Kenau
Kenau is een heroïsch drama over Kenau Simonsdochter Hasselaer, de vrouw die na een traumatische gebeurtenis besluit met een vrouwenleger de wapens op te pakken tegen het Spaanse leger. Ze vechten met alles dat ze hebben om de stad Haarlem te verdedigen, want zomaar opgeven is geen optie.
Haarlem, december 1572: Terwijl het leger van Alva onder leiding van zijn zoon Don de Toledo (Pau Cólera), de Hollandse opstand met harde hand de kop indrukt, bestiert weduwe Kenau Simonsdochter Hasselaer (Monic Hendrickx) haar scheepswerf alsof er geen oorlog is. Pas als haar jongste dochter Gertruide (Lisa Smit) met haar vriend Pieter Ripperda (Matthijs van de Sande Bakhuyzen) betrokken raakt bij het verzet en in Spaansgezinde handen valt, kan ze niet langer aan de zijlijn blijven staan.
Kenau laat de werf voor even over aan haar opzichter Jacob (Peter Van den Begin), die zijn leven aan haar dankt. Zelf reist ze met dochter Kathelijne (Sallie Harmsen) en gezant van de prins, Wigbold Ripperda (Barry Atsma) naar Utrecht. Wat daar gebeurt, draagt het gezelschap voor altijd met zich mee.
Haarlem is inmiddels verraden. Kenau levert het hout om de stadspoorten te versterken, maar vecht ook samen met de vrouwen van Haarlem tegen de Spanjaarden. Met alles dat ze hebben, want zomaar opgeven is geen optie. Gezant Ripperda wil liever zelf de leiding houden, maar toch moet hij al snel erkennen dat samenwerken met de moedige vrouwen, onder leiding van Kenau, het beste is voor de stad.
Intussen krijgt Don de Toledo door dat steeds meer van zijn mannen het afleggen tegen een vrouw, een manwijf. Daarom stuurt hij zijn ‘maîtresse’ Alda (Eva Bartels) op Kenau af, die niet geheel toevallig, al een voorgeschiedenis hebben. Het vrouwenleger bedenkt vervolgens een actie om hun eer te redden. De mooie Magdalena krijgt hierin een hoofdrol.
Kenau is de eerste Nederlandse film die zo groot is opgezet en vervolgens ook in de nagestreefde bedoeling slaagt. Natuurlijk is er hier en daar wel een aanpassing van de geschiedenis gedaan om het filmischer te maken. Maar over het algemeen is het verrassend waarheidsgetrouw. Het personage van Kenau heeft de goede balans meegekregen tussen de (aannemelijke) waarheid en de mythe. Een balans die prachtig gestalte krijgt van Monic Hendrickx. Net zo’n moeder, strijder en heldin als Kenau zelf. Een vijfde Gouden Kalf is wel degelijk een mogelijkheid.
Het is een verfrissend om te zien dat er goede vrouwenrollen geschreven en uiteindelijk geacteerd kunnen worden zonder ze nou direct in stereotypering te drukken. Dat is mede te danken aan het goede scenario van Marnie Blok en Karin van Holst Pellekaan, die vervolgens de regie overlieten aan een man, Maarten Treurniet. Dat is best bijzonder omdat deze film zo om vrouwen draait. Een regisseuse had je dan eerder verwacht.
