Rising Islands

Het verhaal van Rising Islands is een ouderwets generiek verhaal dat al vele malen in games is gebruikt. Het gaat over een land dat vernietigd is door een beschermer die te nieuwsgierig was naar de relikwieën die hij moest bewaken. Het is aan de speler om door zich 2 dimensies te navigeren om de rest van de relikwieën te verzamelen om te voorkomen dat deze bewaker die schurk is geworden, machtiger wordt.

De speler kan door 2 'dimensies' navigeren, blauw en rood. Er zijn van beide kleuren obstakels en van beide kleuren omgevingen zoals wandpaden en platformen waar de speler gebruik van kan maken, ik noem dat voor het gemak paden. Door blauw te zijn kan de speler gebruik maken van blauwe paden, en wanneer de speler rood is kan hij van de rode gebruik maken. Zo is het ook met de obstakels die een kleur hebben; is de speler van dezelfde kleur als het obstakel, dan is dat problematisch, is het obstakel van een andere kleur, doet het de speler niets. De verschillende obstakels en paden worden met elkaar afgewisseld en gecombineerd zodat de speler continu van kleur moet wisselen en op moet letten.

Rising Islands had leuk kunnen zijn wanneer dit goed uitgewerkt was. Een flow-staat was zeker mogelijk geweest. Helaas hebben de ontwikkelaars daarvoor in de plaats de balans tussen de verschillende obstakels en paden niet goed bepaald waardoor er of geen uitdaging in zit, of er frustratie optreedt. Platformen waar je moet landen en direct weer van verder moet springen zijn vaak te dichtbij geplaatst. Hierdoor kan je niet vloeiend in een keer door maar moet je je teveel richten op de landing. De te bewandelen weg is vaak niet duidelijk door slechte cameravoering wat leidt tot frustratie. Pas in het 4e level komen de mechanieken tot hun recht in een goed uitgedachte vorm waarbij je een uitdaging hebt om snel te werk te gaan en het ook mogelijk is om een juist ritme te pakken. Dit is meteen het kortste level in het spel en daarna is het goede grotendeels alweer voorbij... Er komen nog heel af en toe authentieke uitdagingen voorbij in de laatste 3 levels van het spel maar deze zijn sporadisch en uiteindelijk alsnog vrij snel overwonnen. Een duidelijke strategie komt er echter meestal niet bij kijken, meer een globaal idee van hoe je de uitdagingen kan overwinnen en dan op hoop van zegen uitvoeren. Na enkele pogingen ben je er voorbij. Ik heb in het gehele spel voor slechts 1 echte uitdaging gestaan waarbij ik na moest denken over hoe ik deze ging overmeesteren en waarbij ik het gevoel had dat ik ook daadwerkelijk een plan kon maken.

De graphics overstijgen niet het niveau van een studentenproject, ze passen niet altijd goed bij elkaar. Het karakter van de speler is relatief mooi ten opzichte van de rest van het spel waardoor deze er niet zo goed in past. De omgeving en andere karakters bestaan uit simpele modellen en simpele textures. Dit zou geen probleem zijn wanneer ze goed op elkaar afgestemd zijn en samen een geloofwaardig geheel zouden vormen, maar dat doen ze niet. Het vormt een saaie, kale en dode omgeving. Hier en daar staan af en toe plantjes of brandt er een fakkel maar daar blijft het bij. En zelfs de antagonist heeft een groot gebrek aan detail.

Ook de animaties zijn van een laag niveau. Er is één dood-animatie die altijd afgespeeld wordt bij het sterven. Die animatie is echter vrij specifiek geanimeerd; er zit een kracht die uit een bepaalde richting komt en op een bepaalde hoogte het karakter raakt. Deze animatie past vaker níét bij de omstandigheden waarin de speler sterft, dan wel. Wanneer een deel van het verhaal verteld wordt, wordt dit gedaan door een van de karakters die de speler bijstaan in de hubwereld. Dat praten is geanimeerd, deze animatie is zo slecht dat het beter was geweest wanneer het vertellende karakter vertegenwoordigd werd door slechts een afbeelding.

Dat de graphics het studentenniveau niet overstijgen zou niet erg zijn als de rest van het spel goed in elkaar zit maar vrijwel alle onderdelen van het spel hebben dat niveau. De bugs die ten tijde van de release nog in het spel zitten geven zelfs de indruk van een onaf studentenproject. Een voorbeeld is een verkeerd gepositioneerd krachtveld wat een obstakel zou moeten vormen waar je vervolgens gewoon naast voorbij loopt...

Alleen de muziek weet het studentenniveau te overstijgen, deze is niet supermooi en is repetitief maar wordt nooit echt vervelend. Al met al is Rising Islands dus geen goed spel.

Rising Islands is 2 augustus uitgekomen voor Windows