Dr. Luigi

Vorig jaar werd door Nintendo omgedoopt tot The Year of Luigi en als afsluiter was daar de puzzelgame Dr. Luigi. In Europa verscheen de game echter pas midden januari en eigenlijk komt de game dus te laat. Hopelijk is de gameplay tijdloos en is de game wel nog leuk om te spelen!

Dr. Luigi is een remake/vervolg/reboot van Dr. Mario, het puzzelspel met pillen dat op de originele GameBoy door miljoenen mensen gespeeld werd. Ondanks dat Luigi nu de dokter is, is de opzet nog steeds exact hetzelfde. Met gekleurde pillen moet je de virussen weg zien te krijgen door vier dezelfde vakken op een rij te krijgen. 

Er zijn drie kleuren virussen: rood, geel en blauw en de pillen bestaan uit twee delen, opgebouwd uit een van de drie kleuren. Je kunt een volledig gele krijgen, maar ook een pil die rood en blauw is. Als je de game niet kent, kun je aan de screenshots waarschijnlijk al direct zien hoe het werkt.

Wat mij direct opviel was de besturing. In mijn herinnering is de besturing op de oude GameBoy veel strakker en directer en lijkt het nu wat losser. Ik weet niet of dat de herinnering is of niet, maar ik had nu in ieder geval meer moeite met het wegwerken van virussen in hogere levels dan vroeger.

Nieuw in Dr. Luigi is het L-blok. Dit zijn twee pillen aan elkaar, in de vorm van een L. Het feit dat er twee pillen aan elkaar zitten lijkt een extra moeilijkheid toe te voegen, maar in werkelijkheid is het gemakkelijker. Je kunt vaak in één keer virussen wegwerken omdat je nu vier vlakjes tegelijk krijgt. 

Doordat deze nieuwe mode gemakkelijker is dan de klassieke variant, heb ik het stukken minder gespeeld. Het is gewoonweg niet zo leuk als het te makkelijk is. De L-blokken zijn leuk gevonden, maar de klassieke speloptie blijft favoriet.

Iets dat ook niet zo leuk is, is de soundtrack. De oude muziekjes waren catchy, funky en bleven in je hoofd hangen als je ook maar drie minuutjes gespeeld had. Nu hebben ze die klassieke tracks in de remix gegooid en is het een totale verkrachting van je nostalgische gevoel.

 

Dr. Luigi is met twee man tegelijk te spelen. Dit kan zowel lokaal als via internet en voor het eerst speelde ik een online Wii U-game waarbij ik daadwerkelijk tegenstanders kon vinden om online mee te spelen. Je komt nog relatief vaak dezelfde gamer tegen, maar het is een flinke vooruitgang op bijvoorbeeld Mario & Sonic waar gewoonweg niemand online te vinden is.

De tegenstanders online zijn over het algemeen best goed en je moet je echt richten op het zo snel mogelijk weghalen van de virussen. In de singleplayer wil ik het nog wel eens mooi doen met combo's en zo, maar het opzetten van de juiste pillen duurt online simpelweg te lang. Gewoon knallen dus en niet treuzelen.

Conclusie
Dr. Luigi is geen system seller. Het is zelfs geen goede remake van het origineel. De besturing was, naar mijn idee, vroeger veel strakker en Luigi is vanwege zijn klungelige uitstraling niet het geschikte personage om een dokter te spelen. Daarnaast is de muziek verkracht door er een 'moderne' draai aan te geven.

Toch scoort de game een (krappe) voldoende omdat de basisgameplay als een huis staat, de L-blokken best een leuke twist zijn en je gemakkelijk online tegen anderen kunt spelen. Zet dus het geluid uit en ga online! Jammer alleen dat je er vijftien euro voor moet aftikken.