CD: Crowbar - Symmetry In Black
Mei 2014 zal de boeken ingaan als een prijzige maar ook zeer enerverende maand voor de liefhebbers van Nola metal (metalbands uit de omgeving van New Orleans). Zo verschenen er deze maand nieuwe albums van Eyehategod en Down en ligt sinds deze week ook Symmetry In Black, het langverwachte tiende studioalbum van Crowbar, in de schappen van de betere platenwinkels. Een pareltje kunnen we stellen!
Het was in 1991 dat het lompe en oertrage sludgemonster Crowbar voor het eerst opdook vanuit de moerassen van New Orleans met hun verpletterende debuutalbum Obedience Thru Suffering. Sinds die tijd wist de groep naam te maken in de scene, met albums als Time Heals Nothing, Broken Glass en het eveneens zeer indrukwekkende Odd Fellows Rest en mag dan ook tot de pioniers van de sludge metal gerekend worden. Inmiddels zijn we 23 jaar verder en is Crowbar alweer aan haar tiende album toe.
Voor Symmetry In Black doken de mannen met producer Duane Simoneaux, die ook bij het voorlaatste album Sever The Wicked Hand achter de knoppen en schuiven zat, de studio in om een twaalftal brute nieuwe tracks op te nemen. Kirk Windstein, de oprichter van Crowbar, speelde tot voor kort ook in de band Down en dat is goed terug te horen op deze geluidsdrager, waarbij de woede van de zanger soms uit de speakers lijkt te spatten.
Accept my spirit.
Come and see.
My eyes wide open.
Endlessly.
(uit 'Reflection of Deceit')
Crowbar is een log monster dat het absoluut niet hoeft te hebben van snelheid. Al bij de eerste noten van openingstrack 'Walk With Knowledge Wisely' zet de groep de toon voor een wreed stuk muzikaal geweld. De muziek van Crowbar doet ons terugdenken aan de jaren tachtig toen bands als Saint Vitus, Candlemass en Carnivore doorbraken. Die laatste band zou later veel bekender worden onder de naam Type O Negative, aan wiens veel te jong overleden zanger Peter Steele een eerbetoon wordt gegeven met het nummer 'Symbolic Suicide'.
Ook verkrijgbaar op vinyl
Meest opvallende nummer op deze plaat is wel de zeer ingetogen ballade 'Amaranthine' waarbij we eens een kant van Crowbar te horen krijgen die we nog niet zo vaak konden horen. Het is echter de welbekende stilte voor de grote storm, bestaande uit verpletterende tracks als 'Shaman of Belief' en het titanische 'Symbolic Suicide' om daarna af te sluiten met het majestueuze en bombastische instrumentale nummer 'The Piety of Self-Loathing'. Je krijgt daarna trouwens wel weer meteen zin om de plaat nog een keer te gaan opzetten. Dit is een album dat ongetwijfeld in vele eindejaarslijstjes van metalfans op zal duiken.
