One Piece: Burning Blood

 

In multiplayer heb je wel te maken met eerlijke tegenstanders zonder sponzen als levensmeter, dus dan voelt het allemaal al een stuk prettiger. Als iemand online flink aan het buttonbashen gaat, dan zijn daar wel straffen voor. Gevechten zijn namelijk best tricky als het gaat om timing. Zaken als dodges, maar ook weten wanneer je kunt tegenaanvallen of wanneer het beter is terug te trekken, zijn belangrijker in multiplayer. Het enige jammer is dat de arena’s enorm groot zijn, waardoor je een flinke afstand van elkaar kan nemen. Soms ren je je rot achter iemand aan om hem te grazen te nemen. In de tijd die ik online heb gespeeld heb ik vrij snel een potjes kunnen vinden. Er was ook geen lag. Maar het is zoals gewoonlijk bij dit soort niche-games de vraag of er over een maand nog wel tegenstanders te vinden zijn.

One Piece: Burning Blood

Een rare keuze van de ontwikkelaars: je moet eerst wat singleplayer spelen om andere modi vrij te spelen. Waarom dat nou weer? Het duurt allemaal niet lang, maar je zult Free Battle, Online, Wanted Versus en Pirate Flag Battle moeten vrij spelen. Free Battle en Online zeggen al genoeg over wat je kunt verwachten. Wanted Versus is een Challenge modus, waarin je eerst een poster met beloning uitkiest. Hierop zie je al wie je moet verslaan, maar ze zijn nog sterker dan in de lastige momenten in de verhaalmodus. De uitdaging is niet dat ze slimmer zijn, maar dat je meter weer niet meewerkt ten opzichte van die van je tegenstander(s). Er zijn verschillende moeilijkheidsgraden in posters, en mijn vrouw kwam af en toe kijken wie die ‘kutlevensmeter’ was. Wederom, het zijn net sponzen terwijl mijn eigen personages amper wat kunnen hebben. Dodgen en blokken wordt enorm belangrijk, tot het ondoenlijke toe.

Pirate Flag Battle lijkt nog het meest op de Faction Wars van Mortal Kombat X. Je kiest van te voren een crew waar je lid van wil zijn, bijvoorbeeld de Straw Hats zelf. Er start wekelijks een nieuwe competitie waarbij je over een kaart vaart met allerlei uitdagingen. Soms zijn het online gevechten tegen andere mensen, soms zijn het computergestuurde tegenstanders. En ja, ook in gevechten tegen de CPU gaat het nergens meer over. Wie de meeste macht over de eilanden heeft, wint de wekelijkse competitie en ontvangt wat ingame valuta, beli dus, en soms een avatar of tag, zodat je jouw online persoonlijkheid wat kunt pimpen. Een leuke toevoeging, die van mij echt wel wat meer aandacht had mogen verdienen.

One Piece: Burning Blood is alleen aan te raden voor de fans van de serie. Als nieuwkomer is het gewoon onbegrijpelijk, er wordt niets uitgelegd hoe het zo komt of wat er daarna gebeurt. Het verhaal begint net zo abrupt als het eindigt. Voor de fans is die verdieping wel weer leuk, maar dan komt de oneerlijke levensmeter van de CPU om de hoek kijken, zeker als je alle optionele uitdagingen wil halen. Uitdagingen bieden ze zeker, net zoals de Wanted Posters, maar de vraag is of je het op die manier trekt. De leukste modus is Pirate Flag, waar de makers in een vervolg misschien zelf meer mee mogen doen. Want ja, een vervolg, als je toch maar een klein stukje verhaal doet, kan natuurlijk gemakkelijk. Hopelijk gaan ze dan wat meer variatie in movesets brengen, en maken ze de CPU slimmer, in plaats van van beton.

Pluspunten
Minpunten
  • Fanservice
  • Veel personages met hun typische vaardigheden
  • Pirate Flag smaakt naar meer
  • CPU is een spons
  • Weinig variatie in besturing
  • Niets voor nieuwkomers in de serie
Gespeeld op PlayStation 4, ook verkrijgbaar op PlayStation Vita, Xbox One en later op pc.