The Tick: held uit de categorie 'super'

Droge humor en een superheldenverhaal met een korreltje zout en een laagje satire. De tv-serie The Tick is geen nieuw concept, maar in het huidige Marvel- en DC-klimaat wel heel actueel.

The Tick is in de jaren 80 bedacht door Ben Edlund als een mascotte voor de nieuwsbrief van een stripwinkel. Het personage kreeg daarna een eigen comic, een cartoonserie en begin deze eeuw een live-action tv-serie, waarin Patrick Warburton (Family Guy) het titelpersonage speelde. Als superheld is hij een parodie op het gehele concept van gekostumeerde helden die een willekeurige stad beschermen tegen het kwaad: de Tick woont in 'The City' en zijn oorsprong is een mysterie. Dat wil zeggen: hij heeft geen idee wat zijn oorsprong is. In de nieuwe live-action tv-serie, die vanaf vandaag te zien is bij Amazon Prime Video (en waarvoor in 2016 een eerste pilot verscheen), geeft hij te kennen dat hij zich eigenlijk helemaal niets herinnert van, nou ja, alles wat zich vóór de pilot afspeelt.

The Tick: Peter Serafinowicz

Het ontbreken van een achtergrond voor de Tick (Peter Serafinowicz) maakt van hem een onzinnig personage: waarom is hij wie hij is, doet hij wat hij doet? Een jeugdtrauma? Een gevoel voor gerechtigheid, gecombineerd met superkrachten? Het is lastig hoogte van hem te krijgen; hij kan naïef zijn en de wereld als een ontdekking beschouwen, terwijl hij intussen impulsief handelt in zijn wil een succesvolle superheld te zijn. Gelukkig is er Arthur. Hij figureert al decennia als de sidekick van de Tick, maar in deze nieuwe interpretatie is hij min of meer het hoofdpersonage. Want Arthur (gespeeld door Griffin Newman) heeft wel een achtergrond, een geschiedenis, een jeugdtrauma en een reden om het op te willen nemen tegen het kwaad.

In de pilot leren we dat Arthur als kind zijn vader verloor dankzij de schurk The Terror, gespeeld door Watchmen's Jackie Earle Haley. Deze Terror is sindsdien allang uitgeschakeld door een andere superheld, maar Arthur gelooft dat de Terror nog leeft. Op zoek naar bewijs hiervoor komt hij in aanraking met de Tick, en raakt hij met volle tegenzin betrokken bij diens strijdtocht tegen het kwaad. Daarmee wordt Arthur de persoon door wiens blik we de avonturen van de Tick waarnemen, maar omdat Arthur degene is met een leven, familie, een baan en een appartement, volgt de kijker meer zijn avonturen dan die van de verder naamloze Tick.

De parodieën op superhelden en superschurken worden verder doorgetrokken doordat in de wereld van de Tick, hij bij lange na niet de enige superheld is. Superhelden zijn een gegeven en een S.H.I.E.L.D.-achtige organisatie is zelfs verantwoordelijk voor de registratie van de door de overheid gedoogde burgerwachten. En natuurlijk zijn er de nodige schurken, zoals de in de eerste afleveringen centraal staande 'Miss Lint' (Yara Martinez). Zij heeft elektrische superkrachten, maar als gevolg daarvan trekt ze veel lint, pluisjes, aan. De spot die hier met haar wordt gedreven is kenmerkend voor het type humor in de serie: soms satirisch, soms flauw, vaak droog. De Tick zelf is vooral een komisch personage, hoezeer hij zelf ook alles bloedserieus benadert.

The Tick: Peter Serafinowicz en Griffin Newman

Als komedie is The Tick een prima wegkijker: hoewel de humor soms wat karig is en soms een beetje te flauw, is het voldoende komisch om tegenwicht te bieden aan de serieuze kant van de serie. Met een kleurrijke cast (parodieën op Superman en de Punisher laten zich eenvoudig spotten) is het daarom een prettig tijdverdrijf. Dit komt vooral door de castleden zelf. Peter Serafinowicz is een prima vervanger voor Patrick Warburton - hij doet het misschien wel beter in de rol - en Yara Martinez, die de mix van drama en comedy al succesvol uitvoerde in Jane the Virgin, weet de lijn tussen dreigende schurk en middelpunt van spot prima te vinden.

Hoewel de Tick misschien altijd een cultheld zal blijven - want deze serie is niet hoogstaand genoeg om een heel breed publiek aan zich te binden - is het niet onterecht dat het personage weer eens is afgestoft. We leven in een wereld vol superhelden, zij het op het grote en kleine scherm, en dat maakt een parodie erop relevanter dan ooit. Iets meer hilariteit zou echter best mogen.