CD: Lana Del Rey - Ultraviolence
Elizabeth Woolridge Grant, beter bekend als Lana Del Rey, brengt een nieuw album uit. En het is alweer haar derde! Wie had dat ooit gedacht toen in 2010 het bescheiden Lana Del Rey uitkwam, dat door het label nog niet eens kon worden gefinancierd? Met Ultraviolence laat ze echte artiestenallure zien en wordt duidelijk dat ze haar veren inmiddels ruim heeft verdiend.
Del Rey is de laatste tijd buiten het werken aan haar album ook bezig geweest met filmmuziek. Zo schreef ze het uiterst succesvolle Young and Beautiful, de titelsong voor de bioscoopfilm The Great Gatsby. En laatst viel Del Rey op door haar vernieuwde enigszins sinistere versie van de Disney klassieker Once Upon A Dream, die te horen was na de uiterst succesvolle Disneyprent Maleficent. De track werd met gemixte gevoelens door het publiek ontvangen. Maar ondertussen was ze eigenlijk nog gewoon bezig met haar eigen album.
Ultraviolence is geproduceerd Dan Auerbach van The Black Keys. Dit blijkt ook wel uit de keuze qua sfeer voor de nummers. En toch blijft Del Rey aanhouden. Met nummers als Cruel World en de titelsong Ultraviolence lijkt ze echter wat te veel op haar succes van Video Games uit 2011 te leunen, waarmee ze eigenlijk haar internationale faam behaalde. Maar uiteindelijk bieden nummers als West Coast en Sad Girl meer dan dat. Deze nummers bieden een vernieuwing in de vorm van iets meer uptempo en een net iets andere stijlkeuze. Expliciete content is er ook op de nieuwe plaat. Met Fucked My Way Up To The Top vertelt ze een akelig verhaal en doet dat op een hele aparte manier. We zullen bij Del Rey altijd de donkere toon in haar nummers, waar ze beroemd mee is geworden, moeten accepteren. En dat wordt wereldwijd met liefde gedaan. Uiteindelijk blijft dat donkere toontje ook gewoon haar stijl.
Met Ultraviolence brengt Lana del Rey een plaat uit met veel van hetzelfde, maar gelukkig valt hierover wel te zeggen dat het telkens goed is. De nummers brengen de sfeer die Del Rey poogt over te brengen goed over en dat is waarschijnlijk dan ook wel het beste. Misschien zou ze voor haar volgende plaat een andere weg in kunnen slaan, maar hoop er maar niet op.
