Prince Avalanche
Emile Hirsch in de bossen is iets dat de echte filmliefhebber al eens eerder heeft gezien. In het indrukwekkende Into the Wild bracht hij nog alleen door in de Alaskaanse wildernis, in Prince Avalanche krijgt hij gezelschap van Paul Rudd (Knocked Up) tijdens zijn zomerbaan in de Texaanse bossen. De regie is in handen van David Gordon Green, die eerder nog verantwoordelijk was voor Pineapple Express.
We gaan terug naar het jaar 1988, niet lang nadat een brand grote delen bos in Texas heeft verwoest. Dertiger Alvin (Rudd) werkt samen met Lance (Hirsch) aan de weg tijdens een rustige zomer. Alvin geniet van deze rust, terwijl Lance alleen maar kan denken aan het weekend. Op het eerste ogenblik lijken ze tegenpolen, maar langzamerhand beginnen ze overeenkomsten te tonen.
Hoewel de combinatie Paul Rudd en de regisseur van eerdergenoemde stonerfilm anders doet vermoeden, is Prince Avalanche geen komediefilm in het genre dat Judd Apatow een aantal jaren geleden weer nieuw leven in blies. Sterker nog, het is compleet anders. Geen platte humor, grove grappen of een hoog tempo, maar een simpel doch zeer vermakelijk verhaal over twee mannen op de weg.
Daarnaast laat Paul Rudd - die we kennen als een komische acteur - zien dat hij in staat is om een rol als deze met verve in te vullen. Hij speelt een ietwat zwaardere rol dan normaal, maar dat gaat hem zeer goed af. Zijn indrukwekkende samenspel met Hirsch is hartverwarmend, maar als het botst dan botst het ook goed tussen de twee.
Het enige waar je je aan zou kunnen storen is het te schokkerige camerawerk. Soms lijkt het alsof de camera in de hand wordt genomen en uit de losse pols wordt gebruikt. Gelukkig wordt dat grotendeels goedgemaakt met rustgevende natuurscènes, die zo uit een natuurdocumentaire lijken te komen.
Helaas komt Prince Avalanche niet uit bij de grotere bioscopen, maar slechts bij de filmtheaters. Hierdoor zal het grote publiek waarschijnlijk de film missen en dat is erg zonde. De chemie tussen Rudd en Hirsch is schitterend in beeld gebracht en de soundtrack is te mooi voor woorden. Rustgevender dan dit wordt het bijna niet.
