Dark Souls II: Scholar of the First Sin

De release van Dark Souls II: Scholar of the First Sin lijkt prima getimed. Bloodborne laat momenteel de harten van veel PlayStation 4-spelers wereldwijd sneller kloppen en Dark Souls II is geen exclusieve titel, maar op last- en current-gen beschikbaar. Scholar of the First Sin is in feite een geremasterde versie van de PlayStation 3- en Xbox 360-versie van Dark Souls II, compleet met technische verbeteringen en alle uitgebrachte dlc. Het is daarom een belangrijke titel voor mensen die nieuw zijn in het PlayStation 4-landschap of die op dit moment enkel een Xbox One bezitten. Vanuit welk oogpunt je ook aan deze bijna legendarische From Software-titel begint, je hebt een pareltje in handen. Een pijnlijke en frustrerende parel, maar desalniettemin een parel.

Voor diegene die nog geen enkele Souls-game hebben gespeeld, een kleine samenvatting. Dark Souls II is een actie-rpg die beroemd en berucht is om zijn bijna sadistische moeilijkheidsgraad en de manier waarop je bijna volledig aan je eigen kennis en kunde wordt overgelaten. Net als elke andere rpg koop je wapens en pantser, verbruik je consumeerbare voorwerpen en level je jouw personage. Toch is deze game, ondanks veel herkenbare dingen, anders dan de meeste rpg’s die je ooit gespeeld hebt. Het levellen gebeurt door zielen in te wisselen, die je verzamelt door vijanden te verslaan. Je draagt deze zielen met je mee, terwijl je door de donkere en gevaarlijke gebieden van Drangleic loopt. Mocht je doodgaan, wat allesbehalve uitzonderlijk is in Dark Souls, dan verlies je je verzamelde zielen en kom je weer tot leven bij het dichtstbijzijnde kampvuur waar je al eens eerder hebt gerust. Als het je lukt om je weer terug te vechten naar de plek waar je bent gestorven, dan kun je de zielen weer terugkrijgen. Mocht je echter onderweg nog een keer verslagen worden, dan ben je die zielen voorgoed kwijt.

Er zitten veel meer lagen in de gameplay van Dark Souls II, maar dit risico-en-beloningmechanisme is toch wel een heel groot deel van de aantrekkingskracht van de game. Ga je als een blinde vooruit in de hoop een volgend kampvuur te vinden, met het risico gedood te worden en je zielen en vooruitgang te verliezen of ga je terug naar het vorige kampvuur om je wonden te likken en je voortgang op te offeren uit naam van de veiligheid en zekerheid? Dit dilemma is er één die je vaak tegenkomt in de game. Het feit dat doodgaan je in potentie een hoop kost, maakt dat elke ontmoeting met een tegenstander intens is. Het is heel verleidelijk om nog dieper in te gaan op wat Dark Souls II zo aantrekkelijk maakt, het verhaal, de uitdaging, de online modus, maar dan zou enkel herhaald worden wat er in onze oorspronkelijke recensie al is gezegd.

Dark Souls II: Scholar of the First Sin levert ruim zestig uur gameplay op, meer nog als je alles wilt ontdekken en verzamelen dat in de game zit. Deze versie voegt aan het oorspronkelijke spel ook nog de drie eerder uitgebrachte dlc-pakketten toe, Crown of the Sunken King, Crown of the Old Iron King, and Crown of the Ivory King. Deze zijn vanaf het begin van het spel ingebed en bieden een uitgebreidere spelwereld, die wel eens heel aanlokkelijk kan zijn voor spelers die zijn overgegaan naar andere titels en niet meer de moeite hebben genomen om de dlc uit te proberen op de last-genconsoles.

Een tweede grote verandering is het visuele aspect. Dark Souls II was bij tijd en wijle een ruw uitziende game op PlayStation 3. De dynamisch licht-engine was schitterend, maar at duidelijk aan de capaciteiten van de overige graphics. In deze versie heeft het visuele aspect een welkome lik verf gekregen en de hele game draait over het algemeen prima op 60 fps. De schaduwen zijn verbeterd en geven een nog indrukwekkender beeld en fakkels lijken realistischer op de muren van de verschillende grotten en houten huizen. De game ziet er grafisch simpelweg veel beter uit dan op PlayStation 3.

De grootste en meest aansprekende veranderingen, zelfs voor spelers die de originele versie al gespeeld hebben, zitten in de gameplay zelf. De vijanden en voorwerpen liggen op andere plekken, waardoor je als gelouterde Dark Souls II-speler niet kunt vertrouwen op je kennis van de wereld uit eerdere versies. Plaatsen die je je herinnert als veilige haven kunnen zo maar een vreselijke vijand bij zich hebben en essentiële voorwerpen zijn hoogstwaarschijnlijk compleet ergens anders geplaatst, waardoor je je looproute helemaal overnieuw moet bepalen. Het klinkt als een simpele verandering, maar door de essentie in de gameplay van Dark Souls II doet deze de game aanvoelen als volledig nieuw. Door het grote belang van exploreren en vastleggen wat en wie zich waar bevindt, is dit meer dan een remake waar je voor de lol nog een keer doorheen loopt.

Conclusie
Ondanks dat het gewoongoed is om vandaag de dag last-gengames met een likje verf uit te brengen op de current-genconsoles, doet Dark Souls II veel meer dan dat. Het is een bekend verhaal en bekende wereld, die dusdanig is aangepast dat je inhoudelijk niet veel zult hebben aan eerder opgedane ervaringen. Het is een uitstekende game voor mensen die nieuw zijn in de Dark Souls-wereld, maar ook meer dan een uitdaging voor doorgewinterde Dark Souls-fanaten die Dark Souls II al van voor tot achter hebben uitgekauwd op de vorige generatie consoles.