Criminal Girls: Invite Only

Er zijn tig RPG’s in Japan te verkrijgen, dus je moet tegenwoordig wel opvallen wil je door NIS America positief opgemerkt worden. Als je dat als ontwikkelaar lukt, dan ben je een vertaalslag verwijderd van een westerse uitgave. In het geval van Criminal Girls: Invite Only is er zelfs nog gecensureerd, omdat het te pervers zou zijn.

Het verhaal van Criminal Girls: Invite Only heeft net als de meiden weinig om het lijf. Jij bent een coach die een aantal meiden uit de hel moet begeleiden. De jonge criminelen hebben nog niets ergs uitgespookt, maar ze zijn alvast preventief naar de hel verbannen, om nog een laatste kans te krijgen terug te geraken. De opdracht is simpel: klim omhoog in een toren uit de hel. Ze worden in de toren getest of ze het wel waard zijn terug te keren uit het warme hellevuur.

Het turn-based gevechtssysteem heeft gelukkig meer te bieden. Tactisch inzicht en een stukje geluk heb je wel nodig in Criminal Girls: Invite Only. Er zijn in een gevecht vier meiden in het spel. Per beurt mag je maar één vaardigheid van één meid gebruiken. Dit kan een nieuwe aanval zijn, of een verdediging. Soms telt zo’n verdedigingsvaardigheid voor de hele groep in het gevecht, en soms kun je maar één teamlid tijdelijk verbeteren. Dat beetje geluk komt om de hoek kijken bij de beschikbaarheid van de vaardigheid tijdens de beurt. Je kunt namelijk niet kiezen welke vaardigheid een meid moet gebruiken, deze staat al ingevuld voor je.

Het tactische inzicht zit namelijk in welke meid je die beurt geeft. Dat kan soms frustrerend zijn, als je bijvoorbeeld weet dat een vijand niet tegen elektriciteit kan, maar jij die optie maar niet krijgt om het toe te passen. Later in het spel komen er standaard aanvallen met andere meiden, of speciale aanvallen waarin je echt veel damage doet als twee van de meiden het op de heupen hebben. Deze speciale aanvallen moet je wel vinden in geheime kistjes in levels, maar echt lastig is dat nooit. Dat zijn de levels eigenlijk nooit, je moet alleen wel zorgen dat je genoeg gevechten doet om te levelen, want als je er teveel vermijdt ben je gewoon te zwak om verder te geraken.

Elke girl leert na de nodige motivatie een nieuwe vaardigheid, zodat het spel uit meer dingen te kiezen heeft en de kans groter wordt dat er voor jou een nuttigere vaardigheid ingevuld is, want hoe hoger het level van een meid, hoe sterker de vaardigheden worden. Het spel kiest deze vaardigheden ook wat vaker dan de minder hoge vaardigheden. Maar hoe motiveer je de meiden om deze te leren? Dit doe je bij speciale punten die je in de levels vindt. Hier komt censuur aan te pas. In Criminal Girls: Invite Only ga je de meiden spanken, kietelen, schokjes toe dienen en meer. In de Japanse versie zie je hier meer dan in de westerse release. Bij ons hangt er een roze mist om heen, die wel steeds meer wegtrekt naarmate je verder in het motiveren bent, maar dan zie je alsnog niets bijzonders.

Omdat de geluiden tijdens die handelingen nogal weinig aan de verbeelding overlaat zou ik in het OV dit spel met koptelefoon spelen. Gekreun, zachte gilletjes en wat gespank: ik weet zeker dat als je dit op een normale volume speelt de mensheid je enigszins apart aankijkt. Het wordt nooit enorm vulgair op het beeld door de aanpassingen, maar toch snap ik niet dat er censuur is toegepast. Criminal Girls valt in een niche en juist de mensen die dit tof vinden willen juist de vreemde Japanse ervaring spelen. Het is alsof je Mortal Kombat zonder bloed speelt, dat voelt toch niet compleet.

Criminal Girls is een duidelijke Japanse RPG, met de daarbijbehorende lineariteit. Het voelt soms als grinding, steeds door een level lopen en vechten om maar wat hoger level te worden, maar gelukkig is het niet zo overdreven als bepaalde andere games uit het genre. Met een twintig uur ben je er doorheen als je het gewoon één keer wil uitspelen. Maar dan zijn er nog verschillende eindes, voor elke meid een, en twee optionele eindes als je erna nog wat doorspeelt. Het spel is niet op PlayStation TV te spelen, want het maakt gebruik van de aanraakgevoelige achterkant van de PlayStation Vita bij de motivatie-minigames. Een vermakelijke RPG, waar meer in had gezeten.

Het spel had namelijk veel meer dan dat kunnen zijn. Je bent in de hel en een gevangenis met kettingen etc is nog logisch te noemen. Een level met vuur snap ik ook nog, maar bijvoorbeeld een ijslevel en een jungle slaan als een tang op een varken. Gelukkig is het laatste level weer erg leuk en past het bij het thema, waarin je de meiden confronteert met hun daden waarvoor ze preventief naar de hel zijn gestuurd. Dan pas leer je ze echt kennen. Het is jammer dat er niet eerder iets gedaan wordt aan de personages, die tot dan eigenlijk niets anders dan verplichte opvulling waren. Waar de aandacht van de makers van het spel wel naar toe is gegaan is het gevechtssysteem. Dat is eens anders dan normaal en is leuk uitgewerkt op deze turn-based manier. Het motiveren om zo betere skills te krijgen is op zijn minst origineel te noemen, maar soms voelt het toch een beetje pervy aan. Het is overduidelijk over-the-top, jammer dat NIS America besloten heeft het te censureren, want dit spel richt zich duidelijk op een ander publiek dat echt wel wat gewend is.