Les Cheveaux de Dieu
Les Cheveaux de Dieu is van Franse makelij en is volledig gesproken in het Arabisch. Het verhaal speelt zich af in de achterwijken van Casablanca en sleurt je me in de levens van twee broers. Hoewel het verhaal grotendeels (op het einde na) fictief is, maakt dat de film er niet minder geloofwaardig op. Misschien wel het pronkstuk van regisseur Nabil Ayouch en hopelijk nog lang niet zijn laatste film.
De film begint tijdens de kindertijd van de broers, in 1994 om precies te zijn. De hoofdpersonages Yachine en Hamid zijn nog kinderen en het is al meteen duidelijk wie de broek aanheeft in deze broederlijke relatie. Yachine houdt van voetbal en staat het liefst in het doel, zijn droom is dan ook om professioneel keeper te worden. Zijn broer Hamid is echter minder lief en heeft al op jonge leeftijd gekozen voor de korte weg naar makkelijk geld. Hij loopt boodschappen voor oudere kwajongens en probeert Yachine uit de problemen te houden.
We maken een sprong vooruit in de tijd. De jongens zijn de puberteit gepasseerd en terwijl Hamid geld verdient door drugs te verkopen, heeft Yachine alleen maar oog voor Ghislaine, een jonge schoonheid die zijn hart heeft gestolen. Tevergeefs probeert Yachine haar het hof te maken, maar hij heeft haar niets te bieden en gaat daarom op zoek naar werk. Hamid vervolgt zijn onrechtvaardige pad en als hij in conflict komt met de (corrupte) politie, wordt hij meegenomen en twee jaar lang opgesloten.
Het leven gaat verder in Sidi Moumen en Yachine werkt hard en probeert het rechte pad te blijven bewandelen, maar dan komt zijn broer thuis. Twee jaar in de cel hebben hem veranderd en zoals hij eerst overtuigend crimineel was, zo radicaal is hij nu als moslim. Sinds Hamid is vrijgekomen brengt hij steeds meer tijd door met zijn 'vrienden' en na enige tijd nodigt Hamid Yachine uit om zich aan te sluiten bij deze moslimgenootschap.
De genootschap leidt jonge mannen op tot martelaren, strijders, Paarden van God. Men vreest niets of niemand behalve Allah en na verloop van tijd wordt meer en meer duidelijk over de daadwerkelijke bedoelingen van deze moslimbeweging. De film is gebaseerd op de gebeurtenissen in Casablanca in 2003, toen 45 mensen omkwamen bij bomaanslagen in het centrum. Deze film is weliswaar het fictieve verhaal wat voorafging aan de aanslagen, maar dat maakt de film er niet minder om. Een echte aanrader dus.
Maar waarom dan? Wat heeft deze film, wat andere films over moslim-extremisten niet hebben? Het probleem, aldus regisseur Nabil Ayouch, bij veel Hollywoodproducties is vaak dat we alleen het eindresultaat zien van de mensen die zich bij een extremistengroep aansluiten, namelijk terreur. Een toegewijd aanhanger van de islam die in de naam van Allah zijn leven wil geven. Hollywood lijkt er echter zelden tot nooit bij stil te staan dat extremisten niet als extremist worden geboren. Men wordt geïndoctrineerd, gehersenspoeld, tot aan het moment dat er niets of niemand meer wordt gevreesd behalve Allah. De regisseur probeert heel duidelijk over te brengen dat er ook verdeeldheid heerst onder moslims en doet dit heel knap. Hij brengt onder andere kleurverandering aan in het beeld naarmate de film vordert. Zo zien we in het begin nog mooie kleurrijke contrasten, maar later in het verhaal worden de kleuren grijzer en grauwer.
Als extraatje op de DVD is er een interview te zien met regisseur Nabil Ayouch. Hij legt uit welke vragen hij zichzelf stelde voor het maken van deze film en waarom hij heeft gekozen om wat afstand te nemen van de kijker bij het maken hiervan. Hij vertelt dat hij het belangrijk vindt in welk perspectief de kijker de islam plaatst en dat de Westerse wereld vaak een verkeerd beeld krijgt opgelegd door wat er in de media verschijnt. Hoewel het interview maar een kwartier duurt, voegt het veel toe aan de film. Ayouch wekt een zeer volwassen indruk, zeker voor iemand die zo jong is en nog maar weinig grote producties achter zijn naam heeft staan.
Het is zeker de moeite waard om deze film mee te nemen, mocht je hem tegenkomen in de winkel. Maar eigenlijk zou je de film blindelings kunnen kopen. De film bevat veel toegevoegde waarde, het beeld wat je krijgt van de cultuur in Marokko scheelt zelfs niet zoveel van de Westerse wereld en dat geeft een hoop kijkers misschien een andere kijk op onze etnische metgezellen.
