Battlefield 1

De laatste Battlefield die ik echt serieus heb gespeeld was Battlefield 2. Die game pakte me beet en liet me lange tijd niet meer los, waarna ik wel even klaar was met de serie. Battlefield 1 leek me een mooi moment om weer eens een blik in de serie te werpen.

Battlefield11

Het belangrijkste aan de game is natuurlijk de multiplayer, maar we beginnen met de singleplayer. In tegenstelling tot eerdere shooters heeft Battlefield 1 geen groot actievol verhaal. In plaats daarvan beslaat de singleplayer vijf losse verhalen die een variërende blik geven op de Eerste Wereldoorlog. Zo speel je in het ene verhaal als een Italiaan voor de speciale eenheid Arditi, terwijl je in de andere missie aan de slag gaat als Bedoeïn aan de kant van Lawrence of Arabia. 

Wat me het meest verbaasde aan de singleplayer was de variatie in de gameplay. Waar ik voornamelijk rekende op een hoop 'run and gun' en overdreven actie, was er verbazingwekkend veel ruimte voor stealth. Dit was vooral te merken in de missie met Lawrence of Arabia, waar je de keuze hebt om een gebied uit te moorden, of er doorheen te manouvreren om enkel en alleen jouw target af te maken. In meerdere missies komt dit stealth-element voor, waardoor je de missies op meerdere manieren door kunt spelen.

Battlefield13

Verder geldt de singleplayer voornamelijk als tutorial voor de multiplayer. In één missie speel je voornamelijk in een tank, terwijl in de andere je weer rondvliegt en het luchtruim van Engeland moet verdedigen. Paardrijden, verschillende wapens leren gebruiken, artillery gebruiken, kampen bestormen: voor alles wat je nodig hebt om in de multiplayer mee te kunnen wordt je de basis meegegeven. Dit doet overigens niets af van de ervaring van de singleplayer. De meeste verhaallijnen weten je goed mee te nemen en een mooie setting neer te zetten. De personages worden herkenbaar neergezet en je kunt je verplaatsen in de situaties. Neem dit samen met een hoog tempo en graphics om bij te kwijlen en de singleplayer is rond.

Het jammere aan de singleplayer is dat er niet genoeg is gedaan om het geheel realistischer over te brengen. In de eerste missie merk je dit al, waarin je met één enkele tank (die erom bekend staat onbetrouwbaar te zijn) de Duitsers omver weet te blazen. Eén tank die de complete linies weet te vernietigen en waar niemand iets aan kan doen, zelfs niet met anti-pantser geschut of eigen tanks. Ik snap dat het een game is waarin wij als protagonist spelen, maar in de 'Loopgravenoorlog' heb ik amper in een loopgraaf gestaan. Loopgraven zorgen natuurlijk niet voor de meest uitnodigende gameplay, maar als je kiest voor de Eerste Wereldoorlog als setting moet je hier natuurlijk wel wat mee doen. 

De singleplayer duurt daarbij ook nog eens erg kort, een uur of vier á vijf, maar dat is misschien wel voor het beste. Iets meer missies had zeker gemogen, maar het draait om de multiplayer. De singleplayer is voor mij dan ook meer een 'once and never again', na één keer vond ik het wel welletjes.

Dus, op de volgende pagina gaan we snel verder met het belangrijkste van de game en wat zeker weten wel weet te overtuigen: de multiplayer.