Boek: Zo word je verliefd - Cecelia Ahern
Het leven is een reeks momentopnamen, en momenten veranderen voortdurend, net als gedachten. Soms zijn ze positief, soms negatief. Momenten zijn kostbaar; soms blijven ze hangen en soms zijn ze binnen een ommezien weer voorbij. Maar toch kun je er zoveel in doen: je kunt iemand van gedachten doen veranderen, je kunt een leven redden, en misschien kun je zelfs wel verliefd worden.
Christine Rose heeft een droom: een eigen boek schrijven. Helaas komt ze niet veel verder dan het boek Zo schrijf je een succesvolle roman dat naast haar bed ligt. Zelfhulpboeken zijn een obsessie van Christine; ze gebruikt ze overal voor. Maar ze dacht niet dat ze ze ooit zo hard nodig zou hebben. Het lot brengt Christine en Adam Basil samen op de Ha’penny Bridge in Dublin. Niet op de standaard chicklitmanier, waarbij jongetje en meisje tegen elkaar opbotsen en letterlijk en figuurlijk voor elkaar vallen, maar op een geheel eigen Cecelia Ahern-manier. Christine heeft net een zelfmoord meegemaakt en zoekt een plek om haar gedachten te ordenen en Adam staat op de brug. Op de rand. Klaar om te springen. Christine overtuigt Adam naar beneden te komen en hij geeft haar twee weken om hem te leren hoe mooi het leven is. Als ze faalt, springt hij alsnog.
Zo Word Je Verliefd heeft een “leuke” binnenkomer. Leuk tussen aanhalingstekens, omdat het niet echt een vrolijke boel is. Maar dat is het nou net, het is anders dan de meeste romans en chicklits, anders dan het standaard boy meets girl-principe. Het hele verhaal is eigenlijk een beetje anders. Het bevat nog steeds de – helaas voorspelbare – romantische elementen, maar heeft ook een mooie boodschap: geniet van het leven. Iets wat ontzettend tegenstrijdig is met het onderwerp zelfmoord dat veel terugkomt in het boek, maar wat mooi wordt samengesmolten. Daarbij komen bepaalde locaties, zoals de Ha’penny Bridge, vaker terug in het verhaal, waardoor de locaties het verhaal mooi ondersteunen. Ook is er het nodige romantische drama, omdat Christine net weg is bij haar man Barry en hij op allerlei manieren probeert om haar kapot te maken. Al deze onderdelen maken Zo Word Je Verliefd tot een veelzijdig verhaal. En natuurlijk hulde aan Ahern, die dit verhaal prachtig weet te vertellen. Hier een voorbeeld, want wat is hulde zonder een voorbeeld?!
“Sinds ik het boek Zo verrijken we onze ziel door de kleren die we dragen had gelezen, dat me had geleerd dat onze huid en ziel energie putten uit de kleuren die we dragen en dat donkere kleuren ons eerder leegzuigen dan energie geven, had ik altijd ten minste één kleurrijk kledingstuk aan. Maar goed, hier was Maria dus, die juist alleen maar zwart aanhad en er supercool uitzag, alsof ze net uit een All Saints-winkel was gestapt, terwijl ik er zelf eerder uitzag als een zakje Skittles.”
Zonder al te overdreven te schrijven, weet Cecelia Ahern je stapelgek te maken op de hoofdpersoon. Christine wordt je klunzige vriendin, die denkt alles aan te kunnen zolang ze maar een zelfhulpboek bij de hand heeft. Ze wordt de persoon aan wie je zelf hulp wilt vragen, omdat je weet dat ze voor je door het vuur gaat. De personages roepen sympathie op, wat belangrijk is in een boek.
Toch is het boek niet perfect. Zoals ik al eerder zei, is de verhaallijn nog steeds redelijk voorspelbaar. Daarnaast hadden bepaalde zijtakken van de verhaallijn naar mijn mening verder uitgewerkt mogen worden. Zoals Christines 'hechte' relatie met haar nichtje Alicia, die blijkbaar niet hecht genoeg is om Alicia meer dan eens te vermelden. Of de drugsdealers die Christines telefoonnummer noteren, maar vervolgens nooit meer wat van zich laten horen. Of Christines vrienden die kwaad op haar zijn, omdat ex-man Barry ze allerlei gemene dingen over hen vertelt die Christine hem ooit toevertrouwde. Christine zit daar ontzettend mee, maar doet vervolgens geen moeite om ze te bellen en excuses aan te bieden. Vooral die gemene opmerkingen en voicemailberichten van Barry komen heel nadrukkelijk naar voren in het boek, maar toch blijft het erg oppervlakkig uitgewerkt, wat jammer is voor de plot.
Maar goed, perfectie bestaat niet. Al met al een leuk boek voor de zomer: het gaat iets dieper dan de gangbare roman, maar bevat genoeg romantische elementen om het binnen no time te verslinden op je handdoekje aan het zwembad.
