CD: Savages - Silence Yourself
“The world used to be silent. Now it has too many voices. And the noise is a constant distraction”. Met deze woorden opent zangeres Jehnny Beth de korte film ‘Shut Up’, die diende als teaser voor de release van Savages’ debuutalbum Silence Yourself. Dit vrouwenkwartet uit Londen beperkt haar visie niet tot het maken van krachtige post-punk alleen, maar heeft ook nagedacht over de manier waarop muziek ervaren dient te worden. Wij mensen moeten alle afleiding waaraan wij dagelijks worden blootgesteld van ons afschudden en weer leren om echt te focussen. Het spreekt voor zich dat Silence Yourself geen album is dat zich op de achtergrond laat afspelen, maar juist om volledige aandacht vraagt.
Dat de vrouwen achter Savages zichzelf niet te veel laten afleiden en geconcentreerd zijn op hun doelen is merkbaar aan de snelheid waarmee zij naam maken. De band werd opgericht rond het einde van 2011 en kreeg al snel een eerste optreden aangeboden door British Sea Power-frontman Scott Wilksinon, die zangeres Beth kende van haar tijd met muziekduo John & Jehn. De mannelijke helft van dit duo, Johnny Hostile, is samen met Rodaidh McDonald verantwoordelijk voor de productie van Silence Yourself. Laatstgenoemde verzorgde eerder de albumproductie voor onder andere The xx en The Horrors. Zijn hand is duidelijk hoorbaar: op Silence Yourself wordt een sterk contrast gevormd tussen beheerste, sfeervolle momenten en overweldigende explosies. De spanningsboog blijft daarbij elk moment strak gespannen.
Tot op heden brachten zij nog maar een handjevol nummers uit, verdeeld over een dubbelzijdige single en I Am Here, een EP die live opgenomen is. Het zijn dan ook hun optredens waarmee zij snel naam wisten te maken binnen het club- en festivalcircuit. Door de intensiteit van hun optredens neigt een live-ervaring van Savages naar het fysieke. Dat is voor de één een verrijking, en voor de ander een belasting. De gepijnigde blik van Prem Radhakishun tijdens hun minuut bij De Wereld Draait Door zegt genoeg. Met Silence Yourself heeft de band geprobeerd om dat livegevoel zo sterk mogelijk over te brengen. Het nummer ‘Hit Me’, dat overigens geïnspireerd is door een uitspraak van pornoactrice Belladonna, is daarbij in één take live opgenomen. Maar ook het ‘studiowerk’ klinkt rauw en vurig. Zo klinkt het einde van datzelfde ‘Hit Me’ alsof het hele nummer in elkaar dondert en schraapt de mechanische uitbarsting van gitariste Gemma Thompson op 'Husbands' langs de trommelvliezen. Bassiste Ayşe Hassan en drumster Fay Milton vormen samen met hun dynamische spel voor een altijd dreigende ritmesectie. Thompson heeft een scala aan effecten tot haar beschikking waarmee ze geregeld afwisselt tussen echoënde gitaarlijnen en schelle distortion. Het totaalgeluid is dan wel het diepst geworteld in de post-punk, maar leent ook veel elementen van de hardcore punk, dream pop en krautrock, waarna er een verrassend onbevangen geluid ontstaat waarbij elk instrument continu op de voorgrond blijft zonder dat de productie (onbedoeld) een chaos wordt.
Het totaalbeeld van Savages draait naast de muziek zelf ook om het vrouwelijke, geëmancipeerde charisma van de band, met Jehnny Beth met haar priemende blik en korte donkere haar als extatische frontvrouw. De songteksten zijn stuk voor stuk reflecties op de manier waarop de bandleden omgaan met hun werk, hun sociale leven en erotiek. Zo zingt Beth op 'Husbands' over een man die dicht bij haar staat, maar tegelijkertijd een vreemde voor haar is: “I woke up and I saw the face of a guy. I don't know who he was he had no eyes.” Zij gooit daarbij alles in de strijd om haar woorden kracht bij te zetten. Regelmatig dompelt zij haar zang (die vergelijkbaar is met die van Siouxsie Sioux) onder in galm, of trekt ze de aandacht met hoge kreetjes, het uitstoten van klanken en het opvallend uitspreken van woorden.
Op de voorzijde van de plaat prijkt naast een donkere foto van de bandleden een kort manifest dat de motieven van de band nog eens uitlegt: “Savages is not trying to give you something you didn’t have already. It is calling within yourself something you buried ages ago, it is an attempt to reveal and reconnect your physical and emotional self and give you the urge to experience your life differently." Dat mensen hun leven daadwerkelijk anders zullen ervaren na het beluisteren van Silence Yourself is nog wat te veel gevraagd, maar de voelbare passie van deze jonge band zorgt dat geen luisteraar de intensiteit van deze overtuigende debuutplaat zal ontgaan.
