Dragon Ball Fusions

Er zijn inmiddels wel bijna 100 games verschenen die gebaseerd zijn op het universum van Dragon Ball. Het leeuwendeel lijkt helemaal nergens op, hoewel de vorige poging het wél best aardig deed. Nu is er Dragon Ball Fusions voor de Nintendo 3DS, de zoveelste mislukking of kan ook deze Dragon Ball-game boeien?

Dragon Ball Fusions doet het wel meteen wat anders dan het gros van de andere Dragon Ball-games. Het is geen vechtspel, het is een turn-based RPG. Het volgt ook niet het verhaal van één van de vele anime-series en introduceert een alternatieve tijdlijn. Je kan je eigen karakter maken, variërend van mens, Saiyan of andere rassen zoals een Majin of Namekian. Ieder ras heeft zijn eigen voor- en nadelen, waardoor je vanaf het begin al keuzes van importantie moet maken. Je hebt al meteen zes van de zeven Dragon Balls gevonden, en de laatste ligt heel toevallig enkele meters van je vandaan wanneer het spel begint. Natuurlijk mag er een wens gedaan worden: het creëren van het grootste vechttoernooi ooit. Zo gezegd, zo gedaan.

Je komt in een alternatieve tijdlijn terecht waarin duizenden vechters strijden om een plaats in het eindtoernooi. Dat hoeven ze niet alleen te doen, aangezien alleen teams van vijf zich kunnen kwalificeren voor het toernooi. Al snel vind je je teammaten in de vorm van Goten, Trunks, Goku en Pan. Een beetje vreemd om drie verschillende generaties in één team te hebben, maar ach, het is een alternatieve tijdlijn. In deze wereld is ieder personage niet meer dan tien jaar, er wordt wel kort aandacht besteed aan hoe dat precies allemaal kan, maar het is vooral een boodschap aan de speler dat het verhaal allemaal niet zo serieus genomen dient te worden.

En dat moet je wel liggen. De soms wat kinderlijke humor die we kennen van Dragon Ball is ook hier aanwezig, conversaties worden gepresenteerd door middel van Engelse tekst en typisch Japanse vocale reacties en sound-effects. Verwacht dus een hoop “Jippeh!”, “Hai!” of “Hmmmrgh”. Natuurlijk hoort het enigszins bij het universum, maar het zeer gelimiteerde aantal soundbites maakt het op den duur eigenlijk alleen maar ergerlijk.

Dat gevoel blijft spelen terwijl je door de game speelt. In veel opzichten introduceert Dragon Ball Fusions elementen waarvan je aanvankelijk denkt dat dat best leuk is, maar het wordt erg snel eentonig. De gameplay is niet anders, het turn-based principe begint leuk, je begint met een redelijke variatie aan aanvallen en door puik animatiewerk zien de gevechten er zeer spectaculair uit. Er kan vanuit verschillende hoeken aangevallen (of geblokt) worden en naast het aantal schade moet er ook rekening gehouden worden met de knockback van een aanval. Vlieg je buiten de ring tijdens een gevecht dan je kan op extra schade rekenen.

Het punt is, het wordt snel saai. Dragon Ball Fusions is ook geen korte game, en dus blijft de game ook niet tot het einde interessant. Nieuwe elementen worden nauwelijks of te laat geïntroduceerd en dan vallen deze vaak nog tegen ook. Bovendien verwacht de game letterlijk vanaf het eerste uur dat je gaat grinden. Je hebt een bepaald aantal energie nodig om door een barrière te komen die tussen jou en de volgende locatie zit. Dit had geen probleem hoeven te zijn als hier een verhaaltechnische reden achter zat, of er iets interessants te ontgrendelen viel, zoals een nieuwe teammaat of een krachtige aanval. De game doet nu eenmaal zeer weinig om je te motiveren verder te spelen.

Een van de grootste motivaties zou het rekruteren van nieuwe vechters moeten zijn. Vanaf het begin krijg je al meteen een lijst te zien met lege plaatsen voor teamleden, vergelijkbaar met een Pokédex. De lijst is bijzonder lang en de verwachtingen daardoor hoog. Echter, het grootste gedeelte daarvan zal opgevuld worden met niet-bestaande willekeurig gegenereerde personages zonder enige geschiedenis in het Dragon Ball-universum. Veel van deze teammaten zullen je totaal niet boeien en fungeren dan alleen als veldvulling. Het is wel leuk om af en toe een lelijk personage met een ander lelijk personage te fuseren, waardoor het één krachtig en zeer lelijk personage wordt.

Turn-based gevechten, het verzamelen van zoveel mogelijk poppetjes, het doet allemaal erg veel denken aan Pokémon. Het verschil is alleen dat Pokémon wel een leuke variëteit aan monsters en aanvallen biedt, bovendien blijven gevechten langer interessant met de vele verschillende types met sterkten en zwakten. Dragon Ball Fusions heeft deze types ook: drie. Tactisch is de game dus net zo diep als steen-papier-schaar. Misschien nog wel leuk voor de echte Dragon Ball-fans, maar voor wie op zoek is naar een tactische RPG, zijn er veel betere alternatieven beschikbaar.

Pluspunten
Minpunten
 
  • Grafisch spectaculair
  • Fuseren is wel leuk
  • Eentonig
  • Oppervlakkig vechtsysteem
  • Verhaal kan niet boeien
Exclusief verkrijgbaar voor Nintendo 3DS.