Los Amantes Pasajeros
Pedro Almodóvar is een man met vele gezichten. Hij maakte aangrijpende melodrama’s, mysterieuze thrillers en kleurrijke komedies. Hierbij schroomt hij niet om thema’s als homoseksualiteit, prostitutie en het geloof met elkaar in verbinding te brengen. De laatste tijd bewandelen zijn films voornamelijk donkere thema’s, maar in zijn nieuwste film Los Amantes Pasajeros grijpt de Spaanse cineast terug naar zijn eerdere werken en kiest hij voor een luchtigere aanpak.
Los Amantes Pasajeros gaat over een vliegtuig dat op weg naar Mexico in de problemen is geraakt. Het is niet direct bekend waarom, want de belangrijkste steward is zo loslippig dat de piloten hun kaken stijf op elkaar houden. Dat doen ze niet op ieder gebied, want naar het blijkt is de crew niet helemaal vies van elkaar. Dit resulteert in een enigszins precaire situatie, waarbij seks, drugs en rock-‘n-roll vlucht 2549 langzaam overnemen.
Uiteraard zijn hierbij enkele bekende gezichten te zien, zoals die van Javier Cámara (Hable Con Ella, La Mala Educación) en Lola Dueñas (Volver, Hable con Ella), want Almodóvar werkt graag met vaste artiesten. Ook Penélope Cruz en Antonio Banderas, die beiden in meerdere films van de Spaanse regisseur speelden, zijn te zien in een cameo.
Helaas is deze cameo een voorbeeld van de verkeerde paden die Los Amantos Pasajeros af en toe bewandelt: de kleine subplots verliezen al snel hun belang en vertragen de film. Omdat het steeds korte fragmenten zijn gaat het ver om het saai te noemen, maar beklijvend is het zeker niet. Hetzelfde geldt voor de intrede van Blanca Suárez: hoewel haar schoonheid werkelijk van het doek spat, voelt de diepgang die hiermee wordt geïntroduceerd erg verplicht aan en dat doet de film geen goed.
Dat is erg jammer, want Los Amantes Pasajeros probeert verder helemaal niet zo serieus te zijn en de vraag is dan ook waarom dit soort momenten dan toch in de film zijn gestopt. Het zijn gelukkig de momenten waarop de remmen losgelaten worden, dat de film wel slaagt in zijn opzet. Met een drietal flink homoseksuele stewards aan het roer kun je gewichtig gaan doen over iemand geaardheid, maar je kunt het gerust aan Almodóvar over laten om hier eens stevig de draak mee te steken.
Dit levert een flink aantal goede grappen en bijzonder humoristische momenten op, met als hoogtepunt de vertolking van I’m So Excited van The Pointer Sisters. Als er ooit een stereotype homo bestond, dan wordt dat beeld hier door Almodóvar bevestigd. Natuurlijk gebeurt dit volgens Almodóvars standaard: gepaste choreografie, knappe cinematografie en expressief kleurgebruik. Hij verloochent zichzelf totaal niet met deze film, het is alleen van een iets minder hoge standaard dan we gewend zijn.
Hoewel Los Amantes Pasajeros zeker niet tot Almodóvars beste werken gerekend hoeft te worden, is het zeker geen slechte film. De minder pakkende momenten zijn dan misschien wel minder pakkend, maar de grappige momenten zijn ook echt grappig. De inhoudelijke misstapjes worden hiermee redelijk verbloemd, maar daar moet niet teveel bij stilgestaan worden. Los Amantos Pasajeros is een film die bij Almodóvar past: kleurrijk, grappig, vermakelijk en eigenlijk niet volledig serieus te nemen.
