Nothing But Thieves verzilvert Nederlandse vriendschap in AFAS Live
Wanneer er al een lange rij staat voor de AFAS Live kan dat een aantal dingen betekenen. Er kan een ex One Direction-lid spelen, een krachtige soloartiest met veel volgers, óf er staat een grote rockband in wording. Dat was op 24 november het geval bij Nothing But Thieves, want de groei van deze band is een indrukwekkend succesverhaal. Eerder stonden ze al in een uitverkochte Melkweg, speelden ze de Alphatent van Lowlands plat en verzorgden ze het voorprograma voor Muse. Maar houdt een headlineshow van de heren in de AFAS Live ook stand? Het antwoord daarop is een volmondig ja, zowel van ondergetekende als van de toegestroomde fans.
Het spits wordt afgebeten met nieuw materiaal van het onlangs uitgebrachte album Broken Machine, dat de titel volwassen rockplaat zeker heeft verdiend. 'I'm Not Made By Design' straalt een enorme bron van energie uit en als Conor dan ook nog de vraag stelt wie het nieuwe album al in zijn bezit heeft, barst het goed los. Dat hoef je natuurlijk eigenlijk niet te vragen aan een zaal van 6000 mensen die allemaal stad en land hebben afgereisd om jou te komen bewonderen. Maar het eeuwenoude trucje werkt nog steeds. Er wordt na wat nieuw materiaal teruggegrepen op de gelijknamige debuutplaat van de heren, dat zorgde voor deze succesverhalen. 'Trip Switch' is een enigszins poppy rocksong, die de heupen los weet te maken. Ondertussen weten de heren gedurende het gehele concert een interessante mix van materiaal van het eerste album en van het tweede te maken. Er is dus elke keer weer ruimte voor een nieuw moment van euforie bij het publiek. Die euforie komt ook in het moment dat er gerefereerd wordt naar het zogenoemde "Crowdsurf-interlude". Voor Conor betekent dat twee minuten pauze, maar voor de andere heren op het podium is het de kans om eens helemaal los te gaan op de gitaren en ondertussen de mensen de lucht in te krijgen.
Nothing But Thieves (Foto: NME)
Tegen het einde van het concert pakt Conor zelf de gitaar en pakt het moment om het publiek stil te krijgen en een cover van Tom Petty's 'Free Fallin'' ten gehore te brengen. Hieruit blijkt dat de kracht van de stem van de frontman vooral zit in de manier waarop hij weet te balanceren tussen de ruwe uithalen, die overigens na wat worstelingen in het begin van het concert allemaal loepzuiver zijn, en de kleine gebaren. De toegift bestaat uit de twee nummers die het beiden enorm goed doen bij de grote radiostations en waarvan de laatste doorbraak betekende bij het grote publiek: 'Particles' en 'Amsterdam'. Die laatste plaat is natuurlijk ook extra speciaal om te spelen vanavond voor Nothing But Thieves. De dankbaarheid bij de heren spat er van af en ze ronden hun grootste headlineshow tot nu toe (een ding waar de AFAS Live ook in de benaming van HMH al bekend om stond) met een knal en met verve af.
Nothing But Thieves is in een paar jaar tijd uitgegroeid tot een band van formaat. We spraken al eerder met ze over wat het succes met de heren doet en hoe ze omgaan met het bijbehorende circus van het touren. Daar is vanavond niets van te merken en er wordt een optreden neergezet die zo zou passen op een steenworpafstand in de Ziggo Dome. Dat is dan ook de logische volgende stap, want dat de heren er klaar voor zijn, blijkt vanavond maar al te goed. Eerst nog even nagenieten van de herinneringen die overblijven van deze avond. De vriendschap met Nederland is nog lang niet voorbij. Het is alleen niet te hopen dat de heren straks geen tijd meer hebben om eens lekker los te gaan in een van de Amsterdamse zalen.
