Deadpool

Grove taal, de flauwste humor op aarde en onverwachte dingen in een compleet te verwachten absurditeit. Zeg dat de Marvel-held Deadpool een eigen game krijgt en het verwachtingspatroon is al snel bij alle fans hetzelfde. Met een marketingcampagne waarin de held zelf het meest zijn eigen game aanprijst lijkt Deadpool volledig aan de verwachtingen te voldoen. Toch?

Aangezien Deadpool zelf zich aan geen enkele regel houdt kan het niet anders dan dat de game deze weg ook volgt. Dit doet zich al voor aan het begin van het spel. Deadpool zit in zijn appartement en probeert een game over zichzelf te verkopen aan High Moon Studios, de makers van de Transformers-games. Na een aantal keer nee en een kleine explosie in het kantoor van de gamestudio te hebben gehoord, gaat de ontwikkelaar akkoord en stuurt hem een script.

Na het grootste deel van dit script te hebben veranderd gaat de gemaskerde held op pad. Het script begint met de moord op een criminele baas in een groot kantoor. Appeltje-eitje voor onze huurmoordenaar zou je zeggen. Al snel blijkt er echter veel meer aan de hand en raakt Deadpool verwikkeld in een strijd met Mr. Sinister.

Kan het nog flauwer?
Als flauwe humor vloeibaar was geweest, dan was het hoesje van Deadpool zeiknat geweest. Het spel staat namelijk van het begin tot het eind bol van de typische Deadpool-humor. Iets waar ik persoonlijk telkens om moest lachen is het feit dat door de hele game heen de held tegen mij sprak. Telkens word je er als gamer aan herinnerd dat je moet opschieten of dat je ergens anders heen moet gaan. Uiteraard zitten er ook meerdere andere oneliners in de game, zij het dat de makers er blijkbaar niet genoeg konden bedenken om het hele spel mee te vullen. Op een gegeven moment kom je tot de ontdekking dat je die grappige zin al een paar keer hebt gehoord.

De gameplay zelf is redelijk simpel van opzet. Je begint met twee zwaarden en twee pistolen. Je hebt de keus uit twee soorten aanvallen, zwaar en licht, die op een aantal manieren te combineren zijn. Om aanvallen van de vele tegenstanders te ontwijken kun je kleine stukjes teleporteren. Deze laatste optie is er echter één die je liever niet dan wel gebruikt. Je schiet zo snel over het scherm heen dat je flink moeite moet doen om zowel jezelf als de vijanden in de gaten te houden. Gelukkig zijn de gevechten van een dergelijke moeilijkheid dat je zonder te teleporteren prima uit de voeten kunt.

Door tegenstanders te verslaan kun je punten verdienen. Deze liggen op momenten overigens ook gewoon los in de wereld. Als je genoeg punten hebt, kun je nieuwe wapens of upgrades voor je huidige wapens kopen. Zo kun je op een gegeven moment je twee zwaarden omwisselen voor bijvoorbeeld twee gigantische hamers. Er zit wel iets verschil in de wapens qua snelheid van handelen en schade, maar het is zeker niet zoveel dat je er een andere stijl van spelen voor nodig hebt. Het is maar net wat jij tof vindt om te gebruiken.

Herhaling is koning
Het spel is in de gameplay behoorlijk herhalend en weinig uitdagend. Je loopt een stukje, slacht een stapeltje vijanden af, loopt weer een stukje, net zolang tot je de eindbaas tegenkomt. Dan slacht je de baas af en het hele spel begint weer opnieuw. Heel soms moet je even puzzelen om de weg door het gebied te vinden, maar vaak is dat niet. De leukste afwisseling is wanneer Deadpool te veel explosieven gebruikt en er wegens gebrek aan budget wordt overgeschakeld naar een topview Zelda-achtig level. De herhaling wordt snel vervelend, maar de makers hebben het net vaak genoeg afgewisseld met bijvoorbeeld de geweldige cutscenes dat het niet verschrikkelijk irritant gaat worden. Het is eigenlijk de humor die je in het spel houdt en zeker niet de gameplay zelf. Als het alleen de gevechten waren geweest had ik het denk ik na twee uur wel voor gezien gehouden. Sowieso duurt de kwelling van de herhaling niet heel lang. Met een goede zeven uur ben je wel klaar. Aan de ene kant is het veel te kort voor een beetje game, maar aan de andere kant is het maar goed ook, veel langer en je hebt hem waarschijnlijk toch al uit je console gehaald.

Conclusie
Aan het eind van het spel kun je niet anders concluderen dan dat Deadpool een redelijke hack-and-slash is. Het is behoorlijk repetitief en weet door de Deadpool-humor net genoeg te boeien om door te gaan. Het biedt weinig uitdaging en heeft een supersimpele gameplay. Het doet het net niet slecht genoeg om vroegtijdig mee te stoppen, maar weet je geen moment op het puntje van je stoel te zetten. Aan het verwachtingspatroon dat je bij Deadpool hebt wordt zeker voldaan, maar het is jammer dat High Moon is vergeten de gameplay evenveel aandacht te geven.

Gespeeld op Xbox 360, ook beschikbaar op PlayStation 3 en Windows.

Zie hier de FOK!games beoordelingsrichtlijnen.