Mortal Kombat X

De reboot van Mortal Kombat kwam alweer uit in 2011. Het moet gezegd worden: Netherrealm Studios had heel snel kunnen cashen door er na een jaartje een tweede deel in te gooien. Wat nieuwe personages, een nieuw toernooi door Shinnok en Quan Chi en het had waarschijnlijk verkocht als een malle. Maar de studio ging in plaats daarvan druk bezig met Injustice: Gods Among Us en liet Mortal Kombat even rusten om uiteindelijk met nieuwe frisse ideeën te komen.

Round two, fight!
De meest duidelijke nieuwe feature is de nieuwe engine. Mortal Kombat X is het eerste echte vechtspel dat gebruikmaakt van mogelijkheden op de nieuwe consoles. Eerdere fighters op die consoles waren of ports of van luie ontwikkelaars, maar wat we nu op het scherm zien is heel erg tof. Alleen mensen die Medisch Centrum West al te eng vonden hebben denk ik een probleem, want met dit realisme worden de fatalities en X-Ray-moves wel erg duidelijk in beeld gebracht. Vroeger was dat niet zo'n probleem, door de pixels wist alleen je fantasie dat Kano een hart uitrukte. Dit keer zie je het hart nog kloppen, de hersenen uit schedels glijden en meer van dat werk. En dan zijn er nog de brutalities; bewegingen die je met wat timing en een bijna lege meter van je tegenstander nog een showtje geven. Daar zijn wel wat meer eisen aan verbonden dan aan een fatality, maar ze zijn net zo bloederig. Kortom, Mortal Kombat X is zoals altijd vol grof geweld, maar dit keer in een heel gedetailleerd jasje.

De omgevingen zien er niet alleen fantastisch uit, je kunt er ook objecten in gebruiken. Dit idee is niet nieuw, en al helemaal niet in hun eigen games. Het zat eerder al in Injustice en dit keer ook in Mortal Kombat. Een stoplicht dat over de weg hangt kun je richting je tegenstander smijten, of wat te denken van een loden pijp die je kennis laat maken met de kaaklijn van een slachtoffer? Al blijft de leukste nog wel het oude vrouwtje dat op de verkeerde plek en de verkeerde tijd is en die je op kunt pakken en weg kunt smijten. Het is niet alleen smijtwerk, je hebt dankzij enkele objecten de mogelijkheid uit de weg te gaan van je tegenstander. Vooral als je in een hoekje gedreven bent, dan is dat heel nuttig.

Nieuwe personages
Het verhaal gaat zoals gewoonlijk nergens om, maar wordt wel leuker gebracht dan de meeste andere fightergames. Een hoop fanservice, een hoop oude bekende vechters, maar dit keer ook wat nieuwe personages. Cassie Cage, Jacqui Briggs zijn bijvoorbeeld redelijk trouw aan hun ouders qua moveset, terwijl nieuwkomers Ferra/Tor en D’Vorah geniaal bedacht zijn en echt iets nieuws brengen naar de serie. Ferra/Tor is een duo waarbij een klein meisje met hele grote bek op een reusachtig kerel zit, terwijl D’Vorah met haar insectenpoten en -vriendjes je het leven letterlijk zuur kan maken. Ben je klaar met het verhaal, dan zijn er nog legio andere dingen te doen, ook in singleplayer.

Het kiezen van je personage wordt al een ding op zich. Niet alleen zijn er wat nieuwe figuren, ze hebben allemaal drie variaties waarvan je er een aan het begin van een match moet kiezen. Dat zorgt voor bizar veel mogelijkheden, maar ook voor bizar veel match-ups. Je moet dus niet alleen de variaties van jouw personage kennen, maar ook weten wat de tegenstander kan en vooral niet kan met zijn variatie. Het grote voordeel is wel dat je meer bij een personage kunt blijven, in plaats van dat je er een stuk of drie moet leren kennen om goed voorbereid te kunnen zijn voor alles.

Tower Defense
Een personage leren kennen kan natuurlijk in trainingsmodus, maar leuker is het om ze uit te proberen in de vele modi, zoals Klassic Towers. Een aantal vijanden die op elkaar zijn geplakt en de bedoeling is dat je ze verslaat. Dat kan ook in endless of in survival-modus, zodat je vingers zeer gaan doen. Test your might kost je een controller, maar de leukigheid heb ik nooit begrepen. Je moet heel snel op je toetsen rammen om te zorgen dat je een steeds sterker wordend stuk kapotslaat voordat de timer op nul staat. De toren met Test your Luck is een stuk leuker, omdat je naast je tegenstander ook allerlei rare regels en effecten aan zult treffen. Modifiers als lasers die door het scherm vliegen of warmtegeleide raketten zijn irritant, maar wat te denken van hartjes, waardoor diegene die ze oppakt weer leven erbij krijgt. Of vechten op supersnelheid. Het brengt net als in de voorloper leven in de brouwerij. Er zijn ook de Living towers, die, net als de Klassic Towers, allerlei uitdagingen bieden. De verschillende torens worden om het uur, dag en week aangepast met modifiers of andere geintjes, zoals het verplicht spelen met één specifiek personage.

Natuurlijk is er de multiplayer met twee spelers offline op de bank of online over het web. Qua speelmodi verrast Mortal Kombat X hier niet. King of the Hill, versus, we kennen het allemaal wel. Offline is het prima vermaak, maar online wisselt voortdurend. Het probleem is lag. De ene keer heb je nergens last van, de andere keer voel je je weer helemaal retro met een prima gesimuleerde modemsnelheid. Dat kan de bedoeling niet zijn. Sowieso is er heel veel traagheid bij het nieuwe Faction War-scherm. Er moeten leaderboard-gegevens opgehaald worden, maar de snelheid waarmee dat gebeurt doet vermoeden dat we via PSN een update aan het binnenhalen zijn. Af en toe is het zelfs onbereikbaar, maar snel is het gewoonweg nooit.