Lara Croft and the Temple of Osiris

Toen Lara Croft and the Guardian of Light uitkwam, was ik net als vele anderen erg verrast en onder de indruk van het spel. Het kwam verfrissend en uniek over. De top-down actiegame met puzzels was garantie voor vermaak. Nu, een paar jaar later is Lara Croft and the Temple of Osiris er. De vraag is natuurlijk of het net zo leuk is als zijn voorganger.

Het nieuwe deel speelt zich af in de Egyptische sfeer. De donkere en duistere piramides vol monsters en de gloed van fakkels om je heen geven een goede impressie van de sfeer die de Tomb Raider-serie eer aan doet. Je bent op zoek naar delen van Osiris en samen met een groep moet je deze zien te vinden. Qua verhaal is het allemaal erg summier en dat is jammer, maar toch ook weer begrijpelijk. Dit soort spellen speel je toch vooral voor andere doeleinden en een verhaallijn verdwijnt dan al snel naar de achtergrond.

Het idee is dat je puzzels oplost, terwijl je met drie anderen de vijanden verslaat. De eindbazen zitten leuk in elkaar, maar het is allemaal wat simpel. Naast de normale puzzels heb je ook collectibles die je kunt verzamelen. Deze geven je een extra bonus. Ook heb je challenges, deze uitdagingen staan los van de normale missies, maar zijn leuk om naast de normale puzzels te doen.

Lara Croft and the Temple of Osiris is gemaakt om co-op te spelen. Het kan alleen, maar met meerdere spelers geeft het spel toch een leukere fun boost. Je kunt dit met vier vrienden op de bank doen of met mensen online. Als je dus niet beschikt over vrienden die het spel ook hebben, kun je ervoor kiezen om met vreemden samen te spelen. In het spel zijn er vier verschillende personages te kiezen: Lara Croft, Carter Bell, Horus en Isis. Allemaal hebben ze verschillende vaardigheden die nodig zijn om puzzels op te lossen. Het vereist dan ook wel wat communicatie als je met anderen speelt om de puzzels te voltooien. Ook heb je soms last van het feit dat er geen split screen is. Soms besluit de ene speler de andere kant op te gaan dan de ander. Hierdoor zit je dan vast en moet er iemand dus besluiten met de ander mee te gaan. Gelukkig is dit een kwestie van wennen en gaat dit al snel beter.

Het spel is ook echt wel alleen te spelen, alleen zijn er vaak momenten dat de AI-spelers je gaan irriteren. Het komt soms echt een beetje stom over, maar nou ook weer niet zo erg dat je daardoor de puzzel niet kan afmaken. Bij sommige puzzels is het een vereiste dat deze puzzels met meerdere personages worden gedaan en dit kan soms frustrerende momenten opleveren.

We kregen bij FOK! een reviewexemplaar voor pc. De besturing zonder controller op de pc vond ik heel erg tegenvallen. Bij stom toeval heb ik het ook gespeeld op PlayStation 4 en dit speelde zoveel beter. Ik raad dan ook iedereen aan om het spel altijd met controller te spelen.

Lara Croft and the Temple of Osiris is een leuk en vermakelijk spel als je het met anderen doet. Singleplayer heeft mij meer irritatie opgeleverd dan plezier. Vooral de lokale co-op met vier man op de bank was een erg leuke ervaring. De puzzels mogen wat uitdagender zijn, want deze komen soms wel heel erg simpel over. Ook het met z'n vieren hetzelfde beeld delen is irritant. Vooral als je midden in de actie besluit om allemaal een andere kant op te gaan. Zeker als je wat ingespeeld raakt op elkaar. Desalniettemin is het een leuk spel, maar niet fenomenaal.

Gespeeld op pc en PlayStation 4