Guns, Gore & Cannoli

Ontmoet Vinnie Cannoli, een geharde gangster die rechtstreeks uit een Mafia-flick lijkt te zijn ontsnapt. In Guns, Gore & Cannoli neem je de rol aan van deze stereotype maffioso en is het je taak om een vermiste goodfella op te sporen terwijl je je een weg baant door eindeloze zwermen zombies.

Ontwikkelaar Crazy Monkey Studios, bestaande uit twee Belgen, heeft nog niet een heel uitgebreid portfolio. Hun vorige (en tevens eerste) game betrof een kaartspel voor iOS en kwam uit in 2013. Guns, Gore & Cannoli is van een heel andere categorie, namelijk 2D side-scrolling, een categorie die ik als liefhebber van couch co-ops erg waardeer.

Guns, Gore & Cannoli speelt zich af in Thugtown, een fictieve Amerikaanse stad tijdens de drooglegging, waarin de Mafia en andere dubieuze figuren hun hoogtijdagen beleven. De setting is leuk neergezet met een grimmige, cartoony Mafiastijl, en de cutscenes zitten vol met soms grappige maar vooral accurate stereotyperingen van maffiosi (zelfs Marlon Brando maakt een cameo). Ook de stemmen zijn erg goed gekozen. Vinnie is een typische no-nonsense rauwdouwer die zich door niets of niemand laat tegenhouden, vooral niet door een leger ondode freaks.

De game biedt ondersteuning voor een tot vier spelers. Gameplay is lekker ongecompliceerd: met een enorm arsenaal tot je beschikking schiet je alles wat op je pad komt aan gort. Wapens beginnen met simpele semiautomatische blaffertjes, dubbelloops shotguns en uiteraard de signature tommygun, maar uiteindelijk loop je rond met gigantische rakettenwerpers en teslakanonnen. Dit werkt gewoon goed: zombies, Maffiosi en gemuteerde ratten aan flarden schieten is vermakelijk en de game loopt soepeltjes. Je hebt keuze uit een heleboel skins, om je eigen personage een persoonlijk tintje te geven. De soundtracks in de verschillende levels zijn erg tof als muzikale ondersteuning terwijl je hordes zombies neermaait.

Games met zombies zijn niet echt origineel, dus het is wel fijn als dergelijke games zich op enigerlei wijze kunnen distantiëren van andere zombietitels door met iets unieks op de proppen te komen. Behalve het enigszins originele Mafiathema is er weinig wat Guns, Gore & Cannoli echt onderscheidend maakt. Dan zou het nog steeds een goede platformer kunnen zijn, maar deze productie laat behoorlijke steken vallen op gebieden waar je geen steken wilt zien vallen. Che peccato!

Ten eerste het richten van je wapens. Dit kan niet. Je kunt alleen maar vooruit schieten in staande of bukkende positie. Je kunt wel springen, maar je schiet nog steeds vooruit waardoor vijanden op een verhoogd platform heel lastig te raken zijn. Hedendaagse 2D-shooters moeten wat mij betreft de mogelijkheid hebben om met een analoge stick de schietrichting te bepalen. Bewegen door levels werkt wel goed, maar de controls laten op sommige gebieden ook te wensen over. Wapens switchen kan met X en Y en onder je levensbalk staan je beschikbare wapens afgebeeld met icoontjes. In de praktijk blijkt dat je bij het switchen steeds moet kijken naar de icoontjes welk wapen je hebt, omdat het wisselen zelf een soort animatie oplevert waar je eigenlijk niet op kunt wachten. Zo sta je in het heetst van de strijd vaak te worstelen met je wapenkeuze terwijl je aan alle kanten aangevreten wordt.

Ten tweede is er niet echt een stimulans om je best te doen. Er zijn geen combo's te maken en er is geen sprake van enige rating of een scoresysteem. Verder is de game ontzettend kort en biedt weinig herspeelwaarde. Er is naast een campaign ook nog een challenge-modus, waarin je het met zijn vieren tegen elkaar op kunt nemen of samen kunt spelen, met of tegen bots. Dit is zeker vijf minuten leuk, maar gaat belachelijk snel vervelen. Ter vergelijking: de ijzersterke platformgame Shank 2 had een survivalmodus waarin je golven van vijanden moest overleven. Dit biedt zoveel meer herspeelwaarde terwijl dat concept echt niet baanbrekend of buitengewoon complex is.

Conclusie
Jammer, ik wil Guns, Gore & Cannoli graag leuker vinden, maar het ontbreekt aan te veel kritische punten om het predicaat 'goed' te verdienen. Controls zijn klungelig, het verhaal flinterdun en gameplay repetitief. Daar staat weliswaar tegenover dat je met een of meer spelers voor een prijs van nog geen tien euro een leuke avond hersenloos los kunt gaan in een tof ontworpen setting met vermakelijke personages en een voortreffelijke soundtrack.