Broers
Na het met een Gouden Kalf bekroonde succes van Sevilla, een korte roadmovie over drie broers op de bonnefooi naar de Spaanse stad, werkte regisseur Bram Schouw 1,5 jaar aan zijn debuut speelfilm Broers.
In Broers staan de broers Alexander en Lukas centraal. De oudere Alexander leren we kennen als een flamboyante excentrieke persoonlijkheid die alles uit het leven wil halen wat er in zit. De jongere Lukas is schuchter, introvert en kijkt erg op naar zijn broer die hij als een volgeling achterna rent. Ondanks dat de broers lijnrecht tegenover elkaar staan qua karakter heerst er een intieme liefdevolle band tussen de twee. Wanneer deze band pijnlijk uiteen valt worstelt Lukas met zichzelf en moet hij leren om zijn eigen weg te bewandelen.
Het verhaal begint bij Lukas die bij zijn broer intrekt in zijn studentenkamer. Hij studeert Natuurkunde terwijl Alexander een baantje heeft in de club waar hij hem ook introduceert in het nachtleven. Al gauw vertrekt Alexander in een impulsieve bui liftend naar Frankrijk, zijn broertje ja-knikkend met zich meenemend. Tijdens de lift genieten de broers van elkaars aanwezigheid maar wanneer er een meisje om de hoek komt kijken komt er wroeging tussen beiden. Lukas besluit om huiswaarts terug te keren. Door deze pijnlijke barst in hun relatie, en die versterkt wordt door een grote verandering in de film, moet hij zijn eigen hachje zien te redden en zichzelf onafhankelijk zien te maken, zijn broer loslatend.
Door dit te doen besluit Lukas dezelfde trip nogmaals te maken op zoek naar antwoorden, acceptatie en vooral zichzelf. Pas op dat moment wordt de aandacht volledig op hem gevestigd, waar die in het begin van de film nog teveel op de oudere Alexander rust. Niet onbegrijpelijk maar wel jammer. Daar waar hij levenslust, passie en vrijheid uitstraalt voel je ook niet al te veel compassie voor hem. Hij is egoïstisch en lijkt soms niet zoveel rekening te houden met zijn jongere broertje als hij met hem. Lukas daarentegen maakt je door zijn introverte uitstraling nieuwsgierig en je vraagt je af of er daar misschien een achterliggende geschiedenis in zit.
De chemie tussen de twee broers is prachtig in beeld gebracht en ondanks de grote verschillen voel je hun familieband. Vooral Lukas, gespeeld door Jonas Smulders, straalt op het scherm. Zonder veel dialoog weet hij goed zijn emotie over te brengen naar de kijker en bewijst hij dat er niet altijd woorden nodig zijn om iets duidelijk te maken.
Daar waar een overvloed van filmrecensenten en filmkenners lovend is over de film zitten er toch een aantal kanttekeningen aan. Het is duidelijk dat escapisme een belangrijk onderdeel is in de karakterontwikkeling van Alexander, iets wat niet negatief is maar hier wel teveel in beeld wordt gebracht. De meeste scènes brengt hij rokend, blowend, dansend, vliegend of op gebouwen staand door wat er voor zorgt dat je relatie met hem aan de oppervlakte blijft. Bram Schouw zegt over zijn eigen film dat hij niet wil dat het publiek een film ziet met willekeurige mooie scènes maar hier niks bij voelt. Toch hou je dit aan het eind van de film er wel aan over. Het is een mooie coming of age-film maar nergens raakt hij je zoals de regisseur wil dat je geraakt wordt. Ondanks dat is er ook een hoop wat veel belooft en nieuwsgierigheid opwekt naar zijn volgende project.
