Boek: Pia de Jong - Flessenpost

Pia de Jong debuteerde in 2008 met haar roman Lange dagen. In 2010 volgde Dieptevrees. ‘’Nederland heeft er een schrijver bij’’, aldus HP/ De Tijd.

Wellicht niet alleen Nederland, maar ook Amerika. Pia de Jong verscheepte in de zomer van 2012 haar spullen van het oude vertrouwde Amsterdam naar Amerika. Samen met haar man, drie kinderen en twee katten vertrok ze naar Princeton. Een stad die verrijst als een groene feniks uit het lelijkste land ter wereld. Zo beschreef de schrijver F.Scott Fitzgerald deze studentenstad. Voor de Jong een mooie uitdaging om over een nieuw leven en een nieuwe cultuur te schrijven.

 


Pia de Jong - Flessenpost Cover
Pia de Jong - Flessenpost 


 

Deze kans greep ze dan ook met beide handen aan. Flessenpost verscheen op 6 juli 2014, een boek waarin de Jong op ludieke wijze Amerika en Nederland met elkaar vergelijkt. Ze beschrijft haar ervaringen terwijl ze de Amerikaanse cultuur opsnuift. Een cultuur waar wij Nederlanders van denken haar te kennen maar uit De Jongs ervaringen blijkt er toch nog enig verschil te zijn. De Jong zal in twee werelden leven: het oude Europa, vol tradities en cultuur. En het jonge Amerika, zonder al die ballast.

Flessenpost is een boek dat bestaat uit korte verhalen en belevenissen. Dit zijn geen heldhaftige avonturen, maar alledaagse belevenissen over bijvoorbeeld kaas- en wijnavonden, cupcakes, verkeerde verzekeringen, dode winkelcentra, P-rade en de orkaan Sandy. De Jong schrijft erg open en eerlijk over haar familie, vrienden en anderen die haar pad kruisen. Daarnaast is ze ook niet bang om haar ongezouten mening te geven, bijvoorbeeld over de Freakshows die er gehouden worden. Na enige tijd krijgt ze te maken met de invloed van Amerikaanse vriendjes op haar kinderen. Zo vraagt haar oudste zoon op oudejaarsavond of hij een BB-gun voor zijn verjaardag krijgt, nadat zijn vriendje Thomas uit Nederland hem bang gemaakt heeft. En verbiedt ze haar dochter om met een 5-jarig jochie om te gaan nadat hij dreigde dat zijn vader haar door het hoofd zou schieten wanneer ze niet luisterde.


Ondanks dat er wel degelijk leuke, ontroerende en interessante verhalen in het boek staan, weet het me toch maar bar weinig te boeien. Het is vast een enorm interessant boek wanneer je ambitie hebt om naar Amerika te verhuizen. Maar ik had het na 10 columns, want dat zijn het eigenlijk, toch wel gehad. Daarnaast lees ik het liefst een doorlopend verhaal, maar gelukkig valt over smaak niet te twisten. Wat dan weer wel erg positief is aan dit boek is de schrijfstijl. Het leest gemakkelijk weg zolang je je aandacht erbij weet te houden. Daarnaast schrijft de Jong op een ludieke manier wat zo nu en dan wel een glimlach op mijn verzuurde gezicht kon toveren.