of Britannia geen aanrader is. Ik heb het echt geprobeerd om het een kans te geven: misschien dat het spel even moet indalen om gewaardeerd te worden. Maar nee, dat was niet het geval. Je moet de Netflix-serie echt kijken om het verhaal goed te volgen. Heb je de serie gekeken dan ga je jezelf afvragen waarom er van alles ontbreekt. Als ontwikkelaar moet je allerlei keuzes maken, de belangrijkste lijkt me voor welk genre je wil gaan. Vooral daar gaat het mis. Het spel wil heel veel, en propt een paar genres op middelmatige wijze in de game. Had voor een genre gekozen en daar veel aandacht aan geschonken, dan had de game nog een kans gehad.

Het is geen goede arena-fighter en het is geen goede hack&slash. Hawk is en blijft een held, maar die paar Elizabeth-missies en overal waar hij verder opduikt zijn er te weinig om het spel een beter cijfer te geven. Seizoen 2 op Netflix: graag. Een tweede game op deze manier: nee, als Bandai Namco met deze franchise nog iets meer wil dan moeten ze NatsumeAtari als studio maar weer richting Harvest Moon sturen en de actiegames aan een capabele studio overlaten. Al vraag ik me af of er ooit nog een game uit zal komen na de verkoopcijfers van deze game. Zonde van zo'n franchise.