Warm Bodies
De straten zijn leeg, auto's staan midden op de weg geparkeerd en alleen het rondwaaien van een aantal papieren is te horen. Het is doodstil. Totdat er vanuit een steeg gegrom te horen is, gevolgd door schuifelende voetstappen. De grommende klanken weerkaatsen door de stilte en lijkt uit een groep te komen. Ze lijken in de verste verte niet meer op hoe de mens er uit heeft gezien. Ze bewegen nog, maar het leven heeft hun lichamen allang verlaten. Schommelend verplaatsen ze zich op zoek naar hun eerste levensbehoefte: vlees. Levend vlees. Gevolgd door verse hersenen uiteraard. Concluderend: het is weer tijd voor een zombiefilm!
Niet zomaar een film met zombies, maar met romantiek tussen een levende en een nauwelijks levende. Verwacht dus geen The Walking Dead-achtige taferelen met hoofden die uiteenspatten onder de klep van een kofferbak, verre van zelfs. In Warm Bodies draait het namelijk om zombie R. (Nicholas Hoult, Jack the Giant Slayer), die anders is dan zijn soortgenoten. Van binnen is hij namelijk iets menselijker dan de andere wezens die over het vliegveld lopen. Zijn wereld staat op zijn kop als hij de knappe en menselijke Julia (Teresa Palmer, I Am Number Four) ontmoet. Voor hem is het liefde op het eerste gezicht, maar hoe zal zij reageren?
Mocht jouw zombiehart door de inleiding sneller gaan kloppen, dan moet je je wel even twee keer achter de oren krabben of deze zomkom (romantische komedie met zombies) iets voor je is. Regisseur Jonathan Levine (50/50) neemt het namelijk niet zo nauw met de conventies in het genre. In deze film kunnen de ondoden namelijk verliefd worden, een beetje praten en, warempel, zelfs autorijden.
Door middel van een voice-over kunnen we meegenieten met de gedachten van R. en dat levert regelmatig hilarische scènes op. De chemie tussen R. en Julia wordt, ondanks de moeizame communicatie, goed neergezet en wordt langzaamaan zelfs geloofwaardig. De oplettende kijker/lezer ziet meteen de link naar Shakespeares romantische klassieker Romeo and Juliet (de namen en het gegeven van de onmogelijke liefde) en dat zorgt ook in Warm Bodies voor een hartverwarmende balkonscène.
Naarmate de film vordert krijgt de romantiek steeds meer de overhand en verdwijnen de zombies meer naar de achtergrond. Het verdere verloop zal ook niemand verbazen. Maar de manier hoe het verteld wordt, luchtig met een lekker vlot tempo, en de aanstekelijke humor waarbij gespeeld wordt met de zombieconventies, doen je snel vergeten dat het mierzoet wordt.
Daarmee is het meteen de perfecte film voor op een eerste date. Zombies, actie en Teresa Palmer voor de heren en liefde, hartverwarmende situaties en Nicholas Hoult voor de dames. Zombiepuristen die alleen vasthouden aan de basis van de grondleggers van het genre Night of the Living Dead en Dawn of the Dead moeten ver bij Warm Bodies vandaan blijven, maar ieder ander zal de film hoogstwaarschijnlijk met open armen ontvangen. Van de liefde tussen R. en Julia gaat zelfs een zombiehart sneller kloppen.
