Poochy and Yoshi's Woolly World (3DS)

Als het gaat over een sidescroller platformer van Nintendo is de vergelijking met Mario natuurlijk snel gemaakt. Poochy and Yoshi’s Woolly World is toch iets totaal anders dan dat we Mario van kennen, maar de vraag is of dat een positief iets is.

Yoshi’s Woolly World kwam in 2015 al uit voor Nintendo WiiU, maar nu is de game ook geport naar de Nintendo 3DS. De game is grotendeels hetzelfde, met één grote uitzondering, zoals de titel al impliceert: de toevoeging van het karakter Poochy. Het is een karakter dat al niet zo bekend is in het Nintendo-universum, en deze game zal zijn status waarschijnlijk weinig verbeteren. De meeste spelers zullen Poochy de hele game lang niet gebruiken, omdat het karakter bedoeld is om de game nog makkelijker te maken dan die al is.

Als er iets is dat Poochy and Yoshi’s Woolly World mist, is het wel uitdaging. Er is geen tijdslimiet en tegenstanders zijn passief en zonder enige moeite te verslaan. Het is me dan ook niet helemaal duidelijk wat Nintendo precies wilde bereiken met de toevoeging van dit karakter. Tot overmaat van ramp is één van de hoofddoelen van de game om verschillende edelstenen te verzamelen waarmee je vervolgens power-ups kan kopen. Power-ups die je naar alle waarschijnlijkheid nooit nodig zal hebben.

Gelukkig vallen er naast edelstenen voldoende andere dingen te verzamelen. Bolletjes van wol, bloemetjes, hartjes, noem maar op. Het is één van de sterkere punten van de game: het verzamelen. Het ‘gotta get them all’-principe kennen we natuurlijk maar al te goed van Nintendo en ze zijn er grotendeels in geslaagd die gedachte over te brengen naar de Yoshi-platformer. Toch zijn ze wederom daarin iets te ver gegaan. Vaak is het slechts een kwestie van geluk hebben om op het juiste moment ergens te lopen waardoor een collectible ‘ontmaskerd’ wordt. 80% van de collectibles bieden een juiste graad van uitdaging, het zijn die laatste paar die je nodig hebt om een level compleet te maken, die meer frustratie dan plezier veroorzaken.

Het is niet de enige ergernis van de game. Om alles te verzamelen verwacht Nintendo van de speler dat er veel aan backtracking wordt gedaan, wat niet de meest leuke bezigheid is. Daarnaast verschuift het beeld ook verticaal, waardoor niet alleen collectibles soms erg lastig te vinden zijn, het is ook lastig in te schatten waar je moet landen als je de bodem niet kan zien. Mocht je in een bodemloze put terecht komen, zijn er gelukkig wel checkpoints, maar alles wat je verzameld hebt na het checkpoint is weg. En dus mag je weer op herhaling, iets wat mede door het backtracken snel gaat vervelen.

Toch is het allemaal zo slecht nog niet. Het leveldesign is over het algemeen best te pruimen, controls zijn snel en accuraat en de grafische stijl is vrij aandoenlijk. Het feit dat je je eigen Yoshi kan inkleuren en verschillende patronen kan ontgrendelen is verder een leuk gegeven. Af en toe komt er een speciaal level langs waarin je speelt als Mega Yoshi, dat het tempo van de game drastisch omhoog schroeft, wat vaak zeker welkom is. Het pakket is redelijk compleet, waardoor het, ondanks dat Yoshi je zeker kan frustreren, niet direct een reden is om de game weg te leggen. Daarnaast kan je de game in principe zo moeilijk maken als je wil, aangezien alle uitdaging te vinden is in de collectibles. Wil je een meer relaxt avontuur, sla je de collectibles even over. Ze gaan toch niet weg terwijl je enkele levels progressie boekt.