AER: Memories of Old
AER is een serene game net zoals Abzu, Flower en Journey. Denk niet in moeilijkheidsgraden, heftige actiescenes en blazing guns: dit is een game die je opstart om even tot rust te komen. Het spel is een korte ervaring, dat zich vooral richt op het verkennen van de gebieden en puzzels oplossen.
Verhaal
Het verhaal van AER gaat om Auk, een jonge vrouw. In het begin van het spel word je op een pelgrimstocht gestuurd. Het hoe en waarom wordt langzaam duidelijk, terwijl je allerlei zwevende eilanden in de lucht bezoekt. Auk heeft namelijk een gave: ze kan veranderen in een vogel en zo door de lucht heen vliegen. Het spel legt je de geschiedenis van de eilanden en de pelgrimstocht langzaam uit, als je maar goed genoeg verkent. Het verhaal wordt door middel van enkele ontmoetingen met mens, dier en grote stenen verteld. Het is alleen jammer dat het geschreven teksten zijn, het maakt het juist minder sereen door opeens kleine en vooral soms veel lettertjes te moeten lezen. Meteen vanaf de start begint het spel met tig namen van bijvoorbeeld oude goden en andere feiten, waardoor je al snel iets hebt van "wat of wie was dat ook alweer". Een wat rustigere aanpak of in ieder geval een encyclopedie van al gelezen zaken was handiger geweest.
Vliegen
Het vliegen maakt AER zo de moeite waard. Het is zo rustgevend. Met een druk op de knop spring je op, met dezelfde knop verander je in een vogel. De besturing in vlucht is lekker simpel en vlot. Nee, geen barrel-rol, maar heerlijk zweven en af en toe wat slaan met je vleugels. Het voelt goed, vergelijk het met het zwemmen in Abzu. Het is jammer dat als je eenmaal loopt die subtiele bewegingen en dat gevoel van vrijheid een stuk minder zijn. Er zijn op de grond tempels te vinden. Daarin kun je niet vliegen, maar moet je al lopend en springend puzzels oplossen. Die tempels zijn lineair van opzet en niet heel lastig, maar het breekt die rustgevende flow die je in de lucht wel hebt.
Puzzels
In die tempels vind je puzzels. Ze zijn niet lastig, en sommige ervan zijn optioneel om een snellere route naar je doel te vinden. Denk aan puzzels als een lichtbundel op een juiste plek laten schijnen door middel van een roterende spiegel of de juiste figuren in de juiste volgorde tonen op een wand. Door je meegenomen lantaarn krijg je hints waar er dingen te vinden zijn. Wanneer je die tevoorschijn haalt bij rare zwevende tekens dan zie je vaak hologrammen van mensen die op die plek eerder zijn geweest. Vaak kijken of wijzen ze naar iets en heel af en toe krijg je een geschreven stukje tekst. Subtiel, en het heeft zeker wat magisch.
Mindfullness
Grafisch is AER erg minimalistisch en kleurrijk. Het heeft wel wat, als je boven groene luchteilanden zweeft op zoek naar een volgende hint of tempel. Wat zo'n vlucht helemaal af maakt is de muziek. Het is vrij rustgevende muziek, die met percussie-instrumenten wordt ondersteund als je met je vleugels slaat. Een vlucht van een kwartiertje zou niet misstaan in een sessie mindfullness.
Conclusie
AER is een lekker tussendoortje voor een milde prijs. Het verhaal wordt soms iets te snel en te veel verteld, waardoor je dat misschien niet goed exact kunt volgen, maar het wordt nooit onbegrijpelijk of zo, al zul je niet alle namen meer onthouden. Het spel had meer kunnen zijn, maar nu is er vooral veel aandacht naar het vliegen zelf gegaan. Je krijgt vaak subtiele hints waar je heen moet gaan, maar niets weerhoudt je om zelf te gaan zoeken. Die tempels hadden van mij niet eens gehoeven. Laat mij maar veranderen in een vogel en een uur los in dat luchtruim, een beetje verkennen, een beetje doelloos zweven. Als je dat elke dag na je werk doet ben je weer helemaal tot rust.
