Attack of the Friday Monsters! A Tokyo Tale
De plot van de game is een ode aan de Japanse popcultuur en dan met name de Kaijufilms van de jaren 50. Sommigen zullen niet vertrouwd zijn met de term, maar de meerderheid van de mensen zullen bekend zijn of hebben gehoord van een aantal van de reusachtige monsters in deze films zoals Godzilla. Het spel speelt zich eigenlijk af op het tijdstip waarop een aantal van de eerste 'helden' films en tv-series begonnen, waarin klassieke helden zoals Ultraman het gevecht aangingen met de gigantische en niet zo vriendelijke monsters.
De game begint met een typisch Japans intromuziekje dat je meteen het gevoel geeft dat je een aflevering van een tv-serie aan het bekijken bent. De stilistische presentatie van het spel is misschien eigenlijk ook wel het meest interessante aspect van deze game. De handgetekende stijl, vol met vrolijke kleuren, valt gelijk op en geeft een goede weergave van de totale sfeer in de game.
Het verhaal draait om Sohta, die net met zijn ouders in een buitenwijk van Tokio is komen wonen en die daar een wasserette zijn begonnen. Al snel ontmoet je je klasgenoten die, net als Sohta, fan van de televisieshow zijn die bij hen in de wijk wordt opgenomen. De show gaat over monsters die alleen op vrijdag en op het moment dat de nabijgelegen fabriek de meeste rook produceert tevoorschijn komen. Het is dus voor de speler niet lastig om te raden hoe deze monsters ontstaan, maar dat maakt eigenlijk ook helemaal niet uit.
De charme van Attack of the Friday Monsters! A Tokyo Tale zit hem dan ook niet specifiek in het verhaal of de graphics, die overigens meer dan prima zijn, maar de game laat je simpelweg een onderdeel zijn van een 'doodnormale' dag in Japan, waarin je de kinderen van de buurt volgt en je daar een onderdeel van laat zijn.
De game is opgedeeld in 26 losse hoofdstukken die allemaal te maken hebben met dagelijkse dingen en fantasie van kinderen. Zo moet je de schone was naar de bakker brengen, ga je op zoek naar de betekenis van vreemde letters op een plank en moet je zoeken naar de basis van de monsters.
Naast de verhaallijn kun je ook kaarten verzamelen. Dit doe je door zeven zogenaamde 'glims' van hetzelfde type te vinden. Als je de zevende gevonden hebt, verandert deze in een 'monster card' die je kunt gebruiken in een Monster Card-spelletje. Het principe van Monster Cards is het beste te vergelijken met steen-papier-schaar. Iedere speler legt vijf kaarten neer met elk hun eigen attribuut en je wint of verliest dus afhankelijk van wat je tegenstander heeft neergelegd, steen wint van schaar, maar verliest van papier enzovoorts. Is het gelijkspel, dan is de kaart met de hoogste aanvalspunten de winnaar. Als je een paar kaarten dubbel hebt, kun je deze ook combineren om ervoor te zorgen dat je meer aanvalspunten krijgt. Monster Cards is een leuke toevoeging aan de game die ook voor de nodige afwisseling zorgt.
Op sommige momenten ben je verplicht om Monster Cards te spelen, want door je tegenstanders te verslaan, word je hun baas en kun je een toverspreuk gebruiken om ze te laten vallen en ze mogen pas weer opstaan als je "arise!" zegt. Ook zorgt het ervoor dat de andere kinderen je tips zullen geven om verder te gaan met het verhaal.
De game is echter, ondanks de 26 hoofdstukken, wel aan de korte kant. Als je er even goed voor gaat zitten ben je er in een uurtje of vier wel doorheen en dat is gewoon jammer. Er was veel meer mogelijk geweest om het verhaal meer diepgang te geven. Waren er maar gewoon meer omgevingen toegevoegd die je kon verkennen, dan had het al een hoop gescheeld.
Al met al heb ik me, afgezien van de korte duur, prima vermaakt met Attack of the Friday Monsters! A Tokyo Tale en hoop stiekem dat er een vervolg komt, want dit soort games zie je niet vaak. Het is simpel, maar toch wel bijzonder en het is een leuke afwisseling tussen al die actie- en schietspellen waar je mee doodgegooid wordt.
