Dying Light: The Following - Enhanced Edition

Dying Light: The Following - Enhanced Edition is hét Dying Light-totaalpakket. Het bevat naast de standaard game alle tot nu toe uitgebrachte content. In deze review staat de uitbreiding The Following in het middelpunt, waarbij de drukke straten van Harran's sloppenwijken zijn ingeruild voor het uitgestrekte platteland.

The Following is een standalone-uitbreiding voor Dying Light, met een boel nieuwigheden ten opzichte van het origineel. De meest voor de hand liggende feature is de dune buggy waar je beschikking over krijgt. Dit scheurijzer brengt een drastische wending in gameplay met zich mee. Het parcouren over daken van gebouwen en plaggenhutjes maakt plaats voor het racen over door zombies geïnfesteerde akkers. Het is maar goed ook dat je in The Following beschikt over een vlot transportmiddel, aangezien de map van de nieuwe locatie pakweg twee keer zo groot is als de twee in het origineel.

De bediening van de buggy is puik te noemen. Het racen over de landweggetjes en door de uitgestrekte velden voelt goed, het chassis van je buggy blijft lekker strak aan de grond en zodra je eenmaal wat upgrademogelijkheden hebt benut is het een hele aangename toevoeging op een game die zich zonder voertuigen al dikwijls bewezen heeft. Zombies aan gort rijden is effectief, alleen moet je op blijven letten dat je niet te veel snelheid kwijtraakt door het vele vlees op je bumper. Je bent namelijk zeer kwetsbaar in je wagen, veel kwetsbaarder dan te voet omdat je minder wendbaar bent zodra je een doodlopende weg inrijdt of vast komt te zitten tussen een paar rotsen. Bovendien staat tijdens het rijden opeens op iedere hoek een Bomber, de welbekende instakill-ontplofzombies, en liggen er om de 100 meter gedumpte gifvaten op de weg die een behoorlijke aanslag kunnen zijn op je healthbalkje. Verder lijken de virals ('ren-zombies') ook een stuk sneller te zijn zodra je in je auto zit. Deze sujetten weten zich ook regelmatig vast te klampen aan je buggy terwijl ze met hun klauwen je hoofd bewerken. Afschudden door tegen objecten aan te beuken of een nitro-boost gebruiken om ze te laten vliegen is dan het advies.

Je nieuwe zombiemoordmachine op wielen is wel high maintenance. Wanneer je van de weg af raakt, en dat moet nogal regelmatig vanwege de vele obstakels, ben je aangewezen op offroad-gebruik en dat heeft een behoorlijke impact op de staat van je onderdelen, om nog maar te zwijgen van de incidentele boom of rots die je te laat zag. Je dient je buggy dan ook regelmatig te onderwerpen aan een fikse opknapbeurt. De buggy heeft zijn eigen skill-tree waarin je allerlei foefjes en verbeteringen kunt aanbrengen, zoals nitro-boosts, een verstevigde kooi of een vlammenwerper. Ook is brandstof een punt van aandacht, deze raakt snel op als je het gas veel intrapt. Je brandstof dien je handmatig bij te vullen met brandstof-'eenheden' die je uit gecrashte of verlaten voertuigen kunt halen. Net zoals je vroeger tijdens rijles geleerd is doe je er goed aan om vóór aanvang van de reis je voertuig te controleren, zodat je niet halverwege stil komt te staan terwijl je omringt bent door een leger hersenetende ondoden.

Het is niet alleen maar Zombie-Carmageddon wat de klok slaat in The Following. Op andere vlakken weet de game ook te vernieuwen, zoals in het wapendepartement. Een nieuw speeltje is de kruisboog, waarmee je van een aardige afstand vijanden kunt omleggen zonder bombarie. Vanzelfsprekend zijn er schichten te verkrijgen in verschillende smaken, zoals met gif doordrenkt of ontploffend bij impact. Ook zijn de vuurwapens talrijker en kun je nu beschikken over SMG's en revolvers. Verder introduceert Techland een nieuwe Nightmare Mode-moeilijkheidsgraad waarin de nachten veel langer duren, de schade en gezondheid van zombies drastisch toenemen en alle handelingen van de speler stamina kosten. Uitstekend voor degenen die de game nog niet uitdagend genoeg vonden op Hard Mode, de moeilijkheidsgraad die bij patch 1.5 werd toegevoegd aan de normale game.

Verhaaltechnisch staat The Following grotendeels op zichzelf. Het is een zijweg van het pad dat je bewandelt in de gewone campaign. Goodie two shoes Kyle Crane komt erachter dat er buiten de grote stad Harran een complete gemeenschap van mensen leeft die immuun zouden zijn voor het zombievirus. Hij gaat op onderzoek uit en raakt al snel verwikkeld in een religieuze sekte genaamd The Children of the Sun. Aanvankelijk sceptisch komt Kyle erachter dat de Faceless, hooggeplaatsten binnen de sekte, wel degelijk in staat zijn om zombies op afstand te houden en op een of andere manier erin lijken te slagen het virus onder controle te krijgen. Als je om wat voor reden dan ook uitsluitend aan de slag gaat met de main quests van The Following, is het waarschijnlijk binnen zo'n 10-15 uur uit te spelen. Zelf heb ik er 25 tot 30 uur over gedaan en dat is inclusief pakweg driekwart van de beschikbare side quests en met nog lang niet de hele map ontdekt. De (side)quests zijn net als in de originele game niet allemaal even boeiend, maar het is merkbaar dat in The Following er meer aandacht besteed is aan interactie met NPC's en de missies wat levendiger aanvoelen.

Favoriet waren voor mij de missies die je binnen een beperkt tijdsbestek moet voltooien. Dit zijn ook de meest stressvolle missies maar in The Following zijn ze voortreffelijk uitgewerkt. Denk aan opdrachten waarbij je eerst twee kilometer als een idioot naar je bestemming moet scheuren om vervolgens uit je buggy te springen en de laatste 30 meter de hoogte in moet klimmen over de dunne buizen van achtergelaten steigerwerk. Als je dan met bezwete palmpjes net op tijd aankomt bij je doel, is de voldoening groot. De verschillende kleurrijke personages die je pad kruisen verdienen evenzeer een compliment. Onder je bondgenoten bevinden zich een paar komische figuren en ook bij de mysterieuze 'Faceless' is te merken dat er best wat aandacht is besteed aan de persoonlijkheden van NPC's.

Conclusie
Met The Following levert Techland een volwaardige uitbreiding op een game die al als een huis stond. Het totaalpakket is ideaal voor mensen die vorig jaar niet aan Dying Light zijn toegekomen, maar ook voor ingewijden is het een buitenkans om de game weer op te pakken. Het paradepaardje van de uitbreiding is de zombiekiller-buggy met bijbehorende skill-tree en upgrademogelijkheden, en deze is gameplaytechnisch keurig uitgewerkt. Ook is er geen gebrek aan quests en te ontdekken gebieden, kortom, aan speeltijd. De game zou zelfs in staat kunnen zijn om zombie(game)sceptici over de streep te trekken, want Dying Light inclusief The Following zijn absolute must-haves binnen het genre.