What Maisie Knew
Het thema van What Maisie Knew kan haast niet relevanter zijn, zo anno 2013. In Nederland eindigt ongeveer een derde van de huwelijken voortijdig, in Amerika is dit bijna de helft. Of het nu is omdat men ondoordachte beslissingen maakt, de wil om te vechten ontbreekt of omdat scheiden niet langer een taboe is zoals het dat vroeger was... What Maisie Knew laat dat allemaal in het midden en richt zich op iets veel belangrijkers: het kind van de rekening.
Susanna (Julianne Moore) is een rockster op leeftijd. Beale (Steve Coogan) is een kunsthandelaar en zit voor zijn werk geregeld in het buitenland. De twee beginnen de film ruziënd en het is duidelijk dat ze in echtscheiding liggen. Beiden proberen ze de voogdij over hun zevenjarige dochter te verkrijgen, maar daarbij vergeten ze het belangrijkste: hun dochter zelf, Maisie (Onata Aprile).
What Maisie Knew richt zich hierbij op Maisie. Haar ouders willen hun belangrijkste gemeenschappelijk goed, hun dochter, niet verliezen. Ze behandelen haar daarbij ook vooral als een goed, een ding, een stuk bewijsmateriaal om de strijd om de voogdij in de rechtbank te kunnen winnen. Liefde lijkt hen haast onbekend, het gaat vooral om het winnen. Ze vergeten dat ze Maisie moeten verzorgen, gebruiken haar enkel in hun machtsspelletje en pinballen haar op die manier bijna rechtstreeks in de armen van anderen.
Dat is een schrijnende situatie, maar nergens zorgt het voor een slepend melodrama. Regisseurs Scott McGehee en David Siegel vertellen het verhaal vanuit het oogpunt van Maisie, compleet met heupshots en lichte muziek. Een zevenjarig kindje zal namelijk nog niet helemaal snappen wat er gebeurt: het gaat haar er vooral om dat ze liefde krijgt. Of dat nu van haar ouders is, van een babysitter of haast een volslagen vreemde, is minder belangrijk.
De cast brengt die boodschap uitstekend over en vooral de rol van Onata Aprile is te prijzen: ze speelt geen typische Hollywood-wijsneus, maar een kindje van zeven zoals je een kindje van zeven verwacht. De grote namen op de titelrol zijn Julianne Moore en Steve Coogan. Zij doen het prima, maar veel belangrijker zijn de personages van Alexander Skarsgård en Joanna Vanderham: zij zijn haast een verlengstuk van Maisie, want ook zij worden gebruikt in het machtsspelletje van Susanne en Beale. Niet geheel toevallig voelen zij zich steeds verantwoordelijker voor Maisie, waar haar ouders dit lijken te vergeten.
Regisseurs McGehee en Siegel hebben hier heel goed hun best gedaan. De keuze voor de uitwerking van de point of view van Maisie, samen met de cameravoering en lichte, haast feelgood-achtige muziek, pakt erg goed uit. En hoe relevant het thema ook moge zijn, de film is gebaseerd op de roman van Henry James uit 1897. Hulde dus voor scriptschrijvers Nancy Doyne en Carroll Cartwright, die hier een treffend hedendaags portret van hebben gemaakt.
What Maisie Knew is een pakkende vertelling van een zeer actueel thema: de echtscheiding. De twee regisseurs, McGehee en Siegel, hebben hierbij cast, scenario en uitwerking zodanig op elkaar afgestemd dat de film niet te sentimenteel wordt, maar zeker ook niet te luchtig. De beste film van 2013 zal What Maisie Knew misschien niet worden, maar een stukje kwaliteit is het zeker.
