XCOM 2: War of the Chosen
Mensen die mijn review van XCOM 2 hebben gelezen weten dat de game in mijn lijstje staat van beste strategiegames in de afgelopen jaren – het is bovendien de enige game in al mijn tijd bij de FOK! Gamescrew die ik een 10 heb gegeven – dus het was te verwachten toen de uitbreiding War of the Chosen uit kwam dat mijn signatuur onder de review zou staan. Hoog tijd dus om mijn tweede playthrough te starten en te zien wat de nieuwe uitbreiding te bieden heeft.
Het is aan te raden dat wanneer je met War of the Chosen begint je gelijk een nieuwe game start, want Firaxis heeft met deze uitbreiding ontzettend veel toegevoegd – en er is veel om van te houden. War of the Chosen voelt eigenlijk meer als een Long War dan een uitbreiding zoals een Enemy Within, want anders dan in Enemy Within is hier wel heel wat meer toegevoegd dan een aantal nieuwe vijanden en een nieuwe currency.
Te beginnen met wat wellicht de grootste toevoeging van War of the Chosen is, de Chosen zelf. Er zijn er drie van en ze nemen elk een regio over op de map, waarbij er een grote kans bestaat dat ze tijdens een missie verschijnen om je het leven zuur te maken. De assassin (die onzichtbaar je soldaten besluipt en dan vervolgens toeslaat met een zwaard), hunter (die op een afstandje blijft en als sniper probeert je soldaten te vellen) en de warlock (de chosen met enorme telekinetische krachten) werken in grote lijnen net zoals de Alien Rulers in de Alien Hunters DLC: ze hebben hun sterktes en zwaktes en wanneer je ze verslaat, blazen ze de aftocht om hun wonden te likken in hun vestingen om vervolgens weer toe te slaan.
De Chosen voelden elk als een sterke baas die veel voorbereiding en strategie eisten om ze te tackelen. Je moet slim gebruik maken van hun zwaktes die at random gegenereerd zijn (sommigen kunnen bijvoorbeeld slecht tegen schoten van dichtbij of bovenaf), en het duurde zeker tien uur voor ik eindelijk kon afrekenen met de assassin in haar hoofdkwartier, in een gevecht dat ook nog eens vier fasen had. Wanneer de Chosen op het slagveld verschijnen vormen ze de hoogste prioriteit, omdat elke beurt die je niet gebruikt om ze te doorzeven met kogels tegen je gebruikt kan worden. De Chosen zijn er namelijk niet op uit om je groep soldaten te doden: ze proberen ze eerst te verdoven om vervolgens letterlijk de informatie uit ze te trekken met telepathie, of als dat niet werkt ontvoeren ze doodleuk je captain om die op een onbekende plek gevangen te houden. Zelfs wanneer je soldaat alleen met de eerste optie te maken krijgt werkt het al in je nadeel: elke keer dat een Chosen informatie krijgt worden ze namelijk sterker, krijgen ze nieuwe krachten en kunnen ze zich uiteindelijk voorbereiden op een aanval op de Avenger, je hoofdkwartier.
De Chosen vormen daarnaast ook nog een goede aanvulling op het verhaal van XCOM 2: eerst was het een race tegen de klok tegen de statische balk die het avatar project aandduide, maar de Chosen zijn intense rivalen die vrijwel elke missie terugkomen, en je daarnaast ook nog uitdagen tussen de missies door. Ook is er rivaliteit tussen de Chosen onderling (waarom zal niet worden gezegd, want spoilers) en mede door het fantastische werk van de stemacteurs (Darin de Paul als de Chosen Warlock is echt fantastisch) komt het verhaal van XCOM nog meer tot leven.
De Chosen krijgen daarnaast ook versterking van ADVENT met de ADVENT Purifier (uitgerust met vlammenwerper) en de ADVENT priest, die werkt als een menselijke versie van de sectoid. Ook is er een nieuwe alien toegevoegd genaamd de Spectre, die voornamelijk dienst doet als een makkelijkere versie van de Codex. Naast dat ze weer wat diversiteit toevoegen is het voordeel van deze nieuwe vijanden dat de moeilijksheidcurve een beetje soepeler wordt gemaakt – er zat in de basisgame nogal een verschil in slagkracht tussen sommige units (Mutons en Codexes bijvoorbeeld) en zeker met de spectre wordt dat probleem aangepakt.
Alsof het allemaal nog niet erg genoeg was krijg je ook nog te maken met de Lost, gemuteerde zombies die door de straten van verlaten steden sluipen. Ze zijn pas gevaarlijk als ze met velen zijn en ze gaan gemakkelijk neer – bovendien krijg je nog een gratis actie wanneer je er een omlegt – en ze maken geen onderscheid tussen jou of de aliens, waardoor een heel slagveld kan worden omgegooid. Helaas waren de Lost voor mij vooral irritant kanonnenvoer: ze waren nauwelijks een gevaar en je bleef maar op ze schieten todat je miste of moest herladen. En hoewel het idee erachter best oké is (de bron waardoor ze gemuteerd zijn zijn een leuke verwijzing naar Enemy Unknown) waren de Lost vooral een onderbreking van een spannend gevecht.
Om de Chosen, hun versterkingen en de Lost te bestrijden krijg je in War of the Chosen te maken met drie verzetsfacties: de reapers, skirmishers en templars (waarvan een van die drie facties altijd een zwakte van een chosen is). Elke factie levert unieke soldaten voor je XCOM-leger: de Reapers zijn uitstekende snipers, de skirmishers zijn mobiel en kunnen twee keer per beurt schieten en de templars beschikken over indrukwekkende telekinetische krachten.
Daarnaast kun je covert actions uitvoeren in een nieuwe facility, the resistance ring, waarmee je je relatie met de facties kan verhogen. De missies zijn zeker de moeite waard en hebben een scala aan voordelen, maar de kracht zit hem in de bonussen die je aan het einde van de maand krijgt: met de reapers kun je bijvoorbeeld onmiddelijk contact leggen met een werelddeel. De reapers, skirmishers en templars passen daarnaast goed in het idee dat XCOM nu een verzetsorganisatie is en daardoor dus ook haar oog heeft laten vallen op de meest krachtige verzetsstrijders, terwijl ze de aarde aan het verenigen zijn tegen de aliens.
Minpuntje bij de factions is wel dat er aan het begin wordt gezegd dat ze een hekel aan elkaar hebben, maar dat niet goed uitgewijd wordt waarom: voor de Reapers en de Skirmishers is nog wat te zeggen omdat skirmishers vrijgevochten ADVENT-agenten zijn maar meer dan dat hoor je niet, en de relatie tussen de templars en de andere twee facties wordt al helemaal niet uitgelegd.
