The Look of Love
The Look of Love is een biografische film die ons meeneemt naar Londen, aan het einde van de vijftiger jaren. Het was namelijk in 1958 dat de zakenman Paul Raymond (Steve Coogan) zijn eerste privéclub opende in Soho. In de daaropvolgende jaren zou Raymond zijn fortuin maken met meer stripclubs en naaktshows. Toen Raymond vervolgens ook nog pornobladen begon uit te geven, kwam het grote geld binnen en werd hij als snel de 'koning van Soho' genoemd. In The Look of Love blikken we terug op dat leven, met al zijn hoogte- en dieptepunten.
Als er één veelzijdige regisseur in Groot-Brittannië rondloopt, dan is het wel Michael Winterbottom. Of het nou om een western gaat of om een sciencefictionfilm, Winterbottom levert constante kwaliteit. In The Look of Love laat de cineast ons het leven van de beroemde Britse pornobaron zien, waarbij hij zich vooral richt op de relatie van Paul Raymond met de drie belangrijkste vrouwen in zijn kleurrijke leven. Zo is er Jean (Anna Friel), Raymonds eerste echtgenote en Fiona (Tamsin Egerton), een danseres voor wie Raymond zijn eerste vrouw zou verlaten en met wie hij in de zeventiger jaren een van de meest opvallende duo's in het Londense nachtleven zou gaan vormen.
De belangrijkste vrouw in zijn leven was echter Debbie (Imogen Poots), Raymonds oudste dochter. Raymond voelt zich duidelijk machteloos als hij Debbie gelukkig wil maken. Hij wil dat zijn dochter haar eigen beslissingen kan maken en laat dit merken als ze in een gebakswinkel komen waar het meisje ongelimiteerd gebakjes mag laten inpakken. Het meisje, dat eerder nog op een kostschool zat, weet duidelijk niet goed om te gaan met al deze rijkdom en bijbehorende vrijheid. Als het meisje jaren later zwaar aan de coke verslaafd is, is vader er nog steeds van overtuigd dat 'zijn meisje' de juiste beslissingen neemt.
Winterbottom is een filmmaker met oog voor detail en dat is dan ook goed te zien in deze fraaie rolprent. In The Look of Love krijgen we op onverbloemde wijze een beeld te zien van de opkomende pornoindustrie in het dan nog zeer preutse Groot-Brittannië. Maar ook zien we prachtige beelden van het hippe Londen in de zestiger en zeventiger jaren, begeleid door fijne muziek van artiesten zoals Billy Preston, The Sweet, Roxy Music, Soft Cell en vele anderen.
Wat wel opvalt, is dat we eigenlijk maar bar weinig te weten komen over de hoofdrolfiguur in deze film. Maar dat past dan ook wel weer bij Paul Raymond, een man van wie maar enkele mensen zijn ware gezicht ooit te zien kregen. Voor de rest van de wereld speelde Raymond de persoon die men graag wilde zien. Na pareltjes als 24 Hour Party People (2002), The Road to Guantanamo (2006), The Trip (2010), The Killer Inside Me (2010) en Everyday (2012) is Michael Winterbottom weer goed op dreef met The Look of Love. Een film waarin een oudere man op zijn veelzijdige leven terugblikt zal geen originaliteitsprijs winnen, maar het levert wel een authentieke en overtuigende rolprent op, die vooral bij liefhebbers van films zoals Boogie Nights, The People vs Larry Flynt en I'm Not a F**king Princess in de smaak zal vallen.
