CD: Bökkers-Humme
Eind volgende maand is het weer zover: de Zwarte Cross. Het is dan natuurlijk wel even lekker om alvast warm te draaien. De nieuwe cd van Bökkers komt dan ook als geroepen. Tijd om høkend door de huiskamer te gaan. Kijk uit, ‘k kom eraan, oftewel Humme!
Het genre wordt boerenrock genoemd en de grondleggers ervan zijn Normaal. Maar, zoals de populariteit van de Zwarte Cross aangeeft, is het een cultus te noemen, waarvan de Achterhoekers de vaandeldragers zijn. Nu zowel Normaal als Jovink en de Voederbietels het gas er juist even wat van af hebben gehaald, is het de beurt aan Bökkers om het vaandel een beetje over te gaan nemen. Nu is Hendrik Jan Bökkers geen onbekende in het circuit: de afgelopen tien jaar maakte hij deel uit van Jovink en, vanwege zijn stemgeluid, heeft hij ook een Normaal coverband. Bovendien is dit alweer de derde cd van zijn eigen band, en met hun vorige cd, Morattamottamotta, wisten ze het zelfs te schoppen tot bij Giel Beelen op 3FM.
Boerenrock kan wellicht denigrerend klinken, toch is het een zeer treffend woord voor de ongecompliceerde wijze van musiceren. Rechttoe rechtaan, doch retestrak, en gezongen in dialect, maken dat het geheel aanstekelijk klinkt. Wat Bökkers interessant maakt, is de diepgewortelde zwartgalligheid die van de teksten afdruipt. Zo, handelt de eerste single van het album, ‘Jezus’ over het feit dat zijn vriendin hem verlaat omdat ze verknocht is geraakt aan de Heiland en is ‘Later als ik dood ben’ een cynischere en depressieve versie van ‘Ik ben nergens goed voor’ van De Dijk. Ook is Bökkers niet te bedonderd om in ‘Blauw Bloed’ het koningshuis even op de hak te nemen.
Wat we vooral niet mogen vergeten, is dat de boerenrock ook de nodige blues met zo'n lekker kletterend pianootje in zich heeft. De singles ‘Jezus’ en ‘Blauw Bloed, maar ook ‘Het is niet goed of het deugt niet’ vallen in die categorie. De cd start met ‘Helderop’ en ‘Juule Keet’ in een rapper tempo. De kenmerkende rechttoe rechtaan riffs worden ook op ‘Toedoedietap’ ingezet. Een verrassing, maar een van de beste nummers op het album is ‘Mooi Kieken Mar Dom as Stro’. Er klinken wat punk en indie-invloeden door en het nummer steekt puik in elkaar. De afsluiter ‘Veenhuuzen’ is een countryballad en wederom een ode aan Johnny Cash, wiens song ‘Cocaine Blues’ als cover op het debuut van Bökkers te horen is. De countrysnik is, overigens, ook te horen op ‘Bie Moe’.
Met deze nieuwe cd van Bökkers kun je je helemaal klaarstomen voor de Zwarte Cross. Of zoals de Bökkers zelf zeggen in de bio: “Want waarom zou je je te druk maken over de politiek? Alsof al die klotenpolitici dat wel doen over jou? Laat ze de kolere krijgen! Je leeft maar één keer en met Bökkers op standje tien (of Spinal Tap elf) zuip je jezelf als het moet ook wel een weg door de Apocalyps. Met de vrije hand tot een vuist gebald omhoog. Humme!”
